Κινητήρια δύναμη το Στρατόπεδο για πολλά χρόνια
Είχα την τύχη και την μοναδική εμπειρία να ζήσω για έξι μήνες στην ακριτική και όμορφη Ροδόπολη πριν πολλά χρόνια. Το Σεπτέμβριο του 1988 η στρατιωτική μετάθεση από το κέντρο της Κορίνθου με τοποθέτησε στο 567 Τ. Π της Ροδόπολης.Εως στις αρχές Μαρτίου του 1989( πριν φύγω για να υπηρετήσω στην Κύπρο) έζησα τον παλμό της καθημερινότητας στο ακριτικό χωριό, μία μικρή κωμόπολη θα έλεγα που την αγορά της την τόνωνε η ύπαρξη και λειτουργία του Στρατόπεδου « Βασιλειάδη».Τα θυμήθηκα όλα με αφορμή τον θάνατο του ιστορικού εστιάτορα Δημήτρη Δέδη για τον οποίο λυπήθηκα. Το μαγειρείο του, με τον χαρακτηριστικό του πλάτανο, ήταν μία ζεστή γωνιά και μία καλή επιλογή εξόδου για τους αξιωματικούς, τους στρατιώτες αλλά και τους επισκέπτες της ακριτικής Ροδόπολης.Ήταν μία άλλη εποχή για το χωριό και τους ανθρώπους της. Στην καφετέρια της «Ελλης» απολαμβάναμε τον καφέ μας όταν ήμασταν εξοδούχοι και τις τυρόπιτες του «Μίλτου» απολαμβάναμε στο καψίνι του Στρατοπέδου ενώ τις Κυριακές παρακολουθούσαμε και τους αγώνες του Ολυμπιακού Ροδοπόλεως αφού το τοιχείο του Στρατοπέδου αποτελεί μία από τις περιφράξεις του Γηπέδου. Το Γήπεδο της Ροδόπολης έχει την εξής ιδιαιτερότητα. Συνορεύει με το Στρατόπεδο που αποτελούσε την εποχή εκείνη κινητήρια δύναμη της αγοράς της.
Δ.Ν.