Ο διοικητής του Νοσοκομείου Σερρών μιλά για τους στόχους και την πραγματικότητα
Με προτεραιότητα στα «θέλω» του πολίτη λειτουργεί αφότου ανέλαβε καθήκοντα στο Νοσοκομείο Σερρών ο νέος διοικητής κ. Αθανάσιος Ματάκος, με στόχο την υποστήριξη και την εξυπηρέτηση του ασθενούς.
Συναντήσαμε τον διοικητή του Νοσοκομείου Σερρών το πρωί της Δευτέρας, 3 Απριλίου, στο γραφείο του και συζητήσαμε μαζί του για όλα: για την κατάσταση μόλις ανέλαβε, για το «κατεστημένο», για τον προϋπολογισμό του Ιδρύματος, για το ανθρώπινο δυναμικό, για τη λειτουργία των Κέντρων Υγείας και του ΟΚΑΝΑ, για τη μεταφορά της Ψυχιατρικής, για τις μετακινήσεις από υπηρεσία σε υπηρεσία, για τις συνταγογραφήσεις, τις λίστες στα χειρουργεία, την έλλειψη ειδικευόμενων γιατρών λόγω της φυγής των νέων επιστημόνων στο εξωτερικό, για την δημιουργία έξι Τοπικών Μονάδων Υγείας μέσα στην πόλη…
Άρτι αφιχθείς από την Αθήνα, μας μίλησε για τη συνάντηση των διοικητών των Υγειονομικών Περιφερειών, των διοικητών Νοσοκομείων και των αναπληρωτών τους με τον υπουργό Υγείας, τον υφυπουργό και τον Γενικό Γραμματέα και για τα ραντεβού που θα ορίζονται ανά τρίμηνο, ώστε να ελέγχονται τα αποτελέσματα της στόχων που τέθηκαν. «Είναι ένα πείραμα που δεν έχει γίνει σε άλλο υπουργείο» σημείωσε, τονίζοντας πως στη σύσκεψη δόθηκαν οι γραμμές και οι κατευθύνσεις του υπουργείου Υγείας, ενώ στις επόμενες θα ελεγχθεί η πορεία των δεικτών που ορίζουν την επίτευξη των στόχων.
Ο ίδιος, πάντως, φαίνεται προσηλωμένος στο στόχο του που δεν είναι άλλος από την εξυπηρέτηση του πολίτη και όπως χαρακτηριστικά λέει, αυτό που θέλει είναι «οι πολίτες να αντιληφθούν ότι κάτι αλλάζει».
κ. Ματάκο, μέσα σε μια παρατεταμένη μνημονιακή περίοδο για τη χώρα, στον χώρο της Υγείας –ο οποίος βάλλεται εύκολα, γιατί ο πολίτης θέλει την υγεία του- ποιο είναι το ζητούμενο;
Θα μπορούσα να σας παραθέσω απλά τους στόχους και κατά πόσο βοηθά το υπάρχον πλαίσιο λειτουργίας στην επίτευξή τους. Οι στόχοι όμως, όποιοι κι αν είναι, είναι καλοί μόνο αν στην πράξη φέρουν καλά αποτελέσματα. Διαφορετικά, είναι μόνο λόγια και τίποτα παραπάνω. Τα θετικά αποτελέσματα για να έρθουν, χρειάζονται πάντα κάποιες προϋποθέσεις. Αυτές άλλοτε είναι υλικές, άλλοτε όχι. Όταν είναι υλικές, έχουν να κάνουν πιθανώς με το πλαίσιο που έχει επιβληθεί να λειτουργεί η χώρα γενικότερα και το υπουργείο Υγείας ειδικότερα. Επίσης, κάποιες μπορεί να είναι πιο εύκολο να υλοποιηθούν γιατί βασίζονται σε κάποιες πρακτικές που πρέπει να αλλάξουν, μπορεί όμως να αλλάζουν ακόμη πιο δύσκολα από τις υλικές. Γιατί αν έχεις, για παράδειγμα, 100.000 μπορείς να πεις «το αγοράζω το μηχάνημα και λύνω το συγκεκριμένο πρόβλημα αμέσως», ενώ τις συμπεριφορές δεν τις αλλάζεις εύκολα… Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Τα αποτελέσματα θα τα χώριζα σε δύο κατηγορίες. Τα μετρήσιμα, όπως ο αριθμός χειρουργείων, χρόνος αναμονής κλπ. και τα μη μετρήσιμα, όπως ο αντίκτυπος που έχει η λειτουργία του Νοσοκομείου στην κοινωνία. Δηλαδή, αυτό που εισπράττει ο πολίτης. Γιατί δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβεις την αλλαγή και πότε αυτή συμβαίνει. Έχει να κάνει με μετρήσεις που πρέπει να γίνονται στους ασθενείς που νοσηλεύτηκαν, ανθρώπους που περιμένουν στα εξωτερικά ιατρεία και στα επείγοντα. Ένα πολύ μεγάλο μέρος αυτής της δουλειάς θα το διεκπεραιώσουμε με την Κική Μιχαηλίδου και το Γραφείο Υποστήριξης του Πολίτη, γιατί αυτό το Γραφείο έχει τη δυνατότητα -κι έτσι όπως αλλάζει το νομοθετικό πλαίσιο, του δίνει αυτή την αρμοδιότητα- να υποστηρίξει τον πολίτη στην επαφή του με το Νοσοκομείο.
Ενώ από την προηγούμενη διοίκηση είχε απαξιωθεί…
Δεν θέλω να το κρίνω, απλά το θέτω και όχι μόνο ως δικό μου βασικό στόχο. Ήδη το υπουργείο έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση, γιατί αντιλαμβάνεται ότι ο πολίτης πρέπει να έχει τον πρώτο λόγο. Το Νοσοκομείο υπάρχει για να εξυπηρετεί τους αρρώστους. Διαφορετικά δεν υπάρχει λόγος να λειτουργεί. Δηλαδή όλοι εδώ έχουν λόγο ύπαρξης για να κάνουν αυτή τη συγκεκριμένη δουλειά: την εξυπηρέτηση του πολίτη.
Οι προϋποθέσεις, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα ποιότητας, είναι βασικά στη δημόσια διοίκηση πέντε:
Η ηγεσία, η διοίκηση, δηλαδή, και οι διευθυντές. Ο τρόπος που λειτουργούν όλοι αυτοί μέχρι τον προϊστάμενο του κάθε τμήματος είναι καθοριστικός για να μπορούμε να έχουμε αποτέλεσμα.
Δεύτερο κριτήριο είναι ο προγραμματισμός και η οργάνωση. Είναι φανερό ότι ένα χαοτικό σύστημα χωρίς σωστούς ηγέτες, που δεν έχουν προγραμματισμό που δεν μπορούν να δουν τα πράγματα με τη σειρά να τα αξιολογήσουν, να τα ιεραρχήσουν για να τα αντιμετωπίσουν, δεν θα φέρει το ίδιο αποτέλεσμα με ένα σύστημα που αυτά τα καταφέρνει, που έχει ικανά άτομα. Αυτό φαίνεται και στο πιο μικρό τμήμα.
Τρίτο, σημαντικό κριτήριο είναι οι ανθρώπινοι πόροι. Γιατί στις υπηρεσίες δεν μπορείς να αποθηκεύσεις την προσφορά, όπως το προϊόν μιας βιομηχανίας. Η υπηρεσία δίνεται εκείνη την ώρα. Ή μπορείς ή δεν μπορείς. Και ο ανθρώπινος παράγοντας είναι καθοριστικός, στο να πετύχεις το στόχο. Δεν θα μιλήσω για την ηγεσία τι ανθρώπους έχω. Αλλά στο ανθρώπινο δυναμικό για να μιλάμε συγκεκριμένα κι όχι θεωρητικά, θα πω ότι οι γιατροί είναι ικανότατοι, οι περισσότεροι από αυτούς, όμως δεν έχουμε καλυμμένο ούτε το 50% των οργανικών θέσεων. Καταβάλλονται προσπάθειες να συμπληρώνουμε τα κενά που υπήρχαν από καιρό, όπως αυτό του γαστρεντερολόγου που προκηρύσσουμε… Τεχνική υπηρεσία, πολλά κενά. Γραφείο πληροφορικής, πολλά κενά. Δεν δόθηκε σημασία όλα αυτά τα δέκα χρόνια που πέρασαν σ΄ αυτούς τους τομείς, με αποτέλεσμα να έχουμε σοβαρά προβλήματα. Δεν τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος αυτά, αλλά έχουμε θέμα…
Ένα ακόμη κριτήριο είναι οι οικονομικοί πόροι. Σημαντικό κομμάτι. Οι προϋπολογισμοί μας, από 40 εκ. κάποτε, έχουν πέσει σε 11 εκ. Πολύ λίγα. Κι αν καλύπτονται ανάγκες σε νοσηλευτικό και φαρμακευτικό υλικό, το πρόβλημα είναι σοβαρό με τις υποστηρικτικές υπηρεσίες και τα υποστηρικτικά υλικά. Δηλαδή, τα υλικά συντήρησης, εγκαταστάσεων, ό,τι έχει σχέση με την ασφαλή λειτουργία των ιατροτεχνολογικών ηλεκτρομηχανικών εγκαταστάσεων.
Όρος πολύ βασικός για να φέρουμε αποτελέσματα είναι ο τεχνολογικός εξοπλισμός, η τεχνογνωσία κι ένας πολύ σημαντικός πόρος που κανείς δεν λαμβάνει υπόψη είναι οι συνεργασίες. Φανταστείτε δύο νοσοκομεία με ίδια ακριβώς πρόσωπα, τα ίδια χρήματα, τα ίδια μέσα, αν στο ένα υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στα τμήματα, στο Ίδρυμα και την διοίκηση, ανάμεσα στην διοίκηση με την Υγειονομική Περιφέρεια και στο άλλο όχι, δεν θα φέρουν τα ίδια αποτελέσματα. Και αυτός είναι άυλος πόρος, μόνο που δεν κατακτιέται εύκολα.
Οι διαδικασίες είναι άλλη μία προϋπόθεση. Δεν τις δίνει καμία σημασία κανένας, αλλά είναι ίσως το πιο σημαντικό. Για παράδειγμα, ο τρόπος που γίνονται οι προμήθειες. Αν το υπουργείο θεσπίσει, όπως σκέφτεται να κάνει, μια διαδικασία για τις προμήθειες των ακριβών υλικών από τους μεγάλους προμηθευτές, μας λύνει τα χέρια. Καμία σκιά για κανέναν, και λύνουν τα χέρια των υπαλλήλων. Διαδικασία είναι και ο τρόπος που γίνεται η επίσκεψη ενός γιατρού στην κλινική. Υπάρχουν πρωτόκολλα. Είναι ο τρόπος που λειτουργεί ο διοικητής και το ΔΣ. Όλα αυτά δεν είναι απλά πράγματα.
Όλες αυτές οι προϋποθέσεις δεν θα πούμε με ένα «ναι» ή ένα «όχι» αν υπάρχουν ή δεν υπάρχουν. Άλλες υπάρχουν περισσότερο, άλλες λιγότερο. Η διοίκηση είναι αυτό: να συνδυάζεις τις προϋποθέσεις για να πετύχεις συγκεκριμένα αποτελέσματα από στόχους που έχεις βάλει. Κριτήριο είναι αυτό που θέλει ο πολίτης. Αν αυτό που θέλει ο πολίτης εγώ έχω τη δυνατότητα να το πετύχω, στα πλαίσια του συστήματος, δηλαδή, να υλοποιηθεί, αν αυτό μπορεί να συμβεί, πιστεύω ότι τότε μπορούμε να θεωρήσουμε ότι έχουμε πετύχει.
Από τη στιγμή που αναλάβατε ποια κατάσταση βρήκατε στο Νοσοκομείο και σε ποιο σημείο την έχετε φέρει;
Η κατάσταση δεν ήταν κακή, από άποψη διοίκησης. Διοικητής από τον Δεκέμβριο μέχρι τον Αύγουστο ήταν, ουσιαστικά, ο διευθυντής Ιατρικής Υπηρεσίας, ο κ. Νικόλαος Νικολαΐδης.
Ως προσωρινός διοικητής…
Ο προσωρινός διοικητής, επειδή το Νοσοκομείο το ξέρει από το Α έως το Ω και παρά τα καθήκοντα που είχε στα χειρουργεία κλπ., μπορούσε να το φέρει σε καλό επίπεδο. Άλλωστε τα θέματα τα οικονομικά δεν είχαν αλλάξει καθόλου και σήμερα είναι πάνω – κάτω το ίδιο. Αυτό που θα μπορούσα να πω είναι ότι εφάρμοσα κάποιες διαδικασίες που δεν είχαν εφαρμοστεί ως τώρα. Δημιούργησα άτυπα όργανα τα οποία μπορούν να λύνουν τα προβλήματα που προκύπτουν στην ιατρική, διοικητική, νοσηλευτική ή τεχνική υπηρεσία, και λειτούργησα με διαφάνεια σε όλα τα επίπεδα, γιατί δεν έχουμε να κρύψουμε τίποτα. Μετρήσαμε το ανθρώπινο δυναμικό που έχουμε και ήδη έχουν γίνει κάποιες μετακινήσεις για να καλυφθούν κάποια κενά, και παλεύουμε με έναν προϋπολογισμό που είναι αυτός που είναι και μέχρι το τέλος του χρόνου έπρεπε θα πορευτούμε μ’ αυτόν…
Τι προϋπολογισμό έχει, δηλαδή, το Ίδρυμα;
Είμαστε στα 10,9 εκ. ευρώ, προϋπολογισμός που εκ των πραγμάτων είναι «στενός». Βέβαια υπήρχε η αιτιολογία από την Υγειονομική Περιφέρεια και από το υπουργείο ότι δεν άλλαξε κάτι, όμως η δική μας η προσπάθεια έχει δύο βάσεις: δείκτες και πραγματικότητα. Πρώτος στόχος είναι η εξυπηρέτηση του πολίτη. Είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Ξέρουμε καλά όμως ότι θέτοντας έναν στόχο να εξυπηρετήσουμε τον πολίτη και δεύτερο να τηρήσουμε τον προϋπολογισμό, τα δύο αυτά δεν είναι συμβατά. Παράδειγμα: στην Οφθαλμολογική Κλινική, με ένα χειρουργικό τραπέζι και δύο γιατρούς να χειρουργούν, ακόμη κι αν προγραμματίσουμε περισσότερες εγχειρήσεις καταρράκτη ο χρόνος αναμονής η οποία αυτή τη στιγμή φτάνει τον Φεβρουάριο του 2018, το πολύ να κατέβει στον Δεκέμβριο.
Συνήθως 18 μήνες δεν είναι η αναμονή των ασθενών για εγχείρηση καταρράκτη;
Ακόμη κι αν προγραμματίζανε οι γιατροί περισσότερα χειρουργεία, και πάλι ελάχιστα θα περιορίζονταν η αναμονή… Η σκέψη που κάνουμε είναι για αγορά δεύτερου χειρουργικού τραπεζιού μόλις κάνουμε τροποποίηση προϋπολογισμού αν και εκτός από το πάγιο κόστος που μπορεί να είναι 130.000 – 150.000 ευρώ, θα δημιουργηθεί κι ένα πρόσθετο από τις επτά-οκτώ επεμβάσεις που θα γίνονται κάθε μέρα σε υλικά. Μ’ αυτό τον τρόπο όμως ο χρόνος αναμονής θα κατέβει στους τρεις μήνες, στους τέσσερις. Κι αυτή ίσως είναι πιο μεγάλη επιτυχία.
Έχουμε δηλαδή ενέργειες και παρενέργειες…
Ναι, γιατί πρέπει να ικανοποιείς τον πολίτη. Και ήταν ένα από τα θέματα που έθεσα στο υπουργείο και πήρα ουσιαστικά το «ΟΚ», ότι ναι, πρέπει να προχωρήσουμε σε αυτή την κατεύθυνση. Τα λεφτά, βέβαια, δεν θα μας τελειώσουν τον Νοέμβριο, θα τελειώσουν τον Σεπτέμβριο, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά. Όπως και στην περίπτωση των πλυντηρίων, τα οποία έχουν χαλάσει και δίνουμε 16.000 ευρώ το μήνα σε εξωτερικό συνεργείο. Κάνοντας μια πρώτη εκτίμηση για αγορά, μας λένε ότι θα κοστίσει γύρω στις 50.000. Δηλαδή, όσα δίνουμε σ’ ένα τρίμηνο έξω. Μέσα σε ένα χρόνο θα μπορούσαμε να αγοράσουμε τέσσερα πλυντήρια! Το σέρβις, η επισκευή μας ζητάει 55.000. Δεν θα το κάνω. Θα πάρω ένα καινούριο και θα κάνω το σέρβις αργότερα με την ησυχία μου, για να υπάρχει εναλλακτική λύση. Βέβαια, υπάρχει γραφειοκρατία, ένα πλυντήριο θα το «φάμε» πριν το αγοράσουμε, αλλά δεν γίνεται αλλιώς.
Όσον αφορά τις ελλείψεις στο ανθρώπινο δυναμικό, μου είπατε ότι είναι καλυμμένο το 50% των οργανικών θέσεων, σωστά;
Εδώ υπάρχει ένα άλλο θέμα, πολύ πιο μεγάλο. Έχει ξεκινήσει η διαβούλευση για τους νέους οργανισμούς και σύμφωνα με τα όρια που δίνονται από το Κεντρικό Συμβούλιο των Περιφερειών, τα νέα όρια, ακόμη και τα κατώτερα, είναι πολύ μεγαλύτερα από τον αριθμό των γιατρών που έχουμε ήδη μέσα στους οργανισμούς. Δηλαδή, εμείς είχαμε 163 θέσεις στον παλιό οργανισμό και με τα νέα όρια, το κατώτερο είναι 215, το ανώτερο 240, που σημαίνει ότι πρέπει να φτιάξουμε οργανισμούς που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες που το Νοσοκομείο έχει τη σημερινή εποχή. Αυτό σημαίνει βέβαια, ότι να έχεις στον οργανισμό 200 θέσεις και στην πραγματικότητα 75, δεν κάνεις τίποτα. Οπότε, τι κάνεις; Μας έχει γίνει μια διευκόλυνση, 11 επικουρικούς γιατρούς που πληρώναμε από το δικό μας προϋπολογισμό να ενταχθούν μέσα σε προγράμματα ΕΣΠΑ. Αυτό εξοικονόμησε πόρους κι εμείς αυτούς τους πόρους, εφόσον μας τους έκαναν «δώρο», θα τους χρησιμοποιήσουμε για να πάρουμε άλλους επτά-οκτώ Επικουρικούς για να καλύψουμε άμεσες ανάγκες, έτσι ώστε το σύστημα να μπορέσει να πατήσει στα πόδια του. Αυτή τη στιγμή δεν είμαστε σε μια κατάσταση που είναι μη αναστρέψιμη. Βέβαια, έχουμε κι άλλα προβλήματα. Για παράδειγμα, δεν έχουμε ειδικευόμενους κι αυτό είναι αποτέλεσμα της γενικότερης φυγής των Ελλήνων επιστημόνων στο εξωτερικό.
Δηλαδή, δεν ανταποκρίνονται στις προκηρύξεις θέσεων;
Κάποτε περίμεναν ουρά, ακόμη και στα επαρχιακά και σήμερα δεν υπάρχουν ειδικευόμενοι ούτε στα κεντρικά, μεγάλα Νοσοκομεία της χώρας. Η Χειρουργική για παράδειγμα αυτή τη στιγμή έχει δυο ειδικευόμενους, όταν ποτέ δεν είχε πέσει κάτω από 10. Κι αυτό είναι ένα θέμα και δεν ξέρω πώς μπορούμε να το ξεπεράσουμε.
Η κατάσταση στα Κέντρα Υγείας ποια είναι;
Τα Κέντρα Υγείας και η Πρωτοβάθμια ανήκει καθαρά στη δικαιοδοσία της Υγειονομικής Περιφέρειας. Εμείς απλώς επειδή δεν είναι οι οργανισμοί τους τέτοιοι που να υποστηρίζονται από την Περιφέρεια, πολλές φορές τους στηρίζουμε σε μικροδαπάνες μικροέξοδα ή μπορεί να τους δίνουμε βοήθεια από την ελάχιστη τεχνική υπηρεσία που έχουμε. Επειδή δεν υπάρχει εκπρόσωπος Πρωτοβάθμιας εδώ να πω ότι ο διοικητής της ΥΠΕ ο κ. Σταρτής Πλωμαρίτης έχει έρθει δυο φορές έως τώρα στις Σέρρες, έχουμε βγει στην πόλη, έχουμε πάει στο ΙΚΑ και δρομολογείται να λειτουργήσουν στην πόλη έξι Τοπικές Μονάδες Υγείας, εκτός από το ΠΕΔΥ, δηλαδή, το οποίο θα εξοπλιστεί με εργαστήρια, γιατρούς κλπ.,. αυτές οι μονάδες θα υπάρχουν σε έξι διαφορετικά σημεία, ώστε να μοιράζεται ο πληθυσμός σε 10.000 περίπου ανά σημείο, για να εξυπηρετούν τις ανάγκες του κόσμου.
Για να αποσυμφορηθεί το Νοσοκομείο;
Όχι. Γιατί θεωρήθηκε απλά πως στην Ελλάδα δεν υπάρχει Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγεία. Ενώ δαπανήθηκαν χρήματα και έγιναν δομές.
Δεν ξέρω τι ακριβώς εννοείτε με τον όρο «Πρωτοβάθμια Υγεία», αλλά όταν ένας ασθενής απευθυνθεί σε ένα Κέντρο Υγείας της περιοχής του, κατά κανόνα το περιστατικό -είτε γιατί δεν μπορούν να το αντιμετωπίσουν, είτε από το φόβο της ευθύνης- παραπέμπεται στο Νοσοκομείο. Έτσι δεν είναι;
Κοιτάξτε, η περίπτωση των Εξωτερικών Ιατρείων που έχουμε στο Νοσοκομείο, ουσιαστικά είναι Πρωτοβάθμια. Ο ασθενής δεν νοσηλεύεται. Κάνει κάποιες εξετάσεις, λαμβάνει κάποια αγωγή και πάει στο σπίτι του. Αυτά τα περιστατικά θα αντιμετωπίζονται στους τομείς. Όπως και κάποια που έρχονται στα Τμήματα Επειγόντων. Από τα περιστατικά που έρχονται γι’ αυτά που νοσηλεύονται το ποσοστό είναι πολύ μικρό. Αρκεί να πω ότι τις μέρες που είχαμε παγωνιά και ήταν δύσκολο να μετακινηθεί κάποιος, τα μόνα επείγοντα που αυξήθηκαν ήταν τα σπασίματα. Όλα τα άλλα μειώθηκαν. Στα Επείγοντα επικρατούσε ησυχία. Αυτό σημαίνει ότι κάποια περιστατικά δεν είναι τελικά και τόσο επείγοντα… Αυτά όλα, όμως, δεν μπορούν να αλλάξουν από τη μια ημέρα στην άλλη. Θέλει πληροφόρηση και ο κόσμος. Κανονικά στο Νοσοκομείο ο ασθενής θα έρχεται με σημείωμα του γιατρού, όχι μόνος του, όπως γίνεται σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες της Ευρώπης.
Για τη λειτουργία του ΟΚΑΝΑ στις Σέρρες υπάρχει κάτι νεότερο;
Ούτε μ’ αυτό έχουμε κάποια σχέση, υπέγραψα μία σύμβαση με τον ΟΚΑΝΑ στον οποίο εκτός από τον χώρο που τους δώσαμε, τους παραχωρήσαμε δύο υπαλλήλους για ένα χρόνο –έναν διοικητικό κι έναν νοσηλευτή- αλλά η πρωτοβουλία για να λειτουργήσει ανήκει καθαρά στον ΟΚΑΝΑ.
Ο ΟΚΑΝΑ μήπως θεωρεί ότι εναπόκειται σε εσάς η λειτουργία του;
Όχι. Είχε έρθει ο διοικητής του ΟΚΑΝΑ στις Σέρρες και απ’ όσο γνωρίζω έχει πρόβλημα να βρει γιατρούς. Δεν πρόκειται όμως εμείς να δώσουμε γιατρούς. Σε άλλες περιοχές ο ΟΚΑΝΑ κάνει προκήρυξη ακόμη και για διοικητικούς υπαλλήλους, αυτούς δηλαδή που ζητάει από εμάς… Εμείς τους έχουμε δώσει για έναν χρόνο, άντε να το παρατείνουμε για έναν ακόμη, αλλά αυτοί οι υπάλληλοι είναι δικοί μας, παραχωρήθηκαν απλά για να τους βοηθήσουν να λειτουργήσουν.
Για την Ψυχιατρική υπάρχει κάτι νεότερο; Δεν επρόκειτο να μεταφερθεί στο χώρο της πρώην Πνευμονολογικής που έχει μεταφερθεί σε όροφο;
Είναι μία υπόθεση την οποία έχω μελετήσει. Ο χώρος που ήταν να φιλοξενηθεί το 2002 όταν ήταν να μεταφερθεί το Νοσοκομείο, ήταν αυτός ο χώρος που σήμερα φιλοξενεί τα γραφεία. Κάτι δεν προβλέφθηκε: μην ξεχνάμε ότι έχουμε έναν τεράστιο νομό και δεν είναι μόνο ο νομός μεγάλος, αλλά ένας νομός με γερασμένο πληθυσμό. Τα κρεβάτια στις κλινικές γεμίζουν… Το θέμα της Ψυχιατρικής είναι να φτιαχτεί μία πτέρυγα καινούρια και θα φτιαχτεί σύμφωνα με σχέδια που υπάρχουν ακριβώς παραδίπλα, εκεί που είναι η είσοδος της μονάδας Νεφρού, ένα έργο για το οποίο μελέτες υπάρχουν και κοστίζει λίγο περισσότερο από 1,5 εκ. ευρώ, αλλά που με έκπτωση μπορεί να πέσει και στο 1 εκ. Επειδή από το ΕΣΠΑ τα λεφτά που υπήρχαν για την Υγεία στην ΠΚΜ έχουν εξαντληθεί οι πόροι των 25 εκ. ευρώ από δύο μόνο Νοσοκομεία, το ΑΧΕΠΑ (16 εκ.) και το Νοσοκομείο της Βέροιας (9 εκ.), για κτιριακά δεν υπάρχουν χρήματα. Το θέμα το έθεσα με ένα υπόμνημα στο Γενικό Γραμματέα και στον υπουργό. Δεν ξέρω τι θα γίνει. Δεν υπάρχει τρόπος να «μπαλώσουμε» μια κατάσταση. Ή το φτιάχνεις σύμφωνα με τις προδιαγραφές, ή όχι.
Στο Καρδιολογικό Ιατρείο των Τακτικών έχει λυθεί το θέμα με τη συνταγογράφηση;
Από την ώρα που η Πρωτοβάθμια λειτουργεί εδώ ακόμα, τα έχω πει με τους καρδιολόγους και συμφωνήσαμε. Αν οριστεί ραντεβού για καρδιολογική εξέταση και πρέπει να του γράψει συνταγή, θα τη γράψει. Δεν θα δεχτεί όμως κάποιον που έρχεται μόνο για να γράψει συνταγή. Θυμάμαι, όταν είχα κάνει την έρευνα στο διδακτορικό μου, υπήρχαν άνθρωποι που πήγαιναν στα Επείγοντα για να γράψουν συνταγές. Δηλαδή άλλος μπορεί να πέθαινε από λεπτό σε λεπτό, κι εκείνος ήθελε να γράψει συνταγή…
Οι λιγότερες ημέρες λειτουργίας των Χειρουργείων στα Τακτικά Ιατρεία δεν ταλαιπωρεί τους ασθενείς;
Τα τρία Ιατρεία Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή εξυπηρετούν πολύ κόσμο. Τα Απογευματινά Ιατρεία είναι ο θεσμός που είναι. Το πρόβλημά μας επικεντρώνεται στη λίστα των χειρουργείων, όπου έχει γεμίσει μέχρι τις αρχές Ιουλίου. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο πραγματοποιούνται μόνο τα έκτακτα και απολύτως αναγκαία παρότι λειτουργούν και χειρουργοί, και κρεβάτια και αναισθησιολόγοι, αλλά πρέπει να έχουμε τα περισσότερα χειρουργεία μεταξύ των περιφερειακών ιατρείων. Όσο για τα εξωτερικά, μένουν ως έχουν, δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι.
Αντιλαμβάνεστε όμως ότι όταν παραπέμπεται κάποιος σε απογευματινό, πρέπει να πληρώσει…
Το καταλαβαίνω, το θέμα είναι ότι τα σοβαρά χειρουργεία μπαίνουν σε λίστα, είτε εξετάζονται πρωί, είτε απόγευμα.
Αληθεύει ότι οι αναισθησιολόγοι δεν αναλαμβάνουν παιδιά κάτω των 18;
Κάτω των 14.
Υπήρξε περιστατικό που το έστειλαν Θεσσαλονίκη λόγω ηλικίας. Αυτό είναι κάτι καινούριο;
Κι εγώ κάθε φορά μαθαίνω και κάτι νέο… Έχω κάνει ένα έγγραφο και ζητώ να μου το αιτιολογήσουν. Ομολογώ ότι δεν έχω λάβει πειστική απάντηση και νομίζω ότι η πρακτική και σε άλλα Νοσοκομεία ορίζει ότι πρέπει να τα αντιμετωπίσουν εδώ. Δεν είχαμε άλλο πρόβλημα μετά το συγκεκριμένο περιστατικό.
Συμπεριφορές και τακτικές δείχνουν ότι υπάρχει στο Ίδρυμα κάποιο «κατεστημένο»;
Ας μην το χαρακτηρίσουμε έτσι. Κατεστημένο έτσι κι αλλιώς υπάρχει. Είναι ο τρόπος που λειτουργεί ένα σύστημα. Όποιος νομίζει ότι το σύστημα αυτό μπορεί μέσα σε μια μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο να το αλλάξει, δεν έχει καταλάβει τίποτε. Ειδικά από δημόσια διοίκηση, όπου είσαι υποχρεωμένος να λειτουργήσεις θεσμικά, με τα όργανα που υπάρχουν. Η συνήθεια δεν είναι εύκολο πράγμα. Κάποιοι έχουν βολευτεί σε κάποιες καταστάσεις, θα ισχυριστούν ότι η δουλειά που κάνουν έχει μεγάλο φόρτο ενώ δεν έχει, κάποιοι ίσως έχουν και συμφέροντα. Κι εκεί είναι ακόμη πιο δύσκολα τα πράγματα. δεν έχεις άλλο μέσο να λειτουργήσεις, παρά μόνο με τους θεσμούς που έχεις στα χέρια σου…
Πάντως συζητιούνται πολλά. Για Νοσηλευτές που μετακινούνται σε διοικητικές θέσεις, για «λουφαδόρους», που πασχίζουν να αποφύγουν την εργασία…
Ένα θέμα τεράστιο που δεν τελειώνει έτσι απλά. Πάρα πολλά άτομα της Νοσηλευτικής λόγω της δυσκολίας του επαγγέλματος πηγαίνουν στο Πανεπιστήμιο ή κάνουν Μεταπτυχιακό και ζητούν στη συνέχεια μετάταξη. Θα έλεγε κανείς ότι αντικρούονται το συνταγματικό δικαίωμα του κάθε πολίτη να μπορέσει να σπουδάσει και να ανελιχθεί, και οι ανάγκες του κάθε τμήματος, που όταν φεύγουν κάποιοι υπάλληλοι, αποδυναμώνεται. Δεν είναι ψέμα ότι οι περισσότεροι υπάλληλοι στις διοικητικές υπηρεσίες προέρχονται από τη Νοσηλευτική. Δεν θα πω ότι δεν είναι ικανοί. Και η Νοσηλευτική, με πληρότητα 70% δεν αντιμετωπίζει ιδιαίτερο πρόβλημα, παρά την «αιμορραγία». Βέβαια, υπάρχει και ο αντίλογος ότι «εσύ όταν πας σε μια θέση διοικητικού υπαλλήλου εκ του ασφαλούς, γιατί είσαι ήδη δημόσιος υπάλληλος ενώ άλλοι πρέπει να περάσουν μέσω ΑΣΕΠ». Είναι μεγάλο θέμα, αλλά δεν μπορεί να το λύσει ένας διοικητής. Η ρύθμιση πρέπει να γίνει από το υπουργείο.
Κάποτε το ιατρικό προσωπικό του Νοσοκομείου είχε πολλή καλή φήμη. Τελευταία, αυτή η αίσθηση αλλάζει. Ακόμη κι αν είναι μεμονωμένα τα περιστατικά που προκαλούν το κοινό αίσθημα, αυτά διαδίδονται περισσότερο και αυτά κάνουν κακό στην εικόνα του Ιδρύματος…
Το νοσοκομείο δεν είναι άσχετο από το περιβάλλον γεωγραφικά, αλλά και από τη δεδομένη στιγμή χρονικά. Τι θέλω να πω. Αν το Νοσοκομείο το συγκρίνει κανείς με ένα Νοσοκομείο της Γερμανίας, θα δει ότι υστερούμε κατά πολύ. Αν το συγκρίνει με ένα Νοσοκομείο της Αφρικής, για παράδειγμα, θα πει ότι είμαστε καλύτεροι. Τοπικά, είμαστε καλύτεροι από τη Δράμα, την Κομοτηνή αλλά δεν ξέρω αν είμαστε καλύτεροι από τα Ιωάννινα ή το Βόλο.
Χρονικά, το Νοσοκομείο αν παρέχει τις ίδιες υπηρεσίες εδώ και 15-20 χρόνια θα φαίνεται ότι δεν ανταποκρίνεται στην αποστολή του, δεν έχει κάνει τίποτα. Αν είναι μπροστά από την εποχή του, θεωρείται ότι είναι καλό. Όλα είναι σχετικά. Δεν φτάνει, λοιπόν, μόνο ο καλοπροαίρετος κριτής. Η κοινωνία αλλάζει. Εσύ ως σύστημα πας ένα βήμα μπροστά ή ένα βήμα πίσω; Αν πας ένα βήμα μπροστά είσαι καλός, αν πας ένα βήμα πίσω, όχι, ακόμη κι αν βελτιώνεσαι. Οι απαιτήσεις του κόσμου σήμερα δεν είναι αυτές που ήταν παλαιότερα. Είναι μεγαλύτερες. Δεν είναι τυχαίο αυτό που σας είπα ότι θα επικεντρώσω την προσοχή μου σ’ αυτό που θέλει ο πολίτης. Αυτό είναι το κριτήριο. Τον άρρωστο δεν τον ενδιαφέρει αν τηρείται ο προϋπολογισμός. Το πιο βασικό είναι η ασφάλεια του ασθενούς κι εκεί έχεις να κάνεις με την επιστημονική γνώση του γιατρού. Αλλά αυτή δεν είναι μια παράμετρος που αλλάζει. Μπορεί να βελτιωθεί με την επιμόρφωση, με την αξιοκρατία κλπ. Αυτό όμως είναι δύσκολο παντού. Η γνώση δεν αλλάζει. Και προσωπικά, αυτό είπα στους γιατρούς μας: θέλω να αυξηθεί η εμπιστοσύνη του κόσμου στις υπηρεσίες σας.
Πως βλέπετε τη λειτουργία του Νοσοκομείο σε ένα χρόνο από σήμερα;
Σίγουρο είναι και θα το επιδιώξω μεγαλύτερη συμμετοχή των ασθενών, αλλά και άλλων φορέων σε ό,τι γίνεται εδώ. Θέλω οι πολίτες να αντιληφθούν ότι κάτι αλλάζει. Αυτό είναι και το κριτήριο, όσο κι αν είναι θολό. Και θα επιμείνω επίσης στο Γραφείο Υποστήριξης του Πολίτη.
Βούλα Τρ. Αγκαθά