«Σ’ αγαπώ πολύ μαμά!»

 Γιορτάζεις σήμερα!

«Μάνα» κράζει το παιδάκι, «μάνα» ο νιος και μάνα ο γέρος,
«μάνα» ακούς σε κάθε μέρος, αχ τι όνομα γλυκό! […]
Μες στον κόσμο άλλο πλάσμα , δε θα βρεις να σε μαντεύει
σαν τη μάνα που λατρεύει, σαν τη μάνα που πονεί.[…]
Κι αν εσύ σκληρός φαρμάκια την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ’ απανταίνει με ολόθερμα φιλιά.[…]
Κι όποιος μάνα πια δεν έχει, «μάνα» κράζει στ’ ονειρό του,
πάντα «μάνα» στον καημό του, είν’ ο μόνος στεναγμός!

Απόσπασμα από ποίημα του Γ. Μαρτινέλλη. Νομίζω το διδαχθήκαμε στο σχολείο. Αν όχι, με κάποιο τρόπο πέρασε στο DNA μας…

Πολύ γλυκό και επίκαιρο για τη γιορτή της μητέρας…

Με την ευκαιρία, το αφιερώνω στη μητέρα μου Αναστασία (γνωστή και ως… Τασούλα!) -κι ας επιμένει να γιορτάζει την Υπαπαντή!- και θέλω να της πω «ευχαριστώ» και «συγγνώμη» για όλα. Ξέρει αυτή…
Και θα το βροντοφωνάξω: «Είσαι η πιο χρήσιμη εφεύρεση του κόσμου! Σ’ αγαπώ πολύ, μαμά!»

Β.Α.