Σκέψη: Οι συνέπειες της κρίσης φαίνονται όχι μόνο στα οικονομικά μεγέθη, αλλά και στην… παραγωγή της φαντασίας μας, που τείνει να στερέψει. Ας δούμε το θέμα καλλιτεχνικά: Είναι δυνατόν δύο ανταγωνιστικά «πρωινάδικα» να έχουν τίτλο εκπομπής «Πρωινό» και να ξεχωρίζουν από ένα «μου»; Είναι δυνατόν από τις νέες (δυσεύρετες τα τελευταία χρόνια) ελληνικές παραγωγές η μία να ονομάζεται «Με τα παντελόνια κάτω» και η άλλη «Κάτω Παρτάλι»; Ας πάμε και στην πολιτική: Πόσοι Έλληνες στην κατηγορία του «μέσου» (αν και σήμερα ο μέσος Έλληνας όπως εννοούνταν στο παρελθόν τείνει να εκλείψει…) γνωρίζουν το «Ποτάμι»; Πόσοι μπορούν να εξηγήσουν τι είναι η «Ελιά»; «Μέσες-άκρες» μπορεί να γίνει μια συζήτηση και εδώ που τα λέμε, δεν ψάχνουμε για καινοτομίες και οράματα. Στέρεψαν όλα… Οφείλω να ομολογήσω πάντως πως και το ποτάμι και η ελιά είναι… παλιοί γνώριμοι των Ελλήνων… Και όποτε διαβάζω για «ΠΑΣΟΚ και Ελιά» ξέρετε τι έρχεται συνειρμικά στο μυαλό μου; Όχι; Να το πάρει το ποτάμι; Το παλιό εκείνο δίστιχο των «βασιλικών»: «ψωμί κι ελιά και Κώτσο βασιλιά». Το οποίο μου θυμίζει την εμμονή του ΠΑΣΟΚ για εξουσία και… Ελιά!
