Κύριε διευθυντά,
Λόγω εμπειρίας, γνώσης και γνώσεων περί τα Πολιτικά, Συνταγματικά, Πολιτειακά η ταπεινότητά μου πιστεύει ότι η δημοκρατία είναι κοινωνικό κατόρθωμα, όχι ιδεολογική συνταγή. Για την ιδεολογική συνταγή προσχεδιάζουν συνήθως παραδείσους. Eνώ το κοινωνικό κατόρθωμα προϋποθέτει εξ ορισμού και το ενδεχόμενο του μη κατορθώματος, της αποτυχίας ή της ανικανότητας. Όταν μια συλλογικότητα αποτυγχάνει ή δεν είναι ικανή να κατορθώσει τη δημοκρατία (δεν διαθέτει την απαιτούμενη κατά κεφαλήν καλλιέργεια), τότε πρέπει κάπως αλλιώς να εξασφαλιστεί η διαφορά της κοινωνίας των αναγκών από τη θηριωδία της ζούγκλας. Συνήθως αυτόν τον ρόλο σπεύδουν να τον αναλάβουν κάποιοι «αρχηγοί» ικανοί μόνο για αυθαιρεσίες και κοινωνικές αναταραχές. Ως Κοινωνία, όμως οφείλουμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα ώστε να την αλλάζουμε. Είμαστε σε «πόλεμο», η έκβαση του οποίου για διαφόρους λόγους είναι αβέβαιη. Αλλά η αλήθεια είναι ότι με προσπάθεια και σοβαρότητα μπορούμε να εξουδετερώσουμε τα προβλήματα. Έτσι μόνο υπάρχει ελπίδα να απαλλαγούμε από τους «σωτήρες» τύπου Τσίπρα.
Ο ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ
