Ακούω συχνά, από ανθρώπους όλων των ηλικιών για την κρίση και το πως «κόβει τα φτερά» των νέων. Παραπονιούνται και διαμαρτύρονται σε βαθμό που καταλήγουν στη μοιρολατρία: «Έτσι που μας κατάντησαν, τι νόημα έχει να προσπαθήσεις…».
Κατ΄ εμέ πρόκειται για μία βολική, εύκολη δικαιολογία.
Πιστεύω δε, ότι ακριβώς επειδή στην Ελλάδα τα τριάντα και πλέον χρόνια κρατισμού έκαναν άπαντες από μαλθακούς μέχρι… εκτός πραγματικότητας, όποιος ασπάζεται τις αρχές της δημιουργικότητας, της καινοτομίας, της σκληρής δουλειάς, της έρευνας, της μελέτης, της ατομικής πρωτοβουλίας, της συνεργατικότητας έχει μπρος του πεδίο δόξης λαμπρόν!
Βέβαια θα αναγκαστεί να λειτουργήσει σε μία χώρα που εξακολουθεί να σκέφτεται και να δρα ημι-κομμουνιστικά, πλην όμως αυτή η χρόνια εμπεδωμένη νοοτροπία, αυτό το mindset, γεννά και ευκαιρίες: ειδικά στην επαρχία, όπου τα κενά στην επιχειρηματικότητα είναι – πιστέψτε με- τεράστια.
Έχει άπειρα πράγματα να κάνει κανείς. Υπό μία προϋπόθεση: να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται…!
