Στο παρεκκλήσι, στην «πόρτα» του χωριού
Με κατάνυξη και συγκίνηση πραγματοποιήθηκε την περασμένη Τετάρτη, 6 Ιουλίου, ο αγιασμός στο εκκλησάκι της Παναγιάς της Πορταΐτισσας στα Ίβηρα.
Πρόκειται για ένα παρεκκλήσι στην είσοδο, στην «πόρτα» της Κοινότητας (από Άγιο Δημήτριο προς Ίβηρα), το οποίο χτίστηκε με τις δωρεές και την αγάπη των κατοίκων του μικρού αυτού χωριού του Δήμου Βισαλτίας.
Το απόγευμα, λοιπόν, της Τετάρτης, οι κάτοικοι συγκεντρώθηκαν στον ιερό αυτό χώρο και ο ιερέας του χωριού π. Κωνσταντίνος τέλεσε τον αγιασμό, ενώ τα καλλίφωνα μέλη της Χορωδία των Γυναικών έψαλλαν την Παράκληση της Παναγιάς της Πορταΐτισσας.
«Τιμή σας και έπαινός σας»
«Ευχαριστώ τους κατοίκους του χωριού και των περιχώρων που βοηθήσατε να γίνει αυτό το έργο. Είναι τιμή σας και έπαινός σας» ανέφερε ιδιαίτερα συγκινημένος ο π. Κωνσταντίνος Κωτούλας, ο ιερέας του χωριού, ο οποίος με προσωπική εργασία (ακόμα και χειρωνακτική) λύνει πάντα όποια ζητήματα προκύψουν.
«Καμαρώνουμε σε τέτοια έργα, χαίρεσθε και αγαλλιάσθε» ανέφερε ο π. Αδάμ (με καταγωγή από τη Μαυροθάλασσα) που παραβρέθηκε στην τελετή.
«Των μοναστών η πληθύς δεύτε του Άθω, ανευφημήσωμεν πιστώς εν θείοις ύμνοις, την Πανάχραντον Παρθένον και Θεοτόκον, Ιβήρων της σεβασμίας θείας Μονής, την μόνην κηδεμονίαν και θυρωρόν, και του Όρους την Έφορον, αναβοώντες εκτενώς: χριστιανών το στήριγμα, Χαίρε Κόρη Μητρόθεε»
Οι δεσμοί με το Άγιο Όρος
Η θαυματουργός εικόνα της Παναγιάς της Πορταΐτισσας βρίσκεται στην Ιερά Μονή Ιβήρων, στο Άγιο Όρος. Εδόθη το προσωνύμιο αυτό, επειδή είναι τοποθετημένη στο παρεκκλήσιο της μονής, που ευρίσκεται αριστερά της κεντρικής Πύλης. Σύμφωνα με την παράδοση, σώθηκε από τα χέρια των αιρετικών εικονοκλαστών (9ος αι.), όταν μία χήρα γυναίκα από την Νίκαια, άφησε την εικόνα στα κύματα της θάλασσας. Ο μοναχός Γαβριήλ βρήκε την εικόνα, και παρά τις συνεχείς προσπάθειες να τεθεί η εικόνα στο Άγιο Βήμα του καθολικού της Μονής, εκείνη έφευγε από την θέση Της, και ίστατο πάνω από την παλαιά πύλη της Μονής, επί των τειχών ως θυρωρός, και φύλακας της Ιεράς Μονής. Τελικώς, οι μοναχοί έθεσαν την ιερά εικόνα στο σημείο που Εκείνη είχε επιλέξει. Λέγεται, μάλιστα, ότι εάν χαθεί η εικόνα από την θέση της, τότε θ” αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση για την Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου μας.
Όπως ανέφερε στο «Σ.Θ.» ο Ιβηρίτης ποιητής και συγγραφέας κ. Γεώργιος Γούδας (ο οποίος κατά το παρελθόν διετέλεσε πρόεδρος του χωριού, αλλά και νομαρχιακός σύμβουλος) οι κάτοικοι του χωριού «πάλεψαν» επί σειρά ετών για να οικοδομηθεί το παρεκκλήσι.
Όλα ξεκίνησαν από τους δεσμούς που έχουν με την Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους: «Το 1922 όταν ήρθαν οι γονείς μας πρόεφυγες εδώ, βρήκαν ένα παρεκκλήσι, το οποίο ήταν μετόχι της Μονής Ιβήρων κι από αυτό πήρε το όνομά του το χωριό μας. Χρόνια μετά, ως πρόεδρος του χωριού, οργάνωσα μία επίσκεψη στην Ιερά Μονή και μαζί με 50 Ιβηριώτες πήγαμε και είπαμε στους μοναχούς πως έχουμε ισχυρούς δεσμούς, είμαστε “συγγενείς”, και ζητήσαμε να έχουμε στο χωριό μας ένα αντίγραφο της Παναγιάς μας. Οι επαφές δεν σταμάτησαν και δέχθηκαν και με τη μεσολάβηση του Σεβασμιωτάτου μας και με δωρεά της ηγουμένης Ιωάννας που κατάγεται από τα Ίβηρα, αγιογραφήθηκε η εικόνα. Στις 28 Μαΐου 2015 πραγματοποιήθηκε με τιμές η υποδοχή και ο Σεβασμιώτατος ενθρόνισε την εικόνα στον Ιερό Ναό Αγίου Νικολάου, μέχρι να οικοδομηθεί το παρεκκλήσι. Όταν ήμουν αντιδήμαρχος ακόμη, είχα κάνει αίτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο και ομόφωνα παραχωρήθηκε έκταση 650 τ.μ. στο χώρο αυτό. Από τότε πέρασαν κάποια χρόνια χωρίς να γίνει τίποτα και κάποια μέρα, ο παπά Κώστας ανέλαβε να ελέγξει αν υπάρχουν συμβόλαια, νομιμότητα, κλπ., κι έτσι ξεκίνησαν οι εργασίες. Έγινε η περίφραξη, οικοδομήθηκε το παρεκκλήσι, διαμορφώθηκε ο αύλειος χώρος, όλα με δωρεές των χωριανών και φίλων του χωριού μας. Και σήμερα, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Θεολόγος έδωσε την ευλογία να γίνει ο Αγιασμός και οι κυρίες να κάνουν την Παράκληση. Είναι μια ιστορική ημέρα για το χωριό μας».
Το κέρασμα
Με το τέλος της Παράκλησης και του Αγιασμού, οι κάτοικοι του χωριού και οι επισκέπτες κάθισαν όλοι μαζί στο κιόσκι και τα παγκάκια, αφού πρώτα γεύτηκαν τα κεράσματα που ετοίμασαν με ιδιαίτερη αγάπη οι γυναίκες του χωριού.
