Kύριε διευθυντά,
Καθώς λειτουργεί αφυπνιστικά, η Κρίση θέτει το ζήτημα του εθνικού προσανατολισμού. Όλοι αισθάνονται πλέον ότι, όπως το ελληνικό 2014 πόρρω απέχει από το 1981, έτσι και το 2020 η Ελλάδα θα διαφέρει ριζικά από την σημερινή. Τα άκρα εκμεταλλεύονται το αίσθημα αποπροσανατολισμού, προτείνοντας αδιέξοδες διεξόδους. Ο επαναπροσανατολισμός προϋποθέτει το στίγμα, δηλαδή την επανατοποθέτηση στον γεωγραφικό χώρο και στον ιστορικό χρόνο. Πολλές καθησυχαστικές και κολακευτικές ψευδαισθήσεις πρέπει να υποχωρήσουν έναντι του ρεαλισμού. Προσεγγίζουμε την εκατονταετηρίδα από την Μικρασιατική Καταστροφή η οποία εγκαινίασε μια μακρά περίοδο σταθερότητας των συνόρων. Η βαλκανοποίηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με αφετηρία την ελληνική επανάσταση ένα αιώνα πριν, σταμάτησε στην Ανατολία. Οι πρόσφατες εξελίξεις, όμως, εγείρουν φόβους ότι η βαλκανοποίηση αναβιώνει: Γιουκοσλαβία, Λιβύη, Συρία. Μπορεί να θίξει την Τουρκία; και την Ελλάδα;
Ο ΙΔΙΟΤΕΛΗΣ
