Η Μπουμπού ήταν μέλος της οικογένειας τα τελευταία έξι χρόνια. Ήταν ένα καλό και αφοσιωμένοσκυλάκι που σου έδειχνε με κάθε τρόπο την αγάπη του. Σε λίγες μέρες θα έφερνε στον κόσμο, για πρώτη φορά, τα κουταβάκια της. Παρότι μικροκαμωμένη, η ίδια είχε την εντύπωση ότι μάλλον ήταν ένας… τεράστιος δράκος! Και κρατούσε τους πάντες μακριά από τους ανθρώπους που αγαπούσε…
Σχεδόν πάντα βρισκόταν «υπό περιορισμό», στο κτήμα και κάποιες φορές έκανε βόλτες στο δρόμο, όταν ήμαστε κι εμείς έξω. Το απόγευμα της Δευτέρας, ένας ανεύθυνος οδηγός την χτύπησε μπροστά στα μάτια μας. Και την εγκατέλειψε. Ο σύζυγος τον «καταδίωξε» όταν τον είδε να επιστρέφει και να αλλάζει δρόμο, βλέποντάς μας. Τον έφερε στον τόπο του εγκλήματος. «Κόρναρα, αλλά δεν έφυγε από το δρόμο» η πρώτη δικαιολογία. (Αν ήταν άνθρωπος θα τον πατούσε, δηλαδή ή έφταιγε το σκυλί;). «Δεν κατάλαβα ότι το χτύπησα» η ακόμα χειρότερη, που σε βάζει σε σκέψεις για τη νηφαλιότητά του…
