Μία χώρα που ζει πλαστούς παράδεισους δεν έχει μέλλον
Η Ελλάδα σήμερα δεν είναι ανταγωνιστική, ούτε επαρκώς παραγωγική. Υποφέρει από χρόνιες παθογένειες, όχι μόνο σε επίπεδο θεσμών και δημόσιας διοίκησης, αλλά και στον ιδιωτικό τομέα, στο μοντέλο με το οποίο κινείται η οικονομία της, αλλά και στη νοοτροπία που έχει αναπτύξει μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Όλα αυτά πρέπει να αλλάξουν. Αύριο κιόλας! Δεν έχει πλέον καμία σημασία αν κάποιος είναι οπαδός του «ευρώ πάση θυσία» ή της επιστροφής στη δραχμή.
Τις τελευταίες ημέρες αποδείχτηκε περίτρανα ότι αν δεν αλλάξουμε την οικονομία και την κοινωνία μας προς το καλύτερο, όχι μόνον θα είμαστε επαίτες μέσα στη ζώνη του ευρώ, αλλά και ανήμποροι να επιστρέψουμε σε ένα εθνικό νόμισμα, ακόμη κι αν το θελήσουμε. Είτε με ευρώ είτε με δραχμή, μια χώρα η οποία προ πολλού έχει κυριαρχηθεί από την αναξιοκρατία, την ανισότητα, τη διαφθορά, την αντίσταση στην αλλαγή, μια χώρα που ζει με όραμα την επιστροφή σε πλαστούς παραδείσους, χτισμένους με δανεικά και επιδοτήσεις, με «γρηγοράδες» και «αρπαχτές», δεν έχει κανένα μέλλον, μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο και αδυσώπητα ανταγωνιστικό περιβάλλον.