Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με το γενικότερο πολιτικό κλίμα (σίγουρα παίζει το ρόλο του), αλλά παρατηρώ ότι και στα τοπικά μας πράγματα υπάρχουν σημάδια γενικής παράλυσης. Θα μου πεις, εδώ σχέδιο, πλάνο για το πώς θα πορευτούμε απουσιάζει σε επίπεδο χώρας, εσύ μας μιλάς για τις Σέρρες; Σε μια χώρα όπου όλοι ασχολούνται με το πώς δε θα θιγούν τα «κεκτημένα» συνταξιούχων και δημοσίων υπαλλήλων, που να βρεθεί χρόνος και… διάθεση για σχέδια ανάπτυξης…
Κι όμως, σε τοπικό επίπεδο, ακριβώς λόγω της πιο «μαζεμένης» κλίμακας των πραγμάτων είναι ίσως ευκολότερο να εκπονήσεις σχέδια αναπτυξιακά, να προσδιορίσεις προτεραιότητες, δυνατά σημεία και αδυναμίες, να κάνεις actionplansσυγκεκριμένα και ρεαλιστικά και να πέσεις με τα μούτρα στη δουλειά για να τα υλοποιήσεις.
Τίποτα από αυτά δε γίνεται (ή, για να είμαι δίκαιος, πολύ λίγα). Οι αρμόδιοι για να δράσουν επικαλούνται την έλλειψη πόρων (τα γνωστά…). Στην πραγματικότητα, απλώς αδιαφορούν…!
