Του Δημητρίου Σιαμάγκα
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές του Μαΐου θα μείνουν στην ιστορία κυρίως για την επαλήθευση κατά τρόπο ειρωνικό και αδιάψευστο ότι η πολιτική έχει ποδοσφαιροποιηθεί. Αν και μέχρι σήμερα ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να δηλώσει τη χρήση συνθημάτων και βίας από άτομα που συμπεριφέρονταν ως οπαδοί, ο ίδιος όρος τώρα με την κυριολεκτική σημασία επιβεβαιώνει την κυριαρχία των υψηλών παραγόντων του αθλήματος στη διοίκηση των ΟΤΑ α΄ βαθμού με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δήμο Πειραιά και το Δήμο Βόλου. Οι επικεφαλής των ψηφοδελτίων – και Δήμαρχοι από 1η Σεπτεμβρίου – μέσα σε λίγες εβδομάδες συγκρότησαν ισχυρούς συνδυασμούς, ψηφοδέλτια νίκης όπως τα λένε, και αν κι είχαν να αντιμετωπίσουν έμπειρους στα αυτοδιοικητικά πράγματα αντιπάλους, κατάφεραν να επικρατήσουν με χαρακτηριστική άνεση. Ας τα βλέπουν εδώ οι διοικούντες του Πανσερραϊκού – και του Εθνικού Γαζώρου – κι ας ετοιμάζονται για τις επόμενες εκλογές. Τουλάχιστον θα ξέρουμε όλοι το έμβλημα του συνδυασμού: το γνωστό λιοντάρι.
Αναμφίβολα διανύουμε περίοδο κρίσης και παρακμής. Μια έκφραση της παρακμής είναι κι ο Πολιτικός Αναλφαβητισμός. Είναι ορατός, κυρίαρχος σε εκλογείς, εκλεγμένους, στα λεγόμενα κινήματα, στο διαδίκτυο, στις συμπολιτεύσεις και αντιπολιτεύσεις. Τον συναντάς καθημερινά σε κάθε είδους δημόσιο διάλογο είτε αυτός γίνεται σ’ ένα καφενείο είτε σε ένα τηλεοπτικό κανάλι. Ως πολιτικά αναλφάβητους εννοούμε τους φτωχούς σε πολιτικές γνώσεις ψηφοφόρους, οι οποίοι μη γνωρίζοντας σε βάθος τις ιδεολογίες και τα προγράμματα των κομμάτων ή συνδυασμών ψηφίζουν καθ’ υπόδειξη τρίτων ή με βάση το συναίσθημά τους. Εύκολα θύματα όλων όσων έχουν αναλάβει εργολαβικά να υπονομεύουν ως αναξιόπιστη και ανώριμη κάθε πολιτική πρόταση, που αντιστρατεύεται τα συμφέροντά τους δημιουργώντας ένα ευρύ πλαίσιο συμμετοχής.
Το σλόγκαν της εποχής είναι ο χαρακτηρισμός «ανεξάρτητος». Ανεξάρτητος συνδυασμός, ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο, ανεξάρτητη υποψηφιότητα. Σε περιόδους όπου επικρατεί η απολίτικη συμπεριφορά είναι πανεύκολο για τους μάγιστρους της επικοινωνιακής πολιτικής που συνεπικουρούνται από πρόθυμους διανοούμενους της οθόνης να δημιουργούν εύφορο έδαφος για την καλλιέργεια αντιλήψεων επενδύοντας στις μικρότερες ιδέες με τα πιο παχιά λόγια.
Χρίεται ανεξάρτητος αυτός που δεν στηρίζεται από πολιτικό κόμμα αλλά μπορεί να στηρίζεται από άλλους σχηματισμούς: οικονομικούς, μέσων ενημέρωσης, αθλητικούς, κ.ά. Πώς μπορεί να είναι ανεξάρτητος αυτός που επηρεάζεται στη συγκρότηση του συνδυασμού του από παράγοντες έξω απ’ την πολιτική του ομάδα, που καθορίζει την πολιτική του πρόταση όχι η ολομέλεια των μελών του συνδυασμού του αλλά μια ελίτ παραγόντων που δεν επιζητά την ψήφο των δημοτών-ψηφοφόρων; Στο βαθμό που πραγματοποιούνται παρεμβάσεις από οποιονδήποτε παράγοντα έξω απ’ την πολιτική ομάδα ο συνδυασμός δεν είναι ανεξάρτητος. Αντίθετα, ακόμα κι αν η σχέση του ηγέτη συνδυασμού είναι πρόσφατη και ισχυρή με το κόμμα, απ’ το οποίο προέρχεται, αλλά όλα τα παραπάνω εκπορεύονται απ’ τον ίδιο και την ομάδα του χωρίς καμία επιρροή από άλλους παράγοντες, τότε αυτή η υποψηφιότητα μπορεί να χαρακτηριστεί ανεξάρτητη.
Ο χώρος της μέσων ενημέρωσης, και ιδίως των τηλεοπτικών, παγιδεύοντας το κοινό τους στον ολοκληρωτισμό του συναισθήματος, αυτή την επικίνδυνη μέθοδο που χρησιμοποιεί τη συγκίνηση ως όχημα για να υποβάλει απλουστευτικές πολιτικές αντιλήψεις, πήρε ενεργά μέρος στην προεκλογική εκστρατεία των υποψηφίων επενδύοντας στον πολιτικό αναλφαβητισμό του μέσου ψηφοφόρου. Γνωρίζοντας ότι επήλθε η βίαιη κατάρρευση της διαχρονικής σχέσης «δούναι και λαβείν» μεταξύ εκλογέα και δυνητικών εξουσιαστών, που ενίσχυε τη συνοχή μιας κρίσιμης μάζας, η οποία έκρινε και το αποτέλεσμα των εκλογικών αναμετρήσεων, βομβάρδιζε καθημερινά τους ψηφοφόρους με ήχο και εικόνα στρέφοντάς τους προς την επιθυμητή πλευρά. Και πάντα να υπενθυμίζεται ο όρος «ανεξάρτητος», λες και απευθύνονταν σε λωτοφάγους.
Η εκλογική περίοδος τελείωσε. Ας κατεβούν οι σημαίες, τα λάβαρα, τα σύμβολα, κι ας κάνουμε τον απολογισμό μας. Έχουμε μια μακρά περίοδο πέντε ετών για νέες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Οι εκλογικοί πληθυσμοί που μετακινούνται ομαδικά είναι σαν το νερό. Κανένα φράγμα στις εκβολές ενός ποταμού δεν είναι ικανό να το σταματήσει, όταν πάνω στα βουνά έχει βρέξει πολύ. Και στα βουνά βρέχει πολλή πενία, πολιτικό αναλφαβητισμό, ιδιοτέλεια και συμφέροντα.
Το χρέος όσων πιστεύουν στη Δημοκρατία είναι η ενεργός συμμετοχή τους στη διαδικασία εκπαίδευσης της κοινωνίας, ώστε αυτή να αποτελείται από ενημερωμένους και ώριμους πολίτες κι όχι από εξαπατημένους και εξαθλιωμένους, έτοιμους για όλα ανθρώπους. Αυτό που πραγματικά χρειάζεται η δημοκρατία είναι η συμμετοχή και η διαπροσωπική συζήτηση.
Τέλος, ας μην αγωνιούμε για το τι θα συμβεί χωρίς εμάς. Το καινούργιο πήρε τη θέση του παλιού. Η ζωή προχωράει. Όπως η Φύση έτσι και η Πολιτική απεχθάνεται το κενό. Όσοι δεν εκλεχτήκαμε έχουμε πολύ περισσότερο χρόνο, για να ασχοληθούμε πραγματικά με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τα αληθινά, καθημερινά της προβλήματα. Στο κάτω – κάτω κάθε πολιτικός κρίνεται βραχυπρόθεσμα από τις εκλογές και μακροπρόθεσμα από την Ιστορία.
*Ο Δημήτρης Σιαμάγκας είναι Δ/ντής του 18ου Δημοτικού Σχολείου Σερρών και κατήλθε ως υποψήφιος Δημοτικός Σύμβουλοςμε το συνδυασμό «ΕΠΟΧΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»
