Η βάση της φορολογίας στις δυτικές κοινωνίες βασίζεται στην ιδέα της ανταποδοτικότητας. Οι πολίτες πληρώνουν φόρους για να λάβουν ως αντάλλαγμα κάποια δημόσια αγαθά και υπηρεσίες δωρεάν ή τουλάχιστον με πολύ χαμηλό κόστος.
Όταν δεν υπάρχει ανταποδοτικότητα, το σύστημα προσομοιάζει σε έννομη αρπαγή. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον εφοριακό από τον ληστή.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η έννοια της ανταποδοτικότητας ως βάση της φορολογίας είναι σχεδόν ξένη. Κι αυτό παρά την κατακόρυφη αύξηση των φορολογικών βαρών εν μέσω παρατεταμένης οικονομικής ύφεσης και του χαμηλού επιπέδου των παρεχόμενων δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών, π.χ. αστυνομία, εκπαίδευση κ.ά.
Όμως, όσο περνά ο καιρός, τα φορολογικά βάρη δεν μειώνονται και η ποιότητα των δημόσιων υπηρεσιών δεν βελτιώνεται, το κλίμα θα βαραίνει και κάποτε μπορεί να έλθει το μπαμ.
Δυτικοί φόροι και ανατολίτικο κράτος δεν πάνε μαζί.
