Διάβαζα χτες μια συνέντευξη του Ευάγγελου Μυτιληναίου, του επικεφαλής του ομώνυμου βιομηχανικού κολοσσού, ενός εκ των πλέον ισχυρών και ικανών επιχειρηματιών της χώρας. Ο λόγος του, πλην των άλλων, έχει ιδιαίτερη βαρύτητα διότι ήταν από τους πρώτους που είδε την κρίση και – για το καλό του ομίλου του και των μετόχων του – έλαβε εγκαίρως μέτρα θωράκισης του.
Τι είπε λοιπόν ο κ. Μυτιληναίος, σε συνέντευξη του, από το 2008 παρακαλώ (τότε που η κρίση είχε χτυπήσει τις ΗΠΑ και εμείς αγρόν αγοράζαμε). Ότι για να αντέξουμε την λαίλαπα που έρχεται, «πρέπει να ενθαρρύνουμε παντοιοτρόπως τους νέους επιχειρηματίες, επαγγελματίες, επιστήμονες αυτής της χώρας».
Εμείς βέβαια κάναμε το ακριβώς αντίθετο. Επιφυλάξαμε για αυτές τις ομάδες πληθυσμού την χειρότερη δυνατή μεταχείριση. Ό,τι κρατικοδίαιτο και αντιπαραγωγικό προστατεύτηκε. Ο,τι δυναμικό και παραγωγικό πολεμήθηκε λυσσαλέα.
