Δεκτή η τροπολογία Θ. Λεονταρίδη για τη δεκαετή δέσμευση

Αφορά υπαλλήλους παραμεθόριων ή προβληματικών περιοχών

Δεκτή έγινε η τροπολογία που κατέθεσε ο βουλευτής Σερρών της ΝΔ κ. Θεόφιλος Λεονταρίδης μαζί με άλλους συναδέλφους του στη Βουλή προς τον Υπουργό Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Κυρ. Μητσοτάκη για την κατηγορία των υπαλλήλων που υπηρετούν σε παραμεθόριες ή προβληματικές περιοχές και έχουν δεκαετή δέσμευση παραμονής σ’ αυτές, όπως πολλές περιπτώσεις συζύγων υπαλλήλων που υπηρετούν σε διαφορετικές παραμεθόριες ή προβληματικές περιοχές, να πραγματοποιείται η μετάταξη τους πριν την πάροδο του δεσμευτικού αυτού χρονικού διαστήματος της 10ετίας και εφόσον έχουν διανύσει το ήμισυ του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής στην υπηρεσία διορισμού τους, αποκλειστικά και μόνο για λόγους συνυπηρέτησης.

Αιτιολογώντας ο κ. Λεονταρίδης στην ομιλία του στη Βουλή την αναγκαιότητα να δεχθεί ο Υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης κ. Κυρ. Μητσοτάκης την θέσπιση της μεταξύ άλλων είπε τα εξής:
«Χρειάζεται να ληφθεί μέριμνα για μια κατηγορία υπαλλήλων που υπηρετούν σε παραμεθόριες ή προβληματικές περιοχές έχοντας δεκαετή δέσμευση παραμονής σ’ αυτές, για τους οποίους όμως συντρέχουν σοβαροί και ιδιαίτεροι οικογενειακοί λόγοι για να πραγματοποιηθεί η μετάταξη τους σε άλλη παραμεθόριο ή προβληματική περιοχή πριν την πάροδο του δεσμευτικού αυτού χρονικού διαστήματος της 10ετίας, αποκλειστικά και μόνο για λόγους συνυπηρέτησης.
Συγκεκριμένα, πρόκειται για περιπτώσεις συζύγων υπαλλήλων που υπηρετούν σε διαφορετικές παραμεθόριες ή προβληματικές περιοχές σε δημόσιες υπηρεσίες (ή σε ΟΤΑ α’ ή β’ βαθμού ή σε Ν.Π.Δ.Δ.), με αποτέλεσμα ουδείς εκ των δύο συζύγων υπαλλήλων να δικαιούται μετάταξη και η οικογένεια να ζει χώρια.
Η Ελληνική Πολιτεία πρέπει να δίνει τη δυνατότητα της επανένωσης των οικογενειών. Σ’ αυτή την περίπτωση, είναι σαφές ότι το ζήτημα της 10ετίας δεν μπορεί ν’ αποτελεί κάποιο απαράβατο θέσφατο για να μην μπορεί κανείς να τ’ ακουμπήσει, όταν μάλιστα βρισκόμαστε μπροστά σε νέα δεδομένα και σε σοβαρές και πολλές φορές απρόβλεπτες καταστάσεις (π.χ αποδεδειγμένων προβλημάτων υγείας είτε των ιδίων, είτε μελών της οικογενείας τους που επιβάλλουν την ταυτόχρονη παρουσία και των δύο γονέων για ν’ αντιμετωπισθούν).
Είναι λοιπόν κοινωνικά δίκαιο και στοιχειωδώς ανθρώπινο σε μια σύγχρονη ευνομούμενη Πολιτεία, να δοθεί η δυνατότητα στους ανθρώπους αυτούς, εφόσον έχουν διανύσει το ήμισυ του υποχρεωτικού χρόνου παραμονής στην υπηρεσία διορισμού τους, να μεταταγούν στην παραμεθόρια ή προβληματική περιοχή που υπηρετεί ο/η σύζυγός τους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο και οι παραμεθόριες περιοχές δεν αποδυναμώνονται, καθότι θα λειτουργεί αμφίδρομα από παραμεθόριο σε παραμεθόριο περιοχή, αλλά ταυτόχρονα θα επιτυγχάνεται και η οικογενειακή επανένωση.

Προτεινόμενη Τροπολογία

Στο τελευταίο εδάφιο του άρθρου 37, όπως προτείνεται, προστίθεται η φράση: “ή άλλης παραμεθόριας ή προβληματικής περιοχής, εφόσον σ’ αυτήν υπηρετεί ο/η σύζυγος τους για λόγους συνυπηρέτησης”.

Πιστεύω κύριε Υπουργέ ότι η τροπολογία μας είναι εφικτή, είναι ρεαλιστική, ακουμπά το κοινωνικό πρόβλημα που υφίσταται στο ζευγάρι των Δημοσίων υπαλλήλων που υπηρετούν σε δύο ξεχωριστές παραμεθόριες περιοχές.
Ενώνεται η οικογένεια που αποτελεί το κύτταρο της κοινωνίας και κτίζεται σε διαφορετικές στέρεες βάσεις το μέλλον της».