«Παίζαμε με ψυχή για τον Εθνικό του τόπου μας»
- Αρχηγός της ομάδας την περίοδο 1988-1992 όταν το σωματείο της Σιντικής καθιερώθηκε στη Δ’ Εθνική ύστερα από πολύχρονη παραμονή στα τοπικά πρωταθλήματα
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος ξεκίνησε μικρός να παίζει ποδόσφαιρο λίγα χρόνια μετά τον υποβιβασμό του Εθνικού Σιδηροκάστρου από τη Β’ Εθνική το 1977. Λόγω σπουδών δεν είχε μεγάλη αγωνιστική παρουσία στην ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του 80. Ταυτίστηκε όμως με μία εξίσου λαμπρή περίοδο του Σιδηροκαστρινού ποδοσφαίρου. Μιλούμε για το χρονικό διάστημα από το 1988 έως το 1992. Την περίοδο εκείνη ο Εθνικός κέρδισε το πρωτάθλημα της ΕΠΣ Σερρών το 1989 και αγωνιζόταν ανελλιπώς στη Δ’ Εθνική κατηγορία. Γέννημα- θρέμμα της ομάδας υπήρξε αρχηγός του Εθνικού και ακτύπητο κεντρικό δίδυμο με τον Σωτήρη Τσακιρίδη.Εγκατέλειψε την ενεργό δράση άδοξα ύστερα από ένα σοβαρό τραυματισμό αλλά ευτύχησε να κερδίσει με τον Εθνικό Σιδηροκάστρου ένα πρωτάθλημα Σερρών(1989),και ένα κύπελλο της ΕΠΣ Σερρών το 1992, ενώ αγωνίστηκε και στον χαμένο τελικό κυπέλλου της ΕΠΣ Σερρών το 1991 κόντρα στην ισχυρή την εποχή εκείνη Σέρρες 85.
Καθηγητής Φυσικής Αγωγής υπηρετεί στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση σήμερα και ζει στη θεσσαλονίκη. Παρακολουθεί την πορεία του Εθνικού Σιδηροκάστρου τον οποίο αγαπά. Θυμάται με νοσταλγία την εποχή που ήταν πρωταγωνιστής στο Γήπεδο και έζησε έντονες συγκινήσεις με τη φανέλλα του ιστορικού συλλόγου της Σιντικής.
Πόσα χρόνια αγωνίστηκες στον Εθνικό και ποιος ο πρώτος σου προπονητής;
Στον Εθνικό Σιδηροκάστρου αγωνίστηκα από το 1978 μέχρι το 1992 με ένα διάστημα αποχής 4 ετών(σπουδές στο εξωτερικό και στην Ελλάδα).Το 1992 σταμάτησα το ποδόσφαιρο λόγω σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο. Παρέμεινα στην ομάδα για μια χρονιά ως γυμναστής. Δυστυχώς για επαγγελματικούς λόγους (διορισμός σε μακρινά μέρη) δεν μου επέτρεψε να φορέσω πολλά χρόνια με τη φανέλλα του Εθνικού. Ο προπονητής με τον οποίο ξεκίνησα το ποδόσφαιρο ήταν ο Θανάσης Δημητριάδης. Αρχικά αγωνίστηκα ως δεξιός αμυντικός και μετά καθιερώθηκα σαν λίμπερο.
Τι κέρδισες από την ενασχόληση σου με το ποδόσφαιρο;
Δεύτερος από τα αριστερά ο Δ. Ξανθόπουλος με το διαιτητικό τρίο και τον αρχηγό του Πετριτσίου Η. Παπουδάρη σε παιχνίδι για το πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής στο γήπεδο του Βαλτερού(1991 απο το αρχείο του δημοσιογράφου Δ. Νάτσιου)
Ξεκίνησα στον Εθνικό όταν ήμουν μαθητής στο Λύκειο και πέρα από τις γνώσεις του αθλήματος αποκόμισα πολλά στοιχεία. Το ποδόσφαιρο εκείνα τα χρόνια ήταν ένας τρόπος ζωής με την πειθαρχία, τη συνεργασία αλλά και τις θυσίες στην προσωπική ζωή.Βέβαια τα έντονα συναισθήματα όπως η χαρά για μια νίκη, η λύπη για μια ήττα, το άγχος, η ελπίδα, τα όνειρα μαζί με τους συμπαίκτες μου είναι κάτι που βίωσα και θυμάμαι με νοσταλγία . Γνώρισα αρκετούς φίλους, με κάποιους έχουμε και συγγενικές σχέσεις, ο Μ. Κοτσαρίδης έγινε κουμπάρος μου και με αρκετούς συνεχίζουμε να έχουμε φιλικές σχέσεις. Μπορώ να πω πως αγάπησα μέσα από τον Εθνικό τον αθλητισμό περισσότερο και γι’ αυτό ακολούθησα σπουδές Φυσικής Αγωγής.
Γιατί ο Εθνικός δεν κατάφερε να ανελθεί στη Γ’ Εθνική στις αρχές της δεκαετίας του 90;
Πιστεύω ότι υπήρχαν ομάδες με μεγαλύτερη εμπειρία από εμάς και ίσως καλύτερη οργάνωση.
Ποια παιχνίδια σου έχουν μείνει αξέχαστα με τον Εθνικό Σιδηροκάστρου και ποιος ο καλύτερος προπονητής που πέρασε τα χρόνια εκείνα από την ομάδα;
Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος στην τελετή της απονομής του κυπέλλου το 1992. Λίγα λεπτά αργότερα θα παραλάβει το κύπελλο της ΕΠΣ από τα χέρια του προέδρου Αθ. Χατζηαθανασιάδη
Παίξαμε πολλά σημαντικά παιχνίδια αλλά μερικά από αυτά μου έχουν μείνει στη μνήμη. Το πρώτο παιχνίδι ήταν με την Αγία Παρασκευή,μπαράζ ανόδου για τη Δ Εθνική (τα καταφέραμε) 2-2 το τελικό σκορ. Είχα πετύχει το γκόλ της ισοφάρισης στο 86’ με κεφαλιά και έτσι κερδίσαμε το εισιτήριο της ανόδου στη Δ’ Εθνική.Το δεύτερο παιχνίδι που θυμάμαι ήταν στην έδρα μας με αντίπαλο τον Αγροτικό Αστέρα, μια καλή ομάδα που κερδίσαμε 4-0. Ξεχωρίζω επίσης τον τελικό του κυπέλλου της ΕΠΣ Σερρών 1992 στο Δημοτικό στάδιο των Σερρών. Κερδίσαμε με σκόρ 1-0 το Χρυσό. Αρχηγός της ομάδας την περίοδο εκείνη σήκωσα το κύπελλο. Ηταν στιγμές που μου έχουν μείνει στη μνήμη μου. Όταν παίζαμε στην Δ Εθνική αντιμετωπίζαμε δυνατές ομάδες,δύσκολους αντιπάλους. Θυμάμαι ότι δυσκολευτήκαμε στον αγώνα με την Αλεξανδρούπολη εκτός έδρας. Επισης θυμάμαι την μεγάλη νίκη μας τον Απρίλιο του 1991 με αντίπαλο την Ηράκλεια. Ο αγώνας έγινε στο Πετρίτσι υπο καταρρακτώδη βροχή. Κερδίσαμε 3—0 με τέρματα των Καραβατάκη, Τσακιρίδη και Κρίτσκα.Πέρασαν αξιόλογοι προπονητές. Ο καθένας έδωσε κάτι στην ομάδα .Ξεχωρίζω τον αείμνηστο Παύλο Παυλίδη. Ως συντοπίτης και παλαιός παίκτης της ομάδας την αγαπούσε πολύ,μας γνώριζε προσωπικά όλους και μας στήριζε.
Ποιούς ποδοσφαιριστές ξεχώρισες από τη θητεία σου στον Εθνικό και γιατί;
Δύσκολα να ξεχωρίσω κάποιους γιατί όλοι δίναμε τον καλύτερο εαυτό μας για την ομάδα. Ξεχωρίζω τον Σωτήρη Τσακιρίδη δυνατός αμυντικός, τον Βασίλη Μεντή για τον τσαμπουκά του,τον Γιώργο Σταμπουλή ,τον Μπάμπη Νικολαΐδη. Από τους παλαιότερους και σημαντικούς για την ομάδα που αγωνίστηκα μαζί τους θυμάμαι τους Σοφιάδη, Αιβαζίδη, Σιββά και τον Πέτρο Αγγελίδη.
Ποιούς παράγοντες του Εθνικού Σιδηροκάστρου αξιολογείς ότι πρόσφεραν τα περισσότερα;
Φυσικά τον πρόεδρο Δημήτρη Κυρπάλη, τον Νίκο Τζαβέλλα και τους αείμνηστους Νίκο Πουταχίδη και Τάκη Γαβριηλίδη.
Οι φίλαθλοι στήριζαν την ομάδα του Εθνικού την εποχή εκείνη;
1992.Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος την ώρα που η ομάδα του Εθνικού προσέρχεται στο Δημοτικό Γήπεδο Σερρών στον τελικό κυπέλλου με το Χρυσό. Διακρίνονται επίσης ο Κ. Ζιάκας και ο Γ. Αβραμίδης.
Οι φίλαθλοι και βέβαια βοηθούσαν την ομάδα όσο μπορούσαν στα εντός έδρας παιχνίδια αλλά και στα εκτός έδρας. Μας στήριζαν ψυχολογικά τόσο στη διάρκεια του παιχνιδιού όσο και μετά από αυτό.
Σήμερα παρακολουθείς τον Εθνικό Σιδηροκάστρου;
Παρακολουθώ τον Εθνικό διαδικτυακά και συζητώ με φίλους για την πορεία του και πιστεύω ότι μπορεί να αγωνιστεί μέχρι και Γ Εθνική.
Ποια είναι η άποψη σου για το σερραϊκό ποδόσφαιρο;
Το Σερραϊκό ποδόσφαιρο είναι αναβαθμισμένο και καλύτερο από τότε που παίζαμε εμείς (καλύτερες υποδομές, εξελιγμένες μέθοδοι και μέσα προπόνησης).
Το Βιογραφικό του Δ. Ξανθόπουλου
Γεννήθηκε στο Σιδηρόκαστρο 20-03-1962. Αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Σιδηροκάστρου και ολοκλήρωσε τις λυκειακές του σπουδές στις Σέρρες. Ξεκίνησε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης 1981 στο τμήμα Φυσικής Αγωγής και το 1984 πήρε μεταγραφή στο ΤΕΦΑΑ του ΑΠΘ όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές μου με ειδικότητα το στίβο.Είναι παντρεμένος με την φιλόλογο Στέλλα Σιγουρτζίδου με την οποία απέκτησε δύο γιούς. Τον Κωνσταντίνο που σπουδάζει Ηλεκτρολόγος – μηχανικός και μηχανικός Η/Υ στο ΑΠΘ και τον Αλέξανδρο που σπουδάζει εφαρμοσμένη Πληροφορική στο Πανεπιστήμιο «Μακεδονία». Ο Δημήτρης Ξανθόπουλος εργάζεται ως καθηγητής Φυσικής Αγωγής σε γυμνάσιο στη Θεσσαλονίκη όπου μένει μόνιμα.Εκτός από τον Εθνικό Σιδηροκάστρου αγωνίστηκε κατά τη διάρκεια των σπουδών του στη Γερμανία σε τοπικές ελληνικές ομάδες όπως Γαλανόλευκος Κολωνίας και Ελλάς Ρουσελσχάιμ. Το 2001-2 για δύο χρόνια εργάστηκε ως προπονητής στην ομάδα VICTORIA Backnang.
