Του
Κων/νου Γ. Τσαρτσάρη
Το εντονότερο των προβλημάτων αυτή τη στιγμή για την χώρα μας είναι η μεγάλη μάστιγα που ακούει στο όνομα ΑΝΕΡΓΙΑ. Κάθε λίγο και λιγάκι ακούμε και βλέπουμε να ανακοινώνονται τα ποσοστά ανεργίας για την πατρίδα μας. Τα πρωτεία ύστερα από πρόσφατη επίσημη πηγή τα έχει η Βόρεια Ελλάδα. Μακεδονία και Θράκη αρχίζουν να αγγίζουν σε ποσοστό ανεργίας το 30% περίπου.
Τι κάνουμε λοιπόν!! Τι πρέπει να γίνει!! Ποιες αποφάσεις και ποια μέτρα πρέπει να παρθούν άμεσα!! Αυτή είναι η αγωνία και η προσδοκία των 1.500.000 ανέργων περίπου και κυρίως νέων που με μεγάλη υπομονή και καρτερικότητα περιμένουν το φως της αυριανής ημέρας για αποφάσεις και μέτρα που θα αρχίσουν σιγά-σιγά να δίνουν έναν καινούργιο αέρα πάταξης του φαινομένου αυτού.
Ένα φαινόμενο που αγγίζει και πολλές άλλες χώρες της Ε.Ε. Αυτό όμως δεν πρέπει να το εκλαμβάνουμε ως ένα καθησυχαστικό στοιχείο ή ως στοιχείο παρηγοριάς, την στιγμή που για την πατρίδα μας τα οικονομικά έχουν στενέψει και πολλές οικογένειες με δικά τους άτομα άνεργα έχουν έρθει σε οικονομικό μαρασμό και οικονομική εξαθλίωση.
Αυτήν την εικόνα δεν πρέπει επ’ ουδενί λόγω να την αφήσουμε στο έλεος της καταστροφής, διότι το ΕΓΩ εκείνων που νιώθουν ότι μέχρι στιγμής δεν τους αγγίζει η οικονομική κρίση ή μπορούν άλλοι και την ξεπερνάνε, ένα πράγμα να γνωρίζουν όλοι τους. Ότι η πόρτα της καταστροφής μπορεί γρήγορα να χτυπήσει και τους ίδιους. ΟΤΑΝ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΤΟ ΣΠΊΤΙ ΤΟΥ ΓΕΙΤΟΝΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑΣ, ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙΣ ΝΑ ΚΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ.
Πως είναι δυνατόν να κρατάμε αποστάσεις από τους συνανθρώπους μας που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης, τη στιγμή που το πρόβλημα της ανεργίας έχει χτυπήσει την πόρτα της οικογένειας κάποιου συγγενικού μας προσώπου, ή φίλου, ή γείτονα μας.
Πως είναι δυνατόν να μην βλέπουν οι έχοντες ότι το παιδί τους που τελείωσε τις σπουδές του και πήρε το πτυχίο του Γιατρού, του Δικηγόρου, του Μηχανικού, του Μαθηματικού, του Βιολόγου και όλων των άλλων επιστημονικών κλάδων, δεν έχει εργασία και με ένα μέλλον αβέβαιο και να αδιαφορούν διότι δεν τους έχει αγγίξει προσωπικά η οικονομική κρίση.
Πως μπορούν να λειτουργήσουν οι πηγές εσόδων τους όταν δεν κινείται χρήμα στην αγορά, όταν δεν υπάρχει η λαϊκή ρήση του ΔΟΥΝΑΙ ΚΑΙ ΛΑΒΕΙΝ.
Μέσα από αυτά τα καθημερινά γεγονότα που βλέπουμε και ζούμε, περιμένει ο άνεργος και ειδικότερα η νεολαία μας, που αντικρίζει και ζει άμεσα την μάστιγα αυτήν, να υπάρξουν γενναία-γρήγορα-άμεσα μέτρα από την πολιτική ηγεσία του τόπου που να φέρουν τον αέρα της ελπίδας, της αποκατάστασης, για δουλειά, για μεροκάματο, για μία νέα πορεία του μέλλοντος που περιμένουν και ονειρεύονται ως νέοι που είναι.
Το καμπανάκι σε τέτοιες δύσκολες καταστάσεις χτυπάει μόνο για την κυβέρνηση και την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Είστε το στήριγμα και η ελπίδα, αγαπητοί κύριοι, για όλο τον λαό, αλλά ειδικότερα για τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη και τους ανέργους μας.
Αυτούς τους κυρίους που έχετε για συμβούλους, λαμβάνοντας ο κάθε ένας τους μισθό απίστευτα παχυλό, να τους απολύσετε γρήγορα διότι το καθήκον τους ήταν να προσφέρουν σκέψεις και προτάσεις που θα έδιναν λύσεις στο πρόβλημα της ανεργίας. Δυστυχώς τα μέχρι στιγμής νέα που έχουμε για την ανεργία, είναι ότι έχει χτυπήσει στο κόκκινο.
Μέτρα του στυλ παρηγοριά για τον άρρωστο, δεν βρίσκουν αποδέκτες και ανταπόκριση. Αν θέλετε την απάντηση πηγαίνετε να ρωτήσετε σε ένα στέκι νεολαίας. Θα γυρίσουν με ένα στόμα όλοι να απαντήσουν ότι φθάνει πια η κοροϊδία και το ψέμα.
Γι’ αυτό λοιπόν κύριοι πολιτικοί μας, αξιοποιήστε γρήγορα τομείς που μπορούν να δέσουν μεταξύ τους και να δώσουν εκατοντάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας. Τουρισμός-οικοδομικές δραστηριότητες.
Ναυτιλία, προσωπικό μόνο Έλληνες. Ορυκτός πλούτος, μην καθυστερείτε ούτε μία ημέρα για τους υδρογονάνθρακες. Αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας, εγκαταλελειμμένων νησιών. Γεωργία-κτηνοτροφία. Όχι μόνο παχυλούς μισθούς τα οικονομικά στελέχη, ας κατεβάσουν και καμία γνώμη (ιδέα) για την αντιμετώπιση των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων της πατρίδας μας και ειδικότερα της ΑΝΕΡΓΙΑΣ.
17-2-2014
