Τα σαββατοκύριακα του Ιουλίου και του Αυγούστου είναι αφιερωμένα στη θάλασσα! Είτε επειδή το θέλουμε εμείς, είτε επειδή το θέλουν τα παιδιά, οι φίλοι, η παρέα κλπ., πάντα κάτι γίνεται και καταλήγουμε εκεί. Άσχημα δεν είναι. Βαρετά ή κάποιες φορές… ανυπόφορα από την πολυκοσμία μπορεί, αλλά τι να κάνουμε, αυτή είναι η κατάσταση.
Το μεγάλο ζήτημα όμως της ημέρας που επιλέγεις να πας σε μία κοντινή παραλία είναι να βρεις ξαπλώστρα. Κι όταν βρεις, έρχονται και σε ρωτάνε πόσα άτομα είστε κλπ., σου λένε μην κάνεις… «κράτηση» σε επιπλέον, ακόμη κι αν δεν έχουν έρθει όλοι κλπ. Κι αν πεις να… σηκώσεις μια πετσέτα στον αέρα, έρχονται και σε ρωτάνε δυο – τρεις αν φεύγεις, για να έρθουν να καθίσουν. Τι άγχος κι αυτό! Κατά τ’ άλλα, κι αν κάνεις τα «στραβά μάτια» και σε κάποια άλλα πράγματα (χάλια καφές, φασαρία και μουσική -ό,τι να’ ναι- στη διαπασών) τέλεια είναι!
Β.Α.
