Η σερραϊκή κοινωνία αποχαιρέτισε τον Αλέξανδρο Δεσποτίδη

Υπηρέτησε με συνέπεια και αποτελεσματικότητα το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού

Έφυγε από την ζωή σε ηλικία 87 ετών και κηδεύτηκε το µεσηµέρι ο Αλέξανδρος Δεσποτίδης. Η εξόδιος ακολουθία τελέστηκε στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Παµµεγίστων Ταξιαρχών.
Η οικογένεια του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του και πλήθος Σερραίων βρέθηκαν το µεσηµέρι της Πέµπτης, 13 Φεβρουαρίου, για να ανάψουν ένα κερί στον Αλέξανδρο  Δεσποτίδη, έναν άνθρωπο της αγοράς µε παρουσία στην κοινωνική, οικονομική, πολιτιστική και αθλητική ζωή του Νοµού Σερρών.
Συνάδελφοι του µμηχανικοί, επιχειρηµατίες, δικηγόροι, γιατροί, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και ο δηµοσιογραφικός κόσµος της πόλης έδωσαν το παρών για να τιμήσουν τον άνθρωπο Αλέξανδρο Δεσποτίδη.
Δημιουργικός, κοινωνικός είχε αναπτύξει σχέσεις µε ανθρώπους όλων των ηλικιών και όλων των επαγγελμάτων.
Πολυσχιδής προσωπικότητα, άλλωστε, ο Αλέξανδρος Δεσποτίδης, σφράγισε µε την παρουσία του την εποχή του. Γεννήθηκε το 1927 στο Σιδηρόκαστρο. Αποφοίτησε από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Διπλωματούχος Πολιτικός µμηχανικός άσκησε το επάγγελμα από το 1955. Διετέλεσε πρόεδρος του Συνδέσµου Εργοληπτών Νοµού Σερρών επί σειρά ετών και υπηρέτησε την ΠΕΣΕΔΕ από την θέση του αντιπροέδρου. Είχε έντονη κοινωνική δράση ενώ διετέλεσε και πρόεδρος του Πανσερραϊκού για έξι µήνες, την περίοδο 1969-1970. Ήταν περήφανος άνθρωπος, από οικογένεια που καταγόταν από το Μελένικο.
Δημιούργησε οικογένεια µε την Φανή Μπεσίρη και απέκτησε δύο παιδιά την Άννα και τον Γιάννη. Ευτύχησε να δει και εγγόνια και να χαρεί τη συνέχεια της ζωής. Από την κόρη του Άννα τον Βύρωνα και τον Αλέξανδρο και από τον γιο του Γιάννη τον Κωνσταντίνο και τη Φανή.

Ο επικήδειος
Ο επικήδειος εκφωνήθηκε από τον  Τοπογράφο Μηχανικό, τέως πρόεδρο της ΠΕΣΕΔΕ (Πανελλήνια Ένωση Συνδέσεων Εργοληπτών Δημοσίων Έργων) Γρηγόρη Γρηγορόπουλο, ο οποίος ανέφερε:
«Δύσκολη ώρα, Δύσκολα λόγια. Να αποχαιρετάς έναν άνθρωπο που έχεις αποκαλέσει μεγαλύτερο σου αδελφό. Να αποχαιρετάς τον Αλέκο Δεσποτίδη. Παρηγοριά σου αυτό που βλέπουν αυτή την στιγμή τα µάτια σου και που νιώθεις γύρω σου. Το πόσοι πολλοί άνθρωποι βρίσκονται εδώ αυτή τη στιγμή για να σου πουν το τελευταίο  αντίο. Και πρώτα από όλους η οικογένεια σου, η Φανή σου, τα παιδιά σου τα εγγόνια σου. Ό,τι αγάπησες περισσότερο από κάθε τι άλλο στη ζωή σου.
Τους έδωσες τον εαυτό σου. Σου ανταπέδωσαν τη διαχρονική χαρά της ζωής. Σε έκαναν ευτυχισμένο και περήφανο. Είναι εδώ οι συνεργάτες σου, οι ανταγωνιστές σου, οι φίλοι σου, οι νεώτεροι μηχανικοί που απλόχερα τους μετέδιδες  τη γνώση και την εµπειρία σου, οι προµηθευτές σου, οι έμποροι, οι τεχνίτες, αυτοί που ξέραν ότι δια λόγου συµφωνία µαζί σου ήταν αυτό, που στα δύσκολα για όλους χρόνια της νιότης σου, τόλεγαν  «λίρα εκατό». Γιατί είναι στάση ζωής να µην ανέχεσαι να χρωστάς.
Σαν νέος Μηχανικός τις δεκαετίες του ’50 και του ’60 συνέλαβες όσο λίγοι στην αναμόρφωση της πόλης των Σερρών που τόσο αγάπησες. Και συνέχισες ξεπερνώντας και το 2000 γιατί η σχέση σου µε την κατασκευή ήταν η ίδια σου η ζωή.
Ήταν αδύνατο να κοιμηθείς το βράδυ αν δεν είχες συµβάλλει στο να κατασκευασθεί κάτι κατά την διάρκεια της ηµέρας. Είχα µαζί σου την εµπειρία της από κοινού κατασκευής της  οδού Πολυζωΐδη στις Σέρρες και είχα διαπιστώσει από πρώτο χέρι την εκτίμηση που σου είχαν οι Τεχνικές Υπηρεσίες. Ήταν τότε που στο Συνέδριο της ΠΕΣΕΔΕ έγινε η πρώτη μεγάλη ανατροπή μίας κατάστασης που κρατούσε 27 χρόνια. Σου είχα απαντήσει “Αλέκο έλα µαζί µας” για το καλύτερο προσπαθούµε.
Ήταν και η συμμετοχή σου στα κοινά µία σημαντική πτυχή της ζωής σου. Ξόδεψες ατελείωτες ώρες για τον Σύλλογο Εργοληπτών Νοµού Σερρών και για την Πανελλήνια Ένωση Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΠΕΣΕΔΕ). Αγωνιζόσουν πάντα για να γίνονται καλύτερα και ωφελιμότερα για το κοινωνικό σύνολο έργα. Αγωνιζόσουν για περισσότερα έργα στην Περιφέρεια.
Είχες ζήσει την Αθήνα, ήξερες πρόσωπα και πράγματα, άλλα αγαπούσες όσο λίγοι την Μακεδονία. Στεναχωριόσουν µε κάθε τι που ανέστειλε την πρόοδο και την ανάπτυξη της. Ήσουν ένας άνθρωπος, ένας συνάδελφος, ένας φίλος γεμάτο ήθος,  αγάπη για την ζωή και τους ανθρώπους.
Σε αποχαιρετώ  με ό,τι πιο απλό μπορώ να πω αυτή την στιγμή που ξεκινά το πιο μεγάλο ταξίδι σου στο χρόνο . Αντίο φίλε. Θα σε θυµόµαστε πάντα».
Το «Σ.Θ.» εκφράζει τα συλλυπητήρια στους οικείους του. Να είναι γεροί να τον θυµούνται.

Δ.Ν.