Γεννημένος να ασχολείται με το ποδόσφαιρο
- Αξιοσημείωτη η παρουσία του στις εθνικές κατηγορίες με τον Μέγα Ηράκλειας και τον Πανσερραϊκό
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Όλη του η ζωή είναι το ποδόσφαιρο. Ο λόγος για τον Σάββα Μιχαηλίδη. Γεννήθηκε στις 1 Δεκεμβρίου 1944 στο Νέο Πετρίτσι Σερρών. Ήταν το τέταρτο παιδί της πολυμελούς οικογένειας του Θρακιώτη Βασίλη Μιχαηλίδη και της ντόπιας Ιωάννας Γκόϊντα- Μιχαηλίδου. Από ηλικία 12 ετών καθημερινά παρακολούθησε την ομάδα του χωριού του και σε ηλικία 15 ετών έβγαλε δελτίο. Πήρε το βάπτισμα του πυρός σε φιλικούς αγώνες αφού η Αναγέννηση Νέου Πετριτσίου δεν συμμετείχε στο πρωτάθλημα της ΕΠΣ Σερρών πριν το 1960. Έκτοτε επί έξι δεκαετίες έχει ταυτίσει το όνομα του με το ποδόσφαιρο του Νέου Πετριτσίου όσο κανείς άλλος αφού συνεχίζει να προσφέρει της υπηρεσίες του ως παράγοντας ακόμη και σήμερα που διανύει το 72έτος της ηλικίας του.Αξιοζήλευτη ήταν όμως η παρουσία του στις Εθνικές κατηγορίες.
Η παρουσία στην Ηράκλεια
Με την φανέλλα του Μέγα Ηράκλειας την πρώτη χρονιά που αγωνίστηκε στη Β ‘ Εθνική. Ο Σάββας Μιχαηλίδης έκτος από τα αριστερά.
Υπήρξε βασικός ποδοσφαιριστής του Μέγα Ηράκλειας την περίοδο 1963-64 και είχε συμβολή στην επιτυχία της παραμονής στη Β’ Εθνική(24 συμμετοχές, και 8 τέρματα). Φίλαθλοι της περιοχής Ηράκλειας μας αφηγήθηκαν ότι ο Σάββας Μιχαηλίδης έδινε όλο του τον ευαυτό μέσα στον αγωνιστικό χώρο θέτοντας πολλές φορές σε κίνδυνο την σωματική του ακεραιότητα. Ως άνθρωπος από τότε ήταν ταπεινός άλλα στον αγωνιστικό χώρο τα έδινε όλα για την ομάδα του, πάντα σε αθλητικά πλαίσια.«Είχα δοθεί ως δανεικός για ένα χρόνο στην Ηράκλεια. Παραμείναμε άνετα στη Β’ Εθνική αλλά την δεύτερη χρονιά οι παράγοντες του Πετριτσίου δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω να αγωνίζομαι ως δανεικός.Αυτή η νοοτροπία υπήρχε τότε. Σου έλεγαν ορθά- κοφτά τότε. Θα σου καρφιτσώσουμε το δελτίο στον τοίχο.
“Ευχαριστώ τους Ηρακλειώτες”
Στην Ηράκλεια είχαμε προπονητή τον Κοτσαμπασίδη και είχα συμπαίκτη τον Ρίζο.Με αγάπησαν στην Ηράκλεια και εγώ έκανα το καλύτερο αλλά δεν μου επέτρεψαν να συνεχίσω» λέει με παράπονο στο «Σ.Θ» ο Σάββας Μιχαηλίδης και συνεχίζει:«Με το ποδήλατο πήγαινα στην Ηράκλεια. Αψηφούσα τους κινδύνους και την ταλαιπωρία. Ορισμένες φορές διανυκτέρευα στην Κοίμηση, χωριό στο οποίο ζούσε την εποχή εκείνη ο αδελφός μου Kυριάκος. Η ψυχή μου ήταν το ποδόσφαιρο. Εισπράττω ακόμη και σήμερα την αγάπη των Ηρακλειωτών. Όταν επέστρεψα από την Ηράκλεια ,το Νέο Πετρίτσι η ομάδα του χωριού μου αγωνιζόταν στο πρωτάθλημα της Γ’ κατηγορίας της ΕΠΣ Σερρών. Ένιωσα πολύ άσχημα λόγω της μεγάλης διαφοράς των κατηγοριών και των συνθηκών που υπήρχαν τότε στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο»
Η παρουσία του στον Πανσερραϊκό
Ο Σάββας Μιχαηλίδης εντάχθηκε το 1966 στο δυναμικό του Πανσερραϊκού. Ο ίδιος μας αφηγήθηκε την περίοδο εκείνη.«Το 1966 σε ένα φιλικό παιχνίδι του Πανσερραϊκού με είδε ο προπονητής Βόγας και στη συνέχεια μου ζήτησε να ενταχθώ στο δυναμικό του.Ημουν πέντε χρόνια παίκτης του Πανσερραϊκού. Αδικήθηκαν πολλοί ποδοσφαιριστές τότε. Δεν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες να αναδείξουν το ταλέντο τους. Ένας πρόσθετος λόγος που επιδείνωσε τη θέση τους ήταν ότι δεν γινόταν αλλαγές. Με έντεκα ξεκινούσε και τελείωνε( αν δεν υπήρχαν τραυματισμοί και αποβολές) και οι αναπληρωματικοί έβλεπαν το παιχνίδι από την εξέδρα. Πιστεύω ότι και εγώ αδικήθηκα στον Πανσερραϊκό όπως και άλλοι. Οι συμπαίκτες μου δεν μου έδιναν σημασία. Σκέφθηκα ότι δεν με σηκώνει το κλίμα. Υπήρχαν και τότε κλίκες όπως πάντα. Μία χρονιά έφυγα. Επανήλθα με παρέμβαση του τερματοφύλακα Καρυπίδη. Ήταν η χρονιά που προπονητής ήταν ο Ουανά. Μαζί με τον Σταματίου κτυπούσαμε σούτ στον Καρυπίδη και τότε ο Ουανά με απορία είπε για μένα:Καλά αυτόν τον ποδοσφαιριστή τον διώξατε. Τότε αγωνίστηκα κάποια παιχνίδια με προπονητή τον Ουάνα. Ήταν η περίοδος 1969-1970.».Ο Σάββας Μιχαηλίδης αναγνωρίζει ότι ο Πανσερραϊκός διέθετε σπουδαίους ποδοσφαιριστές( Μπιτζίδης, Ηλιάδης, Αποστολίδης, Καλοποδάς). Αν και πιστεύει ακράδαντα ότι αδικήθηκε δεν κρατά κακία σε κανέναν, αγαπά τον Πανσερραϊκό και παρακολουθεί όταν μπορεί τους αγώνες του.«Και ο κόσμος με αγάπησε . Έκανα και φίλους με πρώτο τον Μπιτζίδη που με αγαπούσε. Πιστεύω όμως ότι μπορούσαμε και σε εμείς να αγωνιστούμε. Στους παίκτες από τα χωριά δεν δινόταν οι ίδιες ευκαιρίες. Σε ένα παιχνίδι ο Σαδίκης εκνευρίστηκε τόσο πολύ που πέταξε την φανέλλα. Ήταν ολοφάνερο ότι στον Πανσερραϊκό οι κλίκες καθόρισαν τις επιλογές παικτών. Οι παράγοντες και οι προπονητές υπάκουαν σχεδόν πάντα.»
Νοσταλγία η νίκη επι του Παναθηναϊκού
Με νοσταλγία θυμάται ο Σάββας Μιχαηλίδης την νίκη επι του Παναθηναϊκού με σκόρ 0-1( αγωνίστηκε) όπως και το παιχνίδι μέσα στην Καβάλα όπου αντιμετώπισε το σκληρό παιχνίδι των αντιπάλων. «Είχα κάνει φοβερό παιχνίδι στην Καβάλα,μου έλεγαν ότι θα είμαι βασικός στο επόμενο παιχνίδι στις Σέρρες με αντίπαλο τον Ηρακλή. Τελικά και εγώ και ο Ρίζος Σαδίκης ήμασταν εκτός. Μας χρησιμοποιούσαν στα δύσκολα παιχνίδια εκτός έδρας που συνήθως τα χάναμε. Εντός έδρας δεν παίξαμε. Στη νίκη εντός έδρας το πρίμ ήταν τέσσερις χιλιάδες δραχμές»
Στο Νέο Πετρίτσι
Με τη φανέλλα της Αναγέννησης Νέου Πετριτσίου την περίοδο 1979-80.Από αριστερά πάνω: Μόκας, Ζιάγκας, Μωραϊτης Μαρόκος, Α. Παπαδόπουλος, Σάββας Μιχαηλίδης.Κάτω σειρά: Δήμου, Νούλης, Κοτρίδης, Πρίπορας, Β. Μιχαηλίδης
Από το 1971 έως το 1981 ο Σάββας Μιχαηλίδης αγωνίστηκε στο Νέο Πετρίτσι στο τοπικό πρωτάθλημα της ΕΠΣ Σερρών.«Είχαμε καλή ομάδα, και έναν υπέροχο φίλαθλο κόσμο που μας ακολουθούσε παντού. Διεκδικήσαμε άνοδο στη Β Εθνική αλλά αδικηθήκαμε σε παιχνίδι με την Επανωμή στις αρχές του 1972. Από το 1975 έως το 1980 κερδίσαμε τα κύπελλα της ΕΠΣ Σερρών και φθάσαμε δύο φορές στα μπαράζ ανόδου με τον Λευκώνα το 1979 και τη Νιγρίτα το 1980. Με τον Λευκώνα χάσαμε στα πέναλτι αν και στο παιχνίδι είχαμε πολύ ανώτερη ομάδα και καλή απόδοση στο κρίσιμο παιχνίδι. Με τη Νιγρίτα εκτιμώ ότι δίκαια χάσαμε. Η Νιγρίτα ήταν καλύτερη εκείνη τη μέρα αλλά και γενικά είχε καλύτερη ομάδα».
Με αυτοκριτική διάθεση για την παρουσία ως παράγοντας
Για πολλά χρόνια ο Σάββας Μιχαηλίδης υπηρετεί από τη θέση του παράγοντα την Αναγέννηση Νέου Πετριτσίου.« Με λάθη όπως όλοι μας αλλά το κίνητρο ήταν η αγάπη για την ομάδα που ήθελα πάντα να είναι ψηλά. Δεν αδικήσαμε κανέναν ποδοσφαιριστή που ήρθε στο Νέο Πετρίτσι να αγωνιστεί. Τον προσέχαμε και τον ενσωματώναμε στην οικογένεια της ομάδας. Ένιωσα την αδικία ως ποδοσφαιριστής και δεν ήθελα να τον ακολουθήσω ως παράγοντας την ίδια πρακτική δηλαδή να ευνοούνται σκανδαλωδώς ορισμένοι και κάποιοι άλλοι να στερούνται τη δυνατότητα να αγωνιστούν. Σήμερα θλίβομαι όταν βλέπω ερασιτέχνες να μην αγωνίζονται στο χωριό τους και να προτιμούν άλλα σωματεία με κίνητρο τα 500 και τα 1000 ευρώ το χρόνο. Αυτό όμως πρέπει να το δουν οι γονείς αυτών των παιδιών. Εγώ δεν θέλω να τους κρίνω. Τους κρίνει η ιστορία»
« Πρώτα είμαστε Πετριτσιώτες»
Η Αναγγένηση Νέου Πετριτσίου προσπαθεί να ανακάμψει μέσα από τον «λαβύριθνο» των μικρών κατηγοριών στα πρωταθλήματα της ΕΠΣ Σερρών. Ανεξάρτητα όμως από την κατηγορία που αγωνίζεται η ιστορική ομάδα φαίνεται για γυμνού οφθαλμού ότι έπαψε η Αναγγένηση να βρίσκεται στη καρδιά των κατοίκων του χωριού.
Ο Σάββας Μιχαηλίδης δίνει τη δική του εξήγηση αναφέροντας τα εξής στο «Σ.Θ».«Χάθηκε η αγάπη για το ποδόσφαιρο. Οι νέοι έχουν άλλες ασχολίες. Οι φίλαθλοι δεν μπορούν να στηρίξουν οικονομικά την ομάδα, είναι και η οικονομική κρίση. Πιθανόν να υπάρχουν και άλλοι λόγοι που διαφεύγουν της προσοχής μου.Παρόλα αυτά καλώ όλους μέσα από το βήμα που μου δίνεται να επιστρέψει ο κόσμος στο Γήπεδο και να στηρίξει στο βαθμό που μπορεί την Αναγγένηση Νέου Πετριτσίου.Ας στηρίξει και τους άλλους συλλόγους που δραστηριοποιούνται. Δεν θα πρέπει όλοι να ξεχνούν ότι πρώτα είμαστε Πετριτσιώτες και μετά Θρακιώτες, πόντιοι, ντόπιοι, Στρατσοβίτες, Βλάχοι, ή οτιδήποτε άλλο.»
