Οι σοφές αναλύσεις του αείμνηστου Α. Καρκαγιάννη
Ο αείμνηστος Δημοσιογράφος Αντώνης Καρκαγιάννης με απλό και κατανοητό τρόπο περιέγραφε σε άρθρο του στη εφημερίδα «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» (την υπηρέτησε επί 27 συναπτά χρόνια) στις 20 Ιανουαρίου 1998 το κριτήριο της επιλογής των πολιτών στις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιούνται στο πλαίσιο της Αστικής Δημοκρατίας. Με τίτλο «Λειτουργική διαφθορά» στο άρθρο του αναφέρονται μεταξύ των άλλων τα εξής: “Παλιότερα όπως θα θυμάστε, η μακαρία τη λήξει Βασιλική μας οικογένεια ανέγραφε στο Θυρεό της το αθώο ανέκδοτο: «Ισχύς» μου η αγάπη του λαού». Οι μετέπειτα «δημοκρατικοί μας άρχοντες θα πρέπει να αναγράψουν: «Ισχύς μου η διαφθορά του λαού» που δεν είναι καθόλου ανέκδοτο. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον πρώτο καισαροβασιλικό άρχοντα, τον πρωθυπουργό και αρχηγό του ΠΑΣΟΚ κ. Σημίτη. Δεν έχω κανένα απολύτως λόγο να πιστεύω ότι από χαρακτήρα και αγωγή είναι διεφθαρμένος. Ηγείται όμως ενός κόμματος και μίας κυβέρνησης που εξ ορισμού και κατ΄ανάγκη είναι διαπλεκόμενα και διεφθαρμένα. Και να υποθέσω ότι το πρώτο( και διόλου ηθικό) δίλλημα που έθεσε στον ευαυτό του όταν αναδείχθη στη υπερτάτη αρχή ήταν τούτο: Τι να κάνω για να κρατηθώ; Να αποκαθάρω το ΠΑΣΟΚ και την κυβέρνηση ή να επαυξήσω και να διευρύνω τη διαφθορά τους; Ασφαλώς δεν χρειάστηκε πολύ να σκεφθεί κανείς πολύ για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο μόνος τρόπος για να σταθεί στην εξουσία είναι να επεκτείνει και να επαυξήσει τη διαπλεκόμενη διαφθορά. Αυτό και έκανε λίαν επιτυχώς, αφού εξουσιαστική διαφθορά κυβερνήσεως και ΠΑΣΟΚ είναι ο μόνος σήμερα δεσμός και η μόνη συνεκτική ύλη. Ο κ. Σημίτης πρoτίμησε να στηρίξει στη στέρεη βάση της πολιτικής διαφθοράς , η οποία αποδεικνύεται ελκυστικότερη από κάθε ιδεολογία. Ο Αντώνης Καρκαγιάννης, αυτός ο δεξιοτέχνης της δημοσιογραφίας κατέληγε στο άρθρο του αναφέροντας τα εξής: «Για να διατηρηθεί η Νέα Δημοκρατία στην τάξη των κομμάτων εξουσίας και στη θέση του κυβερνητικού διαδόχου οφείλει επίσης να καλλιεργεί χαρακτήρα κόμματος αντίστοιχο με τον πελατειακό και διαπλεκόμενο χαρακτήρα του αντιπάλου. Οφείλει δηλαδή να δημιουργήσει στους διαπλεκόμενους και στο λαό την προσδοκία ακόμη μεγαλύτερης πολιτικής διαφθοράς. Αλλιώς γιατί να προτιμήσει τη Νέα Δημοκρατία από το ΠΑΣΟΚ;».
Δ.Ν.
