Μετά από 4 χρόνια πρωτοφανούς κρίσης και εντεινόμενης υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου, ο ελληνικός λαός, αν και καθιστά σαφή την αντίθεσή του στην κυβερνητική πολιτική, αρνείται να υιοθετήσει την εναλλακτική του ΣΥΡΙΖΑ. Ταυτόχρονα, στρέφεται στα άκρα και στον ασαφή πολιτικό λόγο. Τι μας λένε όλα αυτά; Αν όλα αυτά δεν δείχνουν μια κοινωνία σε σύγχυση και απόγνωση, τί δείχνουν;
Αλλά και πώς να μην είναι έτσι τα πράγματα!
Ιδού η Ελλάδα που παρουσιάσαμε χθες στην Ευρώπη: Περίπου 40% κομμουνιστές που ζητάνε να φύγουμε από την Ευρώπη, να επιστρέψουμε στη δραχμή, να αναστήσουμε τον Στάλιν ή να γίνουμε Αργεντινή. Πάνω από 10% ακροδεξιούς που υμνούν τον Χίτλερ και βρίζουν την Ευρώπη. Και μια κυβέρνηση κρατιστών που στο όνομα της κρίσης αντί να ανοίξει ταχύτατα την οικονομία συντήρησε το κράτος, αφανίζοντας τον ιδιωτικό τομέα. Εύγε μας!