Η εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος
Προγραμματισμός δράσεων μέχρι το τέλος του χρόνου
«Ήττα» για τη Λαϊκή Ενότητα χαρακτηρίζει το αποτέλεσμα των εκλογών η τοπική οργάνωση των Σερρών, τονίζοντας πως διαψεύστηκαν οι προσδοκίες του κόμματος και των μελών του, που δεν κατάφεραν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την ορθότητα των θέσεών τους.
Προχωρώντας σε έναν μακροσκελή απολογισμό, αλλά και θέτοντας ως στόχο την οργανωτική συγκρότηση και διεύρυνση της παράταξης τοπικά, η Λαϊκή Ενότητα Σερρών αναφέρει:
Η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΣΕΡΡΩΝ αισθάνεται την ανάγκη να ευχαριστήσει τους 155.000 (2.071 απ’ αυτούς Σερραίοι) πολίτες που με την ψήφο τους στήριξαν το ψηφοδέλτιό της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ξεπερνώντας πολιτικούς και συναισθηματικούς εκβιασμούς και προσπάθειες τρομοκράτησης του εκλογικού σώματος.
Χαιρετίζει τα μέλη και τους φίλους της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, που έδωσαν με ανιδιοτέλεια, κάτω από δύσκολες συνθήκες, τον εκλογικό αγώνα.
Αυτή η αγωνιστική προσφορά μας επωμίζει ευθύνες και ενισχύει την αποφασιστικότητά μας να συνεχίσουμε τη μεγάλη προσπάθεια που μόλις ξεκινήσαμε.
Η πολιτική επίδραση και η ηθική ακτινοβολία της ΛΑΪΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ είναι πολύ μεγαλύτερη της πρώτης εκλογικής της καταγραφής. Σε ελάχιστο χρόνο συσπειρώθηκε γύρω από την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ έναν πολύ αξιόλογο δυναμικό έμπειρων αγωνιστών και νέων ανθρώπων, που αποτελούν εγγύηση για το μέλλον της προσπάθειάς μας
Το αποτέλεσμα των εκλογών της 20ης Σεπτέμβρη 2015, αποτελεί ήττα για την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ, όχι μόνο γιατί μια δύναμη που αγωνίζεται για μια μάχιμη, ριζοσπαστική, εναλλακτική λύση για το σήμερα, και όχι για το ακαθόριστο μέλλον, έμεινε για πολύ λίγους ψήφους εκτός Βουλής, αλλά κυρίως γιατί η σημερινή Βουλή κυριαρχείται από μνημονιακά κόμματα και βουλευτές, που θα αποτελέσουν «πρόθυμες εφεδρείες» στην υλοποίηση των σκληρότερων και αντιλαϊκότερων μέτρων λιτότητας που θα επιβληθούν μετά την ψήφιση του 3ου Μνημονίου.
Αποτελεί ήττα, αλλά και ανησυχητική προειδοποίηση, για την χώρα μας και τη δημοκρατία, η αποχή από την εκλογική διαδικασία περισσότερων από 800.000 πολιτών που είχαν ψηφίσει το Γενάρη. Μια αποχή που απηχεί τάσεις παραίτησης , αλλά σε μεγάλο βαθμό και τάσεις απόρριψης της μνημονιακής συνθηκολόγησης και του αστικού πολιτικού συστήματος, έστω και όχι με τον θετικό τρόπο που θα θέλαμε.
Αποτελεί ήττα, αλλά και ανησυχητική προειδοποίηση, για την χώρα μας και τη δημοκρατία, η εκλογική ποσοστιαία άνοδος της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής.
Το εκλογικό αποτέλεσμα της Λαϊκής Ενότητας υπολείπεται κατά πολύ των προσδοκιών μας.
Πέρα από τους δευτερεύοντες προφανείς, αντικειμενικούς παράγοντες που συνέτειναν σ’ αυτό (η έλλειψη χρόνου προετοιμασίας του νέου πολιτικού σχηματισμού που δημιουργήθηκε μόλις 28 ημέρες πριν από τις «εκλογές εξπρές», χωρίς τα αναγκαία οικονομικά μέσα, με το σύνολο σχεδόν των μέσων ενημέρωσης εχθρικά τοποθετημένα απέναντί του, με τα παιγνίδια σκοπιμοτήτων των δημοσκοπικών εταιρειών κ.ά., τα οποία ήταν εκ των προτέρων γνωστά και αναμενόμενα), το αρνητικό για την ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ αποτέλεσμα ήρθε κυρίαρχα, ως αποτέλεσμα της αδυναμίας μας, να πείσουμε το εκλογικό σώμα για την ύπαρξη, επεξεργασία και ορθότητα της δικής μας εναλλακτικής πρότασης, απέναντι στην επιχειρηματολογία της άλλης πλευράς για «ανυπαρξία άλλης πρότασης και άρα μοναδική και ως εκ τούτου αναγκαίας υλοποίησης του 3ου Μνημονίου».
Υπήρξαν κρίσιμα κενά στην ανάδειξη των αντιλαϊκών μέτρων του 3ου Μνημονίου και ιδίως στην επεξεργασία και την επικοινωνιακή προβολή της εναλλακτικής, ριζοσπαστικής μας πρότασης για τον τερματισμό της λιτότητας, την προώθηση ενός νέου προτύπου παραγωγικής και κοινωνικής ανάπτυξης και την αναδιανομή του πλούτου, με ορίζοντα τον σοσιαλισμό. Η πρόταση μας αυτή περιλαμβάνει (ως εργαλείο και όχι ως αυτοσκοπό) την έξοδο από την ευρωζώνη με τη διαμόρφωση εθνικού νομίσματος, μια θέση η οποία ήταν δύσκολο να εξηγηθεί πειστικά εν μέσω προεκλογικής περιόδου και καταστροφολογίας από όλες τις συστημικές δυνάμεις, πράγμα που προκάλεσε σοβαρές δυσχέρειες στην ανάπτυξη της εκλογικής επιρροής μας.
Γενικότερα προβλήματα φυσιογνωμίας και ταυτότητας έπαιξαν επίσης το ρόλο τους.
Συμπερασματικά η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ απέτυχε γιατί :
– δεν ανέδειξε με σαφήνεια την εναλλακτική της πρόταση, ούτε παρουσίασε μια προγραμματική, επεξεργασμένη πρόταση εξόδου από την Ευρωζώνη
– δεν έπεισε ότι είναι εκφραστής και συνεχιστής του 62%, του δημοψηφικού ΟΧΙ
– δεν έπεισε την οργισμένη και απογοητευμένη νεολαία ότι αποτελεί την εναλλακτική και την ελπίδα απέναντι στα Μνημόνια
– δεν έπεισε τους συντρόφους που διαφωνούσαν με την σοσιαλδημοκρατική στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, ότι ήταν η προγραμματική συνέχεια της Ριζοσπαστικής Αριστεράς
– δεν έπεισε τις άλλες αριστερές συλλογικότητες, ότι μπορεί να καλύψει το κενό που δημιουργήθηκε στο χώρο της Αριστεράς, να συσπειρώσει τα λαϊκά, ριζοσπαστικά και κινηματικά ρεύματα σε μια στρατηγικού χαρακτήρα μετωπική συνάντηση, ενάντια στις πολιτικές της ΕΕ και σε ρήξη με αυτές, με βάση την εναλλακτική της πρότασης.
– δεν μπόρεσε να συναντηθεί με άλλες συλλογικότητες, κινήματα, κοινωνικούς αγωνιστές (και όπου υπήρξε αρχικά συζήτηση, δεν απέδωσε τελικό αποτέλεσμα)
Συνέπεια όλων των παραπάνω ήταν να κυριαρχήσει η ατζέντα του Αλέξη Τσίπρα. Δηλαδή να νομιμοποιηθεί ή (όπως κατά την προσφιλή έκφραση πρώην συντρόφων), «αποδαιμονοποιηθεί» το Μνημόνιο μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και μέσα στην Κοινωνία, να κρίνεται ως αναγκαία και αναπόφευκτη η υπογραφή του, η ψήφιση του στη Βουλή και η υλοποίηση του, από την όποια Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Τσίπρα και όχι τον Μεϊμαράκη («γιατί αυτή τη φορά ψηφίζουμε για Πρωθυπουργό», «γιατί αυτή είναι η πραγματικότητα τι να κάνουμε», «γιατί έχετε να διαλέξετε μόνο τον διαχειριστή της», «γιατί αυτό το γελαστό παιδί που τόσα υπέφερε από τους βασανιστές Ευρωπαίους όλο αυτό το 6μηνο, δικαιούται μιας 2ης ευκαιρίας»).
Αυτή, λοιπόν, η νίκη ήταν αποκλειστικά του Αλέξη Τσίπρα, όχι του ΣΥΡΙΖΑ.
Επειδή, όμως, η πραγματικότητα είναι ξεροκέφαλη και δεν «παίρνει» από ευχολόγια,
επειδή οι αριθμοί είναι πεισματάρηδες και δεν αλλάζουν με «ισοδύναμες κενολογίες»,
επειδή ξέρουμε ότι, την επομένη των εκλογών, έρχονται τα δύσκολα, σκληρά, αντιλαϊκά μέτρα του 3ου Μνημονίου,
επειδή ξέρουμε ότι οικονομικά, το 3ο Μνημόνιο θα αποτύχει, όπως απέτυχαν και τα προηγούμενα,
επειδή ξέρουμε ότι κοινωνικά, θα προκαλέσει νέες καταστροφές και αντιδράσεις, με τα βαρύτατα μέτρα που ήδη βρίσκονται επί θύραις- φορολογική λαίλαπα, ασφαλιστικό, μειώσεις μισθών, εργασιακά, αγροτικά, αναίρεση των 100 δόσεων, ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας κ.α.
επειδή πολιτικά, η κατάσταση είναι πολύ πιο ασταθής απ’ ό,τι δείχνει μια επιφανειακή ματιά στους αρνητικούς κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς.
επειδή ξέρουμε ότι ανεξάρτητα από την απουσία μας στα έδρανα της Βουλής (η παρουσία μας θα ήταν μια σημαντική, υποστηριχτική στην μελλοντική μας προσπάθεια, βοήθεια),
ιστορικά μας αναλογεί μεγάλο βάρος ευθύνης για την αναγκαία ανασυγκρότηση των ριζοσπαστικών κοινωνικών και κινηματικών αντιστάσεων ενάντια σ’ αυτές τις πολιτικές με όρους Αριστεράς (συλλογικών μορφών οργάνωσης και πάλης).
Ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θέλει να ακούσει και να συζητήσει την δική μας εναλλακτική πρόταση, παρόλο που πιθανά να διαφωνεί μ’ αυτήν.
Υπάρχει λοιπόν αναγκαιότητα να ανοίξει αυτή η συζήτηση μέσα στην ελληνική κοινωνία και η μόνη συλλογικότητα που μπορεί να πάρει πρωτοβουλία για να ξεκινήσει αυτή η συζήτηση είναι η ΛΑΪΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ.
Με ψυχραιμία και πειστική, επιστημονική τεκμηρίωση, πρέπει να απαντήσουμε στα τρομοκρατημένα μεν, εύλογα δε ερωτήματα όλων των κοινωνικών κατηγοριών, των ανέργων, των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των επιστημόνων, των αγροτών, των νέων.
Η Λαϊκή Ενότητα θα απευθυνθεί χωρίς προκαταλήψεις σε όλο αυτόν τον κόσμο, επιδιώκοντας την ευρύτερη δυνατή ενότητα δράσης στους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες και στο διάλογο για το παρόν και το μέλλον της Αριστεράς.
