Πας στο κέντρο της πόλης για έναν καφέ, παραγγέλνεις κι ένα κρύο σάντουιτς με γαλοπούλα, έρχεται και βρίσκεις μέσα τρεις ροδέλες αγγουράκι, κακομοιριασμένες, χωρίς χρώμα πάνω τους, έτοιμες για τον «άλλο κόσμο»…
Αυτές είναι οι υπηρεσίες που σου προσφέρουν, τις πληρώνεις και πρέπει να πεις κι ευχαριστώ;
Δεν είναι ο κανόνας, θα μου πείτε, αλλά η εξαίρεση και πιστεύω κι εγώ πως πρόκειται για ατυχές γεγονός, αβλεψία, κλπ.
Το παραπάνω περιστατικό, όμως, μου θύμισε ένα άλλο, καθόλου ανάλογο, στο Φαληράκι: όταν από ένα παραλιακό καφέ έφυγε πελάτης χωρίς να έχει τελειώσει τον καφέ του, το αφεντικό «τα πήρε στο κρανίο». Συγκέντρωσε το προσωπικό της βάρδιας και ζητούσε εξηγήσεις γιατί ο πελάτης δεν ήπιε τον καφέ του. Η τρέλα του έφτασε σε σημείο να ζητήσει καλαμάκι για να δοκιμάσει(!) τον καφέ του πελάτη, γιατί αν του είχαν σερβίρει «μάπα» καφέ «θα τους έπαιρνε και θα τους σήκωνε»! Δεν λέω ότι αυτή είναι μία νορμάλ συμπεριφορά, αλλά το παράλογο του συμβάντος έχει μία λογική: ο πελάτης να μείνει ικανοποιημένος και να ξαναέρθει. Εμάς, περνάει από το μυαλό μας κάτι τέτοιο;
