Ο Παλαίμαχος τερματοφύλακας Κ. Γκουγκούδης θυμάται τη λαμπρή περίοδο του Νιγριτινού ποδοσφαίρου
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
«O Tάκης Ηλιάδης είχε μεγάλη συμβολή στο οικοδόμημα της ΑΕΝιγρίτας στις αρχές της δεκαετίας του 80. Είχε εμφυσήσει μία επαγγελματική και οικογενειακή λειτουργία» δήλωσε στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» ο παλαίμαχος τερματοφύλακας της ΑΕΝ Κώστας Γκουγκούδης. Υπήρξε βασικό και αναντικατάστατο μέλος της ιστορικής ΑΕΝ της περιόδου 1981-85 στην οποία συμμετείχε ο ποδοσφαιρικός αφρός της επαρχίας Βισαλτίας και το έμψυχο δυναμικό του ΑΟΝ και της Προοδευτικής που συγχωνεύτηκαν το καλοκαίρι του 1981. Την περασμένη Τετάρτη 10 Φεβρουαρίου ο παλαίμαχος ποδοσφαιριστής του Πανσερραϊκού Τάκης Ηλιάδης παρουσίασε σε εκδήλωση την αυτοβιογραφία του. Στο Βιβλίο αναφέρετε εκτενώς σε πρόσωπα, γεγονότα της περιόδου που εργάστηκε στο σωματείο της Νιγρίτας. Προσπαθώντας να φωτίσουμε την περίοδο εκείνη που σημάδεψε την προπονητική πορεία του Τάκη Ηλιάδη απευνθήκαμε στον Κώστα Γκουγκούδη ο οποίος υπήρξε υπερασπιστής της εστίας της χρυσής ομάδας της ΑΕΝιγρίτας. Αναγνωρίζει ότι επι ημερών Τ. Ηλιάδη η ΑΕΝ επιβλήθηκε ως δεύτερη ποδοσφαιρική δύναμη μετά τον Πανσερραϊκό με μεγάλη διαφορά από τον τρίτο.
Πότε ξεκίνησες να παίζεις ποδόσφαιρο;
Το 1974 αγωνίστηκα στην Τερπνή. Έφυγα στη θεσσαλονίκη και αγωνίστηκα στον αθλητικό ποδοσφαιρικό σύλλογο Θεσσαλονίκη, στον Σταθμό με παράγοντα τον αείμνηστο Πέτρο Θεοδωρίδη. Τη περίοδο εκείνη το ερασιτεχνικό Α’ Θεσσαλονίκης ήταν κάτι παραπάνω από τη Β εθνική σήμερα. Η θεσσαλονίκη πάντα είχε ανεβασμένο επίπεδο ποδοσφαίρου σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Κάναμε προπονήσεις στο Γήπεδο του Θερμαϊκού. Από την ομάδα αυτή έφυγε ο Μπάμπης Ξανθόπουλος που αγωνίστηκε στον Ηρακλή και την Εθνική Ελλάδας, και ο Θεόδωρος Γυφτάκης που αγωνίστηκε στον Αγροτικό Αστέρα, τη Δόξα Δράμας και τον Πανσερραϊκό.
Yπήρξες μέλος της χρυσής ΑΕΝιγρίτας την τετραετία 1981-85. Η ομάδα παρουσίασε υψηλό επίπεδο ποδοσφαίρου. Τι θυμάσαι από την εποχή εκείνη;
Η ΑΕΝιγρίτας της περιόδου 1983-84 η οποία πρωταγωνίστησε στο πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής
Είμαι περήφανος για τη συμμετοχή του στη μεγάλη ομάδα της ΑΕΝιγρίτας. Το ποδόσφαιρο της Νιγρίτας την εποχή εκείνη βγήκε από την αφάνεια και έγραψε ιστορία με χρυσά γράμματα. Είχε στις τάξεις της σπάνιο ποδοσφαιρικό υλικό που θα ζήλευε οποιαδήποτε ομάδα. Με τα σημερινά δεδομένα αυτά τα παιδιά έπρεπε να αγωνίζονται σε ομάδες Α’ Εθνικής. Δουλέψαμε σκληρά την εποχή εκείνη με προπονητή τον Τάκη Ηλιάδη. Είχε γίνει καλή προεργασία με τον ΑΟΝιγρίτας με προπονητή τον Αλέκο Αλεξιάδη. Με την συγχώνευση το 1981 το ποδοσφαιρικό υλικό εμπλουτίστηκε. Όλοι οι ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης καταγόμασταν από χωριά που είχαν απόσταση 15 χιλιόμετρα από τη Νιγρίτα η οποία ήταν δικαιωματικά το ποδοσφαιρικό κέντρο. Πονέσαμε την ΑΕΝ όλοι μας , δεν χάναμε προπονήσεις και για αυτό φθάσαμε σε αυτό το επίπεδο.
Ποια χρονιά ξεχωρίζεις από όλες τις χρονιές στις οποίες αγωνίστηκες με τη φανέλα της ΑΕΝ;
Νομίζω ότι η καλύτερη χρονιά ήταν η περίοδος 1982-83. Η ομάδα έφθασε με τον Τάκη Ηλιάδη να διεκδικεί την πόρτα της Γ’ Εθνικής. Είχαμε 13 νίκες σερί, το ρεκόρ των επιτυχιών μας έσπασε στην Καβάλα κόντρα τον τοπικό Ηρακλή. Είχαμε χάσει με σκορ 2-1.
Ποιο παιχνίδι θυμάσαι ιδιαίτερα;
Θυμάμαι το παιχνίδι με την Θύελλα Σερρών την χρονιά 82-83 στο Εθνικό Στάδιο Σερρών. Η Θύελλα μας βομβάρδιζε σε ένα παιχνίδι που γινόταν μέσα στη λάσπη και με βροχή. Εκεί που το σκόρ θα έπρεπε να είναι το σκόρ 5-0 υπέρ της Θύελλας κερδίσαμε με σκόρ 0-3 με τέρματα των αδελφών Τσούκα. Είχαμε εκμεταλλευτεί τις ξαφνικές αντεπιθέσεις. Είχα κάνει φοβερό παιχνίδι εκείνη τη μέρα.
Ποια η συμβολή του Τάκη Ηλιάδη στη δημιουργία της μεγάλης ΑΕΝιγρίτας;
Ήταν μεγάλη. Ήταν άξιος προπονητής ο Τάκης Ηλιάδης. Είχε δημιουργήσει μία οικογένεια στη Νιγρίτα την εποχή εκείνη. Για τα δεδομένα της εποχής η ΑΕΝ ήταν πρότυπο οργάνωσης. Ακόμη και στο πιο κοντινό παιχνίδι η ομάδα αποσυρόταν στο ξενοδοχείο το Σάββατο. Προσπαθούσε με οποιαδήποτε τρόπο να μας έχει δεμένους ως ομάδα. Όταν αγωνιζόμασταν στη Νιγρίτα η ομάδα γευμάτιζε σε εστιατόριο. Λειτουργούσε την ομάδα σε επαγγελματικά πρότυπα. Σας θυμίζω τις μεταγραφές του Δρογαλά στον Αρη, του Μπακιρτζίδη στη Δόξα Δράμας, και των Ιλά, Νικολαϊδη, Σελαλματζίδη στον Πανσερραϊκό. Οι αποτελούσαν μαζί με άλλους τον κορμό της μεγάλης ομάδας της ΑΕΝ.
Θυμάστε τα χρόνια εκείνη με νοσταλγία γιατί ήταν χρόνια της νιότης σας ή υπάρχουν και άλλοι λόγοι;
Αυτό που ξεχώριζε ήταν ότι όλοι σχεδόν ήμασταν συνομίληκοι. Είχαμε θητεύσει μαζί στο σχολείο, στο παλιό Γυμνάσιο της Νιγρίτας. Είχαμε φιλική σχέση από τα μαθητικά χρόνια. Αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο στη συνέχεια όταν βρεθήκαμε στην οικογένεια της ΑΕΝ.
Πιστεύετε ότι θα μπορέσει η Νιγρίτα να δημιουργήσει τέτοια ομάδα;
Το θεωρώ αδύνατο. Τα σημερινά παιδιά δεν ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Αξίζουν, δεν αξίζουν δεν θέλουν να δουλέψουν και θέλουν να αγωνίζονται χωρίς να το αξίζουν. Προτιμούν την καφετέρια. Χωρίς δουλειά δεν γίνεται τίποτα.
