«Με το στανιό γάμος δεν γίνεται», λέει ο θυμόσοφος λαός μας…
Έτσι, σχεδόν έξι χρόνια μετά από έναν απρόθυμο «γάμο» -ή εντέλει μία συμβίωση- της χώρας μας με τους εταίρους και δανειστές της, ακόμη ξενυχτάμε να τα «βρούμε» μαζί τους, στη διάρκεια διαπραγματεύσεων σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο.
Και μάλιστα με το «μαχαίρι» της χρεοκοπίας, για ακόμη μια φορά, στον λαιμό…
Ακόμη κι αν ο τρέχων γύρος των διαπραγματεύσεων τελεσφορήσει και μάλιστα σύντομα, ελάχιστες ελπίδες υπάρχουν ότι τελικά θα οδηγήσει στο πραγματικό ζητούμενο, που είναι η ταχεία έξοδος της χώρας μας από την κρίση.
Στην πραγματικότητα, ακόμη και βάσει του πλέον αισιόδοξου σεναρίου, απλώς θα παρατείνει τον φαύλο κύκλο υπερφορολόγησης και ύφεσης, στον οποίο βρισκόμαστε εδώ και τόσο καιρό.
Ο λόγος είναι απλός.
Από την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς μνημονίου, τον Μάιο του 2010, έως σήμερα, ουδεμία ελληνική κυβέρνηση, πλην ελαχίστων «εκλάμψεων», επέδειξε πραγματικήβούληση για να αλλάξει τα κακώς κείμενα σε αυτόν τον τόπο.
