Μόνο φόρους, καμία μεταρρύθμιση

Γιατί πάλι εκεί καταλήξαμε;

Αυτό το μείγμα λιτότητας του νέου Μνημονίου που δίνει έμφαση στην υψηλή φορολόγηση και αποφεύγει τις περικοπές των δημόσιων δαπανών είναι ό,τι χειρότερο για μια οικονομία σε ύφεση.
Αυτό έδειξε άλλωστε και μια πρόσφατη και πολύ ενδιαφέρουσα εμπειρική έρευνα της ομάδας του Καθηγητή Alberto Alesina στο Πανεπιστήμιο Harvard.

Θα μου πείτε, γιατί τότε πάλι εκεί καταλήξαμε; Δεν μάθαμε κάτι από τα προηγούμενα μνημόνια;
Όχι, δε μάθαμε! Διότι δεν θέλουμε να μάθουμε. Διότι δε μας «συμφέρει» να μάθουμε.
Γιατί οι ελληνικές κυβερνήσεις επιλέγουν διαχρονικά τους φόρους αντί για τις περικοπές; Είναι απλό. Διότι οι δημόσιες δαπάνες είναι ιερές. Θα πρέπει να προστατευθούν πάση θυσία. Ακόμα κι όταν έγιναν οι μεγάλες περικοπές σε μισθούς και συντάξεις, έγιναν με την ίδια φιλοσοφία, τη φιλοσοφία της φορολόγησης. Οι οριζόντιες περικοπές, χωρίς διάκριση και χωρίς αξιολόγηση ήταν ταυτόχρονα άδικες και αναποτελεσματικές.
Αυτή είναι η μία αγκύλωση. Η άλλη είναι η απέχθεια απέναντι σε κάθε είδους μεταρρύθμιση. Οι δύο αγκυλώσεις είναι βέβαια στενά συνδεδεμένες μεταξύ τους.

Αλέξανδρος Αραμπατζής