Προχθές, μου έκλεψαν τα καπάκια από τις βαλβίδες των τροχών του αυτοκινήτου. Μια «τσακαλοπαρέα» από παιδιά Δημοτικού. Τις εντόπισαν, «χτύπησαν» κι έφυγαν. Όταν τα είδα κοντά στο αυτοκίνητο και τα ρώτησα αν ήθελαν κάτι, μου απάντησαν ότι ψάχνουν (δήθεν τάχαμου) μια μπάλα (τέτοιο θράσος και απάθεια!). Τα πίστεψα. Μετά είδα την απώλεια και αισθάνθηκα σαν «μπούφος». Απ’ ό,τι μαθαίνω, αυτή είναι μια «νέα μόδα» στα παιδιά της ηλικίας τους. Μαζεύουν καπάκια από βαλβίδες και προτιμούν τις γνήσιες. Τώρα, τι τις κάνουν, δεν ξέρω! Αν μάθετε, πείτε μου κι εμένα.
Ωστόσο, πέρα από τα καπάκια κι ασχέτως της αξίας τους, το ανησυχητικό είναι ότι παιδιά Δημοτικούδεν το έχουν σε τίποτα να πάρουν κάτι που δεν τους ανήκει. Δεν ξέρω αν έχουν συνδέσει την πράξη τους με την έννοια της κλοπής, αν αντιλαμβάνονται ότι αναπτύσσουν μια παραβατική συμπεριφορά, αν το έκαναν για πρώτη φορά ή από… συνήθεια.
Ελπίζω μόνο να βρεθεί κάποιος να τους δείξει «το δρόμο». (Εγώ, πάντως, προς αυτή την κατεύθυνση το «χρέος» μου το έκανα).
