Οι διαδηλώσεις και το αυτονόητο

Σε αυτή τη χώρα μας αρέσει πολύ να επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα.
Οι διαδηλώσεις γίνονται σχεδόν πάντοτε κατά μιας κυβέρνησης ή μιας κατάστασης πραγμάτων. Υπέρ της κυβέρνησης συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις οργάνωναν και οργανώνουν συνήθως τα ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Επιπλέον, το να διαδηλώνει κάποιος κατά μιας κυβέρνησης, ζητώντας την παραίτησή της, δεν σημαίνει και ότι έχει υποχρέωση να διαθέτει έτοιμη απάντηση στο ερώτημα «Μετά από αυτούς, τι;» ή να καταθέτει συγχρόνως και πρόταση για τη διάδοχη κυβερνητική λύση.
Τα περί συγκέντρωσης λοιπόν χωρίς «σαφή πρόταση» είναι, προφανώς, εκ του πονηρού.

Λες και χρειάζεται να σε βάλει ο διεθνής ιμπεριαλισμός ή η πλουτοκρατία για να διαδηλώνεις όταν πέφτουν οι κατραπακιές σαν το χαλάζι (αύξηση ΦΠΑ, ΕΝΦΙΑ έως το 2030, αύξηση στις περισσότερες δαπάνες του μέσου καταναλωτή, αύξηση των άμεσων φόρων κ.ά.), και επιπλέον έχεις και να ακούς τις συριζαικές ανοησίες σε καθημερινή βάση.

Αλέξανδρος Αραμπατζής