Ας ανοίξει μια συζήτηση για τη σωτηρία του τοπικού ποδοσφαίρου
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Εδώ και πολλά χρόνια ήθελα να σας γράψω για τους ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές του Νομού Σερρών των δεκαετιών του 60 του 70 και του 80. Πολλούς έχω στο νού μου. Για ορισμένους έκανα το καλοκαίρι προεργασία και μέσα στο Σεπτέμβριο θα διαβάσετε αφιερώματα και συνεντεύξεις για ορισμένους( τον τερματοφύλακα του Εθνικού Σιδηροκάστρου Δημήτριο Αστάκογλου, τον επιθετικό της του Μεγάλου Αλεξάνδρου Ηράκλειας Αναστάσιο Σιάρκο, και τον πληθωρικό Σάββα Μιχαηλίδη της Αναγεννήσεως Νέου Πετριτσίου. Οι παραπάνω υπήρξαν ποδοσφαιρικά ταλέντα. Παθιασμένοι με το ποδόσφαιρο και την ομάδα του τόπου τους. Έμαθαν τα μυστικά της μπάλας στις αλάνες, συνδύασαν να κερδίζουν τον επιούσιο από άλλη εργασία και πρόσφεραν στην τοπική κοινωνία μέσα από τον αθλητισμό. Ήταν όμως προσηλωμένοι στο στόχο, αξιοποιούσαν το χρόνο τους χρόνο του και αγαπούσαν το ποδόσφαιρο. Δεν διαμαρτύρομαι γιατί οι σημερινοί νέοι δεν αγαπούν με το ίδιο πάθος το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό.Αλλάζουν οι εποχές, μεταβάλλονται οι συνθήκες της ζωής. Ενοχλούμε όμως όταν πληροφορούμε ότι πεντακόσια ευρώ το χρόνο αποτελεί ισχυρό κίνητρο για έναν ερασιτέχνη να εγκαταλείψει την ομάδα του χωριού του για να αγωνιστεί στο διπλανό χωριό. Επειδή μέσα στο 2017 η ΕΠΣ θα αναδείξει νέα διοίκηση θεωρώ ότι πρέπει να ανοίξει μία συζήτηση από τους υποψηφίους προέδρους για το πώς θα μπορέσει το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο να ανακάμψει. Πως θα μπορέσουν τα χωριά να στηρίξουν το αγνό κύτταρο του ποδοσφαίρου που είναι ο ερασιτεχνισμός. Εμείς στο «Σ.Θ.» είμαστε πρόθυμοι να δώσουμε βήμα στους αναγνώστες μας. Να κατατεθούν προτάσεις για να σταματήσει ο κατήφορος του σερραϊκού ποδοσφαίρου.
