Παραμένουμε άνεργοι, αλλά γίναμε πλούσιοι

Της Θάλειας Καμπουρίδου, δημοσιογράφου της ΕΡΑ Σερρών

Με τη συμπλήρωση ενός χρόνου από το «μαύρο» στην ΕΡΤ, τα μικρόφωνα της ΕΡΑ Σερρών παραμένουν ανοιχτά!
Ενάντια στις επιλογές της συγκυβέρνησης για τη φίμωση της τοπικής κοινωνίας με τη «διαγραφή» του σταθμού των Σερρών από το νέο εθνικό ραδιοφωνικό χάρτη, ο ραδιοφωνικός σταθμός των Σερρών συνεχίζει να εκπέμπει δυνατά από όλες του τις συχνότητες, συμπληρώνοντας 55 χρόνια συνεχούς λειτουργίας, συνεχούς παρουσίας στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία. Παραμένουμε ζωντανοί, μάχιμοι, αγωνιστικοί και συνεχίζουμε.
Ο χρόνος που πέρασε σίγουρα δεν ήταν εύκολος, αλλά αποδεικνύεται εξόχως γοητευτικός. Βιώσαμε όχι τέσσερις, αλλά δεκατέσσερις διαφορετικές «εποχές» συναισθημάτων. Από την απογοήτευση στην ελπίδα, από το θυμό στην οργή, από την απελπισία στην πρόσκαιρη χαρά και πάλι από την αρχή…

Επιχείρησαν να μας εξευτελίσουν προσωπικά και επαγγελματικά, μας εξόντωσαν οικονομικά, καταπάτησαν όλους τους εργασιακούς νόμους, προέβαλαν διχαστικά διλήμματα, δημιούργησαν εμπόδια, αλλά δεν μας έκαμψαν.

Χρειάστηκε να ξαναμετρηθούμε μεταξύ μας και να ξαναγνωριστούμε. Κάποιοι συνάδελφοι αποδείχθηκαν πληνάδελφοι. Άλλοι αποχώρησαν από πολύ νωρίς, άλλοι λειτούργησαν διχαστικά και υπονομευτικά. Απ’ όλα είχε ο «μπαξές» μας…

Από τους 13 εργαζόμενους στην ΕΡΑ Σερρών, αποφασίσαμε να αγωνιστούμε οι 7, καθημερινά στο πρόγραμμα συμμετέχουμε οι 5.

Εμείς που μείναμε, όμως, είμαστε αποφασισμένοι να συνεχίσουμε να προσφέρουμε αυτό που τόσα χρόνια ξέρουμε καλά, να προβάλουμε τις δράσεις της τοπικής κοινωνίας σε όλες τους τις εκφάνσεις και τους τομείς: στην πολιτική, στην επιχειρηματικότητα, στον πολιτισμό, στον αθλητισμό, στην οικολογία, στον εθελοντισμό κ.ά. Με αντικειμενικότητα και  επαγγελματισμό. Με ήθος και αξιοπρέπεια.
Είμαστε και θα παραμείνουμε «ζωντανοί» με έναν και μοναδικό στόχο: την επαναλειτουργία της ΕΡΤ.
Συνεχίζουμε και ενώνουμε τις φωνές μας με όλους τους κλάδους των εργαζομένων που αγωνίζονται στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Εμπλουτίζουμε το ραδιοφωνικό μας πρόγραμμα, συντηρούμε τις εγκαταστάσεις μας, ανοίγουμε τα μικρόφωνά μας στην κοινωνία και τους εκπροσώπους της, βελτιωνόμαστε, γινόμαστε πιο δυνατοί. Πόσο θα αντέξουμε; Δεν το ξέρουμε, όπως δεν ξέραμε και πέρυσι τέτοιο καιρό ότι θα συμπληρώναμε σήμερα ένα χρόνο ανεργίας και αυτοδιαχείρισης.

Είναι εύκολο; Όχι δεν είναι. Αποζημιώσεις δεν δόθηκαν, το επίδομα από το ταμείο ανεργίας σταματά, οι λογαριασμοί και οι ανάγκες της καθημερινότητες τρέχουν.
Τι μας δίνει δύναμη; Η κυβερνητική αναλγησία μας πεισμώνει, η κρατική αδιαφορία και -σε κάποιες των περιπτώσεων- αυθαιρεσία μας εξοργίζει και μας παρατάσσει σε θέσεις «μάχης». Και όταν μας παίρνει «από κάτω» έρχονται τα άλλα παραδείγματα διεκδίκησης εργαζομένων που μας δίνουν κουράγιο και μας εμπνέουν, όπως οι καθαρίστριες έξω από το υπουργείο Οικονομικών. Από την άλλη είναι και εκείνα τα βλέμματα, τα μηνύματα, οι μικρές ή μεγαλύτερες πράξεις συμπαράστασης που έρχονται από τους ακροατές μας, από τους αλληλέγγυους, από τους άγνωστους σε μας συμπολίτες μας που γλυκαίνουν τις ψυχές μας, μας προσθέτουν ανάστημα, μας δίνουν θάρρος και ελπίδα.

Ο απολογισμός, στον ένα χρόνο από το «μαύρο» στην ΕΡΤ, μόνο θετικός είναι. Αποδείξαμε στην πράξη πως μπορεί να υπάρξει ένα διαφορετικό μοντέλο διαχείρισης δημόσιου οργανισμού. Ανοιχτήκαμε στην κοινωνία και αυτή, σιγά αλλά σταθερά, πολλαπλασιαστικά μας το ανταποδίδει. Ανακτήσαμε τη χαμένη μας αξιοπρέπεια, ενισχύσαμε τα επαγγελματικά αντανακλαστικά μας. Κάναμε την αυτοκριτική μας, προσπαθούμε να διδαχτούμε από τα λάθη μας. Αυτοβελτιωνόμαστε!

Παραμένουμε άνεργοι, αλλά γίναμε πλούσιοι: Σε συναισθήματα, θάρρος, αγωνιστικότητα.

Αν θα νικήσουμε; Όσο περνάει ο καιρός, περιττή γίνεται η ερώτηση. Είμαστε ήδη νικητές!