Για μία χώρα που απασχολεί το 20% του ανθρώπινου δυναμικού της στον πρωτογενή τομέα, η εικόνα των… παρηκμασμένων μπλόκων στη Νίκαια, στο Λευκώνα και αλλού αποδεικνύει περίτρανα πόσο πίσω έχει μείνει ένα μεγάλο μέρος των παραγωγών μας.
Το παιχνίδι, εν έτει 2017, δεν παίζεται στα μπλόκα και στα «ντου» στο υπουργείο αλλά στη… Fruit Logistica στο Βερολίνο και σε άλλες εκθέσεις σε κάθε γωνιά του πλανήτη όπου το πιο δυναμικό κομμάτι των παραγωγών και των εμπόρων διαγκωνίζεται για συμμετοχή στα ράφια των σούπερ μάρκετ και στα πιάτα των καταναλωτών. Ναι, είναι ένα δύσκολο, απαιτητικό, ανταγωνιστικό «παιχνίδι». Αλλά αυτό είναι. Δεν υπάρχει άλλο.
Αν για έναν λόγο έπρεπε να κλείνουν οι αγρότες μας τους δρόμους είναι γιατί δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν τις σύγχρονες δομές παραγωγής, τα συνεργατικά σχήματα, τις μεθόδους πωλήσεων και marketing, τα ανοίγματα στις διεθνείς αγορές. Και δεν κατάφεραν να αποκτήσουν και μία σοβαρή, αξιόπιστη συλλογική εκπροσώπηση.
Αλέξανδρος Αραμπατζής
