Η κυβέρνηση, σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα της, έχει βάλει στην άκρη ένα κονδύλι της τάξεως των 200 εκ. ευρώ για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
Έλα όμως που το κύμα της ανθρωπιστικής κρίσης στη χώρα μας δεν θα αντιμετωπιζόταν ούτε αν αντί των 200 εκατ. από τον κρατικό προϋπολογισμό εξασφαλίζονταν 500 εκατ. ή 1 δισ. ευρώ.
Η ανθρωπιστική κρίση είναι αποτέλεσμα της αδυναμίας της ελληνικής οικονομίας να δημιουργήσει θέσεις εργασίας.
Αν δεν αρθούν τα εμπόδια δημιουργίας θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα η εξαθλίωση θα αφορά όλο και μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού και πολύ γρήγορα θα ακουμπήσει και τον πυρήνα των πελατών της κομματοκρατίας που σιτίζεται πέριξ του κράτους είτε με αργομισθίες (μη αξιολογούμενης ανταποδοτικότητας εργασία) είτε με πρόωρες συντάξεις.
Αυτά είναι απλά πράγματα. Για όλους εκτός από του λόγου μας, που προσποιούμαστε ότι οι ανθρωπιστικές κρίσεις λύνονται με επιδόματα.
