Η συζήτηση μπορεί να ξεκινήσει έτσι απλά, «στην πλάκα», αλλά ο συνομιλητής σου καταλήγει ότι «κι εγώ γράφτηκα στον Σώρρα και δεν πληρώνω τίποτα».
Τα γραφεία της οργάνωσης «ξεφυτρώνουν» σαν μανιτάρια ακόμη και στις Σέρρες και είναι ασύλληπτη (και κωμικοτραγική συνάμα) η ευπιστία των οπαδών του ότι τα… λεφτά υπάρχουν!
Για τους παγανιστικούς όρκους στο Δία, των πολεμιστών που δηλώνουν υπακοή στον πολέμαρχο, ας αποφασίσει το… σύμπαν.
Τα υπόλοιπα, ωστόσο, της ιστορίας μου θυμίζουν την παλιά καλή ελληνική ταινία «Η κυρά μας η μαμή» και τον «γιατρό» Ορέστη Μακρή, ο οποίος όσο πολεμούσε τις προκαταλήψεις περί βασκανίας και «ματιάγματος» με τον ορθολογισμό της επιστήμης του, τόσο έβρισκε «ματάκια» κρυμμένα στον κόρφο των ευήκοων, κατά τ’ άλλα, συνομιλητών του…
