Τρίτη, 7 του Οκτώβρη, μνήμη Σεργίου και Βάκχου μαρτύρων, Πολυχρονίου. Χρόνια πολλά και καλά σις εορτάζουσες και εορτάζοντες.
Ο πρωθυπουργός σήμερον, τότε υπουργός Εξωτερικών, κ. Αντ. Σαμαράς φυτεύει ελιά, στο Γολγοθά. Από την επίσκεψη επίσκεψη τότε, στο Ισραήλ.
Ομοίως και η αξιαγάπητη και καλοσυνάτη, ταπεινή σύζυγός του Γεωργία.
Στη φωτογραφία η Γεωργία με σεβασμό και ευλάβεια ασπάζεται την εικόνα του Θείου Βρέφους στον Ιερό Ναό του Σωτήρος, στα Ιεροσόλυμα.
Η οικονομική κρίση που διέρχεται η Νότια Ευρώπη και ειδικά η πατρίδα μας έχει και έναν άλλο σοβαρό αντίκτυπο στον λαό μας. Μας οδηγεί στην κοινωνική αποσύνθεση, κι αυτό είναι το πιο σοβαρό και ολέθριο. Οδηγούμεθα σε αδιέξοδο και ίσως, που σφόδρα πρέπει να απευχόμεθα, σε εθνικές περιπέτειες. Η σκοτεινή εγκατάλειψη των λαών στη βία και στον στραγγαλισμό τους, σε εποχή που θεωρείται ότι την διακρίνει ο ακμαίος πολιτισμός και η δημοκρατία, μπορεί να χαρακτηρισθεί πράξη που θα παρουσιασθεί ως ένα από τα πιο μελανά σημεία της σύγχρονης ιστορίας της Ευρώπης. Αυτοί που κάνουν τέτοιες δουλειές μέσα στον τρανό 21 αιώνα είναι υπεύθυνοι απέναντι στην παγκόσμια συνείδηση. Οι σημερινοί κρατούντες στο όνομα της απαραίτητης λιτότητας και παγκοσμιοποίησης έχουν οδηγήσει τους λαούς στην αθλιότητα και στον ξεπεσμό των δημοκρατικών και ηθικών αξιών, που αγώνες και αγώνες έχουν γίνει για την επικράτησή τους, και γι’ αυτό θα πρέπει να κοκκινίζουν από ντροπή. Από τη μια μεριά υπάρχει σφαγή των λαών και από την άλλη κουβεντολόγι ανάμεσα στους τραπεζίτες και εκπροσώπους των κυβερνήσεων. Από το ένα μέρος το σακάτεμα των απλών ανθρώπων και από το άλλο κατάστρωση πρωτοκόλλων και λήψη επώδυνων μέτρων που γίνονται πάνω στο πράσινο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Δυστυχώς η εποχή μας στερείται ρωμαλέων πνευμάτων και μεγάλων ανδρών, ικανών να ανατρέψουν την καταστροφική πορεία. Η παγκόσμια κοινωνία και ειδικά η δικιά μας έχει ανάγκη ηγετών-ινδαλμάτων που να δείχνουν ότι συμμετέχουν έμπρακτα στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο λαός του οποίου ηγούνται. Ειδικά για εμάς τους Eλληνες μας λείπει ένας Ιωάννης Καποδίστριας που με σαφή πίστη στην ορθοδοξία και έμπρακτον ορθοπραξίαν, όπως έλεγε γι’ αυτόν τον ηγέτη η αείμνηστη καθηγήτρια Ελένη Κούκου, κατάφερε στο βραχύ χρονικό διάστημα διακυβέρνησής του να βάλει τα θεμέλια του ελληνικού κράτους, καθώς μας λείπει και ένας άξιος μιμητής του, ο ένδοξος και θρυλικός «Μαύρος Καβαλάρης», Νικόλαος Πλαστήρας, που εκτός από ικανότατος στρατιωτικός ήταν κι ένα υπόδειγμα πολιτικού ανδρός, ο οποίος είχε προσφέρει τον μισθό του στους πτωχούς και πέθανε χωρίς ποτέ να αποκτήσει περιουσιακά στοιχεία. Θα ήθελα να κλείσω την επιστολή μου με τα λόγια του Γέροντα Παΐσιου, ο οποίος είχε πει… Είναι επιτακτική η ανάγκη προβολής ενός ιδανικού προτύπου κυβερνήτου προς μίμηση από τους πολιτικούς μας, κυρίως, προκειμένου οι Eλληνες να αποκτήσουν ορθά πολιτικά κριτήρια στην εκλογή των κυβερνητών του έθνους μας!!!
Διαβάζω: Πρόεδρος της Δημοκρατίας
Κύριε διευθυντά, Προσφάτως προβάλλονται ονόματα προσωπικοτήτων, πολιτικών και μη, οι οποίοι στο ύψιστο λειτούργημα του Προέδρου της Δημοκρατίας θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν άξια και υπεύθυνα. Σε αυτά θα ήθελα να προσθέσω τρία ακόμη: του Ηπειρώτη πολιτικού κ. Απόστολου Κακλαμάνη, ο οποίος επί σειράν ετών επετέλεσε τα καθήκοντα του προέδρου της Βουλής άξιος επαίνων και επιπλέον με πολιτιστική δράση, της καθηγήτριας της Ιστορίας της Τέχνης κ. Μαρίνας Λαμπράκη – Πλάκα, διευθύντριας της Εθνικής Πινακοθήκης επί πέντε πενταετίες με δραστηριότητα ύψιστη πνευματική και καλλιτεχνική και του καθηγητή κυρίου Δημητρίου Παντερμαλή, διευθυντή και ψυχής του Μουσείου της Ακροπόλεως, το οποίο ευτύχησε να λειτουργεί θαυμάσια και με οικονομική αυτάρκεια. Πρόσωπα που θα λάμπρυναν το αξίωμα του Αρχηγού του Κράτους.
Καθηγητής Π. Τετσης
Τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών
Η αναξιότητά μου θα ήθελε για Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον καθηγητή, φιλόσοφο, νομικό σύμβουλο της Βασιλίσσης της Αγγλίας, με γνωριμίες πολλές με εξέχουσες προσωπικότητες στον κόσμο κ. Βασίλη Σπ. Μαρκεζίνη.
