Πέμπτη, 9 του Οκτώβρη, μνήμη Ιακώβου του Αλφαίου, Αβραάμ, Λωτ, Ανδρονίκου. Χρόνια πολλά και καλά στους εορτάζοντες και εορτάζουσες.
«Και τώρα τι θα κάνουμε χωρίς βαρβάρους… Ηταν μια κάποια λύση…».
Πολλάκις, ήμαρτον Θεέ μου, εν … παραβολαίς ομιλώ και γράφω.
«Πάντα να καρτεράς αυτόν που πάντα δεν θέλει νάρθει…»!
Και όμως πιστεύω ότι θα έλθει…!
Θερμές από καρδιάς ευχαριστίες στον άρχοντα του Μετόχι, συν. αγροτοσυνδικαλιστήν, Μίμην Μουρατίδην, για την αγάπη και εκτίμηση προς το πρόσωπό μου, είναι αμοιβαία αυτά Δημήτρη, και για τις ευγενικές και φιλόφρονες προσφορές του, από το αγρόκτημά του.
Τις ίδιες ευχαριστίες απευθύνω εκ μέσης καρδίας προς τον αγαπητό φίλο, Κανδύλα, υπάλληλο των πολυκαταστημάτων «ΚΑΝΤΖΑ», για τις ευγενικές και φιλόφρονες προσφορές του, χωριάτικα αυγά και κυδώνια.
Το βράδυ της Δευτέρας έλαμπε …(!) μέσα στο σκότος, το αφώτιστο, δημαρχείο μας(sic), η «αποθήκη» – «περιστερώνας».
Γιατί;
Μήπως από ντροπή για να μη το παρατηρούν οι ΠΟΛΙΤΕΣ του Θουκυδίδη;
Παραλλήλως εφάνταζε(!) από αφισοκολλήσεις και άλλες βρομιές το κληροδότημα Κανάκη, το χρυσάφι του Δήμου μας.
Γιατί παραμένει ανεκμετάλλευτο επί τόσα χρόνια;
Αν ήταν, κύριοι δημοτικοί άρχοντες, δικιά σας περιουσία αυτής της μεταχειρίσεως – εκμετάλλευσης θα ετύγχανε;
Αθάνατε Θουκυδίδη, είπε περί του Δικαίου, τι ισχύει μεταξύ των αντιδικούντων.
«Δίκαια μεν εν τω ανθρωπείω λόγω από της ίσης ανάγκης κρίνεται, δυνατά δε οι προύχοντες πράσσουσι και οι ασθενείς ξυγχώρουσιν».
Διάλογοι των Μηλίων 416 π.Χ.
«Στα ανθρώπινα πράγματα το επιχείρημα του δικαίου έχει αξία όπου υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του, αλλιώς οι ισχυροί επιβάλλουν ό,τι τους επιτρέπει η δύναμίς τους και οι ανίσχυροι παραχωρούν ό,τι τους επιβάλλει η αδυναμία τους».
Μετάφραση Αλεξάνδρας Μπαΐρα
Εκείνοι που φεύγουν
Κώστας Εμμανουηλίδης
Κηδεύθηκε, χθες, με τιμές, στο Λονδίνο, ο συμπολίτης μας Κώστας Εμμανουηλίδης, γνωστός με το παρατσούκλι «Ματσάγγος», σε ηλικία 70 χρονών, ύστερα από πολύμηνη μάχη με την επάρατο.
Ο Κώστας, φίλος, αξιαγάπητος και θαυμαστής μου δεν μπόρεσε, να ξεπεράσει την αποτυχία του, να εισέλθει στη Νομική Σχολή, αν και μελετηρός και καλός μαθητής, και πήρε «των ομματιών του» και έφυγε – μπράβο στην τόλμη του – και πήγε στο Λονδίνο, για μια καλύτερη τύχη.
Ύστερα από εξετάσεις προσελήφθη στο κατάστημα της Εθνικής Τραπέζης, που διατηρεί η ΕΘΝΙΚΗ, στην πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου.
Φιλότιμος, ευγενικός, εργατικώτατος, επιμελής, εξυπηρετικός και έντιμος ελάμβανε και «μπόνους» επί διοικήσεως κ. Στέλιου Παναγόπουλου, που ήταν φίλος μου.
Ο Κώστας στο Λονδίνο ήλθε σε γάμο κοινωνία με την αξιαγάπητη και καλοσυνάτη Καίτη, από την Θήβα, νοσοκόμα, μετά της οποίας απέκτησαν δύο κορίτσια την Μαριάνθη Δικαστικό και τη Θάλεια καθηγήτρια Μαθηματικό.
Φίλε Κώστα, αιωνία σου η μνήμη και νάναι ελαφρύ το χώμα της Λονδρέζικης γης, που από, χθες, σε σκεπάζει.
Στην αξιολάτρευτη σύζυγό σου, Καίτη που τόσο σ’ αγάπησε και σου συμπαραστάθηκε καθ’ όλην την διάρκειαν της ασθενείας σου, αλλά και προηγουμένως και στα παιδιά σας, που διαπρέπουν στα Γράμματα, στους οικείους και συγγενείς σου εύχομαι την εξ ύψους παρηγορίαν.
Κώστα μου, σε τέτοιες στιγμές η μόνη προσφορά των ανθρώπων είναι ο θρήνος.
Στους χαλεπούς καιρούς, που διερχόμαστε κράτησες, αγαπητέ μου «μαθητά», υψηλά το κύρος της ανθρώπινης αξιοπρεπείας, αξιοσημείωτο παράδειγμα την σήμερον ημέραν και με το δάκρυ του αποχαιρετισμού στον πολύτιμο φίλο σου παραθέτω ένα στίχο από κάποιο ποίημα:
«Θα τραγουδήσω το χαμό σου, φίλε, στην κλίμακα του θαυμασμού…».
Αναδημοσιεύω από την έγκριτη «Καθημερινή» (9-9-2014) την παρακάτω επιστολή: