Τετάρτη, αρχιμηνιά που «ανοίγουν» τα βαρελόκρασα. Ζήτω ο «Βάκχος» συνοδεία με χοιρινές μπριζόλες ή με «τηγανιά».
Αυτά για όσους έχουν γερό στομάχι, άλλως η Κική μας μαλώνει και μας στέλνει στη Φανή, σε στομαχολόγους, σε ουρολόγους, μικροβιολόγους και τελειωμό δεν έχεις.
Καλύτερα(!) λοιπόν, σούπα φιδέ, κολοκυθάκια και πατάτες βραστές, χωρίς ξύδι, δηλαδή μια ζωή «χαρισάμενη».
Ετσι ΠΡΕΠΕΙ .
Τα ΠΡΕΠΕΙ όμως, σκοτώνουν.
«Βίος ανεόρταστος μακρά οδός απανδόκευτος», έλεγον οι «γραμματιζούμενοι» Βυζαντινολόγοι.
Καλό μήνα.
«Πάντα γεια και πάντα χαρές», λένε οι Κρητικοί.
Πρώτη του Οκτώβρη σήμερα. Μνήμη Ανανανίου αποστόλου Ρωμανού μελωδού, Ιωάννου. Χρόνια πολλά και καλά στις εορτάζουσες και εορτάζοντες.
Μεταφέρω αυτολεξεί τις δηλώσεις του Περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας κ. Απόστολου Τζιτζικώστα στο Ράδιο “Θεσσαλονίκη”, για τον αναπληρωτή υπουργό Εσωτερικών κ. Θεόφιλο Λεονταρίδη, σχετικά με τη μεταφορά των μαθητών:
«Δεν του καταλογίζω δόλο, αλλά αδυναμία αντίληψης και ικανοτήτων, αυτό δεν μπορώ να το εννοήσω, είναι αντικείμενο άλλων…».
Και συνέχισε ο κ. Περιφερειάρχης.
«… Μ’ ένα υπουργό που μισοαντιλαμβάνεται τα γεγονότα δεν μπορώ να κάνω διάλογο…».
Σχετικώς με το μεταφορά των μαθητών, διευκόλυνση στις Περιφέρειες, «Καθημερινή», 12-9-2014, διαβάζω:
Στη δυνατότητα των Περιφερειών να προχωρήσουν σε ανοιχτή διαπραγμάτευση για τη μεταφορά των μαθητών, στις περιπτώσεις που δεν έχουν ευοδωθεί οι πρόχειροι διαγωνισμοί, αναφέρεται σημερινή εγκύκλιος του υπουργείου Εσωτερικών.
Στην εγκύκλιο, η οποία έρχεται να διευκρινίσει την τροπολογία Λεονταρίδη που ψηφίσθηκε στη Βουλή, σημειώνεται ότι τα νέα δρομολόγια που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους και δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με τους πρόχειρους διαγωνισμούς, μπορεί να ανατεθούν με τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, χωρίς να γίνει υπέρβαση του προϋπολογισμού και με τήρηση των προϋποθέσεων διαφάνειας και ανταγωνισμού.
Εάν η μεταφορά μαθητών δεν είναι εφικτή με δημόσια συγκοινωνία ή με ίδια μέσα των Περιφερειών και των δήμων, επιτρέπεται κατ’ εξαίρεση και έπειτα από σύμφωνη γνώμη επιτροπής (στην οποία μετέχει από ένας εκπρόσωπος της Περιφέρειας, των δήμων και του οικείου οργανισμού δημόσιας συγκοινωνίας υπό την προεδρία του περιφερειάρχη ή του αρμόδιου κατά περίπτωση αντιπεριφερειάρχη), η παρέκκλιση των χιλιομετρικών αποστάσεων, υπό την προϋπόθεση ότι το συνολικό κόστος της μεταφοράς μαθητών δεν υπερβαίνει το αντίστοιχο κόστος της περσινής σχολικής χρονιάς.
***
Διαβάζω με κάποια καθυστέρηση, στην έγκριτη «Καθημερινή» (29-8-2014), σχόλιο του καλού μου φίλου και εξαιρέτου συναδέλφου μου Σταύρου Τζίμα, με τον τίτλο: «Ποιοι πολεμούν τον ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ»;
Στο επίκεντρο «βρώμικου πολέμου», υποκινούμενου από ακραίους εθνικιστικούς και ισλαμιστικούς κύκλους με τη βοήθεια των μυστικών υπηρεσιών, βρίσκεται στην Αλβανία ο Αρχιεπίσκοπος κ. Αναστάσιος. Στόχος, όπως ο ίδιος κατήγγειλε ανοιχτά με αφορμή τις επιθέσεις που δέχθηκε για τον εορτασμό, όπως κάθε χρόνο και σε όλη την Ορθόδοξη Εκκλησία, στη μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, «να διαταράξουν την ανεκτικότητα και τη διαθρησκευτική συμβίωση, μια πραγματικότητα απ’ τα ελάχιστα που έχει με καύχημα να παρουσιάσει η Αλβανία στη σημερινή ευρωπαϊκή οικογένεια».
Δεν μας έχει συνηθίσει σε τέτοιες καταγγελίες. Από την ημέρα που πάτησε το πόδι του στα ερείπια της κατεστραμμένης από τον Χότζα Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας και ξεκίνησε το τιτάνιο έργο της αναστήλωσής της, τήρησε με θρησκευτική ευλάβεια τις ισορροπίες. Ο δημόσιος λόγος του, ακόμη και στις πιο δύσκολες ώρες των ελληνοαλβανικών σχέσεων, ήταν λόγος καταλλαγής και δεν ήταν λίγες οι φορές που βρέθηκε γι’ αυτό στο στόχαστρο και των δικών μας (ψευδο)πατριωτών. Ομως το πράγμα πάει να εκτροχιαστεί. Με την ανοχή –ή και την υποκίνηση– της πολιτικής ελίτ, επιχειρείται να «στηθεί» στον τοίχο ο Προκαθήμενος της δεύτερης πολυπληθέστερης θρησκευτικής κοινότητας. «Μαύρο συνταγματάρχη της ελληνικής ΚΥΠ», τον ανεβάζουν, «Δούρειο Ιππο του ελληνικού επεκτατισμού» τον κατεβάζουν. Θα περίμενε κανείς ότι η νοοτροπία του Χότζα, με τα γκρίζα χαρακτηριστικά της καχυποψίας και του συνδρόμου της εθνικής περικύκλωσης, αποτελεί μια θλιβερή ανάμνηση, σε μια χώρα που με την αμέριστη βοήθεια της νοτίου γείτονος και «εχθρού» της, της Ελλάδας δηλαδή, αλλά και, στο μέτρο των δυνατοτήτων του, του Αρχιεπισκόπου, μπήκε στον δρόμο για την Ε.Ε. Φευ, όμως. Ο εθνικοθρησκευτικός φανατισμός είναι πάντα εκεί. Χρησιμοποιείται ως εργαλείο από την πολιτική ή και ξένα κέντρα για να υποσκάπτονται (και) η ειρηνική συνύπαρξη και η συνεργασία των θρησκευτικών δογμάτων που μεταδίδουν μια εικόνα ανοχής της Αλβανίας στο θέμα της πίστης.
Σε μια περίοδο που η χώρα αυτή έλκει τη διεθνή ανησυχία για την «εξαγωγή» τζιχαντιστών, κάθε άλλο παρά τυχαία πρέπει να θεωρηθεί η δήλωση, πρόσφατα, του πρώην αρχηγού των μυστικών υπηρεσιών Φάτος Κλόσι, ότι ο κίνδυνος δεν προέρχεται από τους φανατικούς ισλαμιστές, αλλά από τον χριστιανοορθόδοξο φονταμενταλισμό του Αναστασίου!
Τούτες τις ημέρες, οι ίδιοι κύκλοι ξεσπάθωσαν εναντίον του «διαβολικού ρασοφόρου», του Αναστασίου δηλαδή, τον οποίο θεωρούν συνεχιστή του έργου του «αντιαλβανού σατανά» Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Κανένας άλλος Προκαθήμενος θρησκευτικού δόγματος δεν υφίσταται τέτοιες ή παρόμοιες επιθέσεις. Τίθεται, λοιπόν, το ερώτημα: Ποιος έχει συμφέρον να εκλείψει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος από το τιμόνι της Ορθοδόξου Εκκλησίας και γενικότερα από τα θρησκευτικά δρώμενα της Αλβανίας; Η αρμονική συμβίωση μουσουλμάνων, καθολικών και ορθοδόξων χριστιανών, πάντως, σίγουρα όχι.
