Με τη ματιά του Αντώνη Καρακούση
Ο Δημοσιογράφος Αντώνης Καρακούσης, Διευθυντής της εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ» αξιολογώντας την πρώτη τετραετία διακυβέρνησης της χώρας από το ΠΑΣΟΚ γράφει στο Βιβλίο του «Μετέωρη χώρα» το οποίο εκδόθηκε το 2006. «Την πρώτη τετραετία ο Ανδρέας Παπανδρέου γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να ικανοποιήσει με συμβατικές μεθόδους τα αιτήματα της κοινωνίας, συνδιαμορφωτής της οποίας υπήρξε και ο ίδιος, ξεπέρασε τα όποια ορθολογικά χαρακτηριστικά που διέκριναν το οικονομικό μας σύστημα. Από την αρχή προσέφερε μισθολογικές αυξήσεις της τάξης του 35%, επαύξησε αναλόγως τις συντάξεις,καθιέρωσε την αναπροσαρμογή των μισθών(ΑΤΑ) , διεύρυνε τις φοροαπαλλαγές, κατήργησε το βαθμολόγιο και δημιούργησε ενιαίο μισθολόγιο για τους Δημόσιους Υπαλλήλους, μεταβάλλοντας τη σχέση νεοπροσλαμβανομένων προς τους ήδη υπηρετούντες και παράλληλα προχώρησε σε πολιτικά μέτρα όπως η κατάργηση των Γενικών Διευθυντών στη Δημόσια Διοίκηση, ο νόμος πλαίσιο για τα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ, η καθιέρωση του ΕΣΥ, η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και άλλα. Πλήθος νέων εισήλθε τότε στο Δημόσιο στα πρώτα χρόνια της «Αλλαγής», ολόκληρα χωριά τακτοποιήθηκαν στο Δημόσιο, στις κρατικές τράπεζες, στις επιχειρήσεις του Δημοσίου, νέοι κρατικοί Οργανισμοί δημιουργηθήκαν και άλλοι υποβιβασμένοι απέκτησαν ρόλο και στέγασαν άπειρο πληθυσμό κατά βάση ανειδίκευτο χωρίς ιδιαίτερη παραγωγική δυνατότητα. Το κράτος ανέλαβε την ευθύνη της λειτουργίας προβληματικών και ζημιογόνων επιχειρήσεων οι οποίες υπό κανονικές συνθήκες θα έκλειναν καθώς δεν ήταν ικανές να σηκώσουν το βάρος της υπερχρέωσης και της παραγωγικής αδυναμίας. Πέρασαν στο κράτος επιχειρήσεις( Σκαλιστήρης, Μποσοδάκης,ΑΓΕΤ Ηρακλής, Ελληνικά Ναυπηγεία, Αθηναϊκή χαρτοποϊα και άλλες) σχεδόν πειραματικά με άγνωστα αυτοδιαχειριστικά μοντέλα και κόστος απροσμέτρητο για την Ελληνική οικονομία. Όπως έλεγε συχωρεμένος Βαγγέλης Γιαννόπουλος με τα χρήματα που διατέθηκαν για την συντήρησης των προβληματικών επιχειρήσεων θα μπορούσαν οι εργαζόμενοι σε αυτές να περάσουν άνετα χωρίς να δουλεύουν στον τον εργατικό τους βίο και να συνταξιοδοτηθούν χωρίς κανένα πρόβλημα. Με τον κρατούντα σήμερα ορθολογισμό και μόνο η διάσωση εκείνων των προβληματικών επιχειρήσεων θα χαρακτηριζόταν το λιγότερο οικονομικό έγκλημα».
Δ.Ν.