Το τελευταίο διάστημα έτυχε να συναντήσω στην Αθήνα ορισμένους από τους σημαντικότερους Έλληνες επιχειρηματίες. Ανθρώπους στο τιμόνι επιχειρήσεων με τζίρους εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ και με χιλιάδες εργαζόμενους στο pay roll. Κοινή διαπίστωση όλων: δειλά-δειλά εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης (ή τουλάχιστον σταθεροποίησης της οικονομίας).
Όλοι τους πάντως εξακολουθούν να υπογραμμίζουν την αδήριτη ανάγκη για ριζικές μεταρρυθμίσεις αλλά και αλλαγή νοοτροπίας.
«Όλα όσα συμβαίνουν σήμερα στην πατρίδα μας αφορούν, κυρίως, ένα πράγμα: τη μάχη για τη διατήρηση του κράτους και των πελατειακών του σχέσεων», μου είπε ένας εξ΄ αυτών.
Δεν έχει κι άδικο: Στη διάρκεια των τελευταίων ετών χάθηκαν πάνω από 1 εκατομμύριο θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, η οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25%, οι πολίτες με χρέη στην εφορία εκτοξεύτηκαν στα 2,5 εκατ., τουλάχιστον 1 στα 3 δάνεια «κοκκίνισε», και πάει λέγοντας…
Όλα αυτά, δε, για έναν και μόνον λόγο: για να ζήσει το κράτος κι όσοι το απομυζούν.
