Η Ελλάδα της Ευρώπης ή η Ελλάδα των πρώην χωρών του Ανατολικού Μπλόκ
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Άνθρωποι της τρίτης και της τέταρτης ηλικίας που πλησιάζουν τα 95 τους χρόνια ταλαιπωρούνται αυτές τις ημέρες στις Τράπεζες, περιμένουν στις ουρές για να πάρουν 120 ευρώ ή 60 ευρώ. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών των ανθρώπων λόγω ηλικίας ακολουθούν μία φαρμακευτική αγωγή μετά τα 70 τους χρόνια. Είναι άνθρωποι που δεν είναι εξοικειωμένοι με την τεχνολογία, είχαν τους δικούς τους ρυθμούς ζωής και περίμεναν τέλος ή αρχές του μήνα να λάβουν την σύνταξη τους από τα γκισέ των τραπεζών. Λόγω της τραπεζικής αργίας την οποία προκάλεσε η κυβέρνηση υπογράφοντας πράξη Νομοθετικού περιεχομένου αυτοί οι άνθρωποι αναγκάζονται να ζουν καθημερινά ένα μαρτύριο, μία κόλαση που δεν την περίμεναν ούτε στους χειρότερους εφιάλτες τους. Είναι τα «περήφανα γερατειά» όπως έλεγε κάποτε ο Ανδρέας Παπανδρέου, άνθρωποι εργασιομανείς που δούλεψαν σκληρά από τα 18 έως τα 65 χρόνια. Γεννημένοι στη δεκαετία του 30, του 40 και ορισμένοι και του 1920, άνθρωποι 80άρηδες, 85άρηδες με πολλαπλά προβλήματα υγείας αλλά και επικοινωνίας (ορισμένοι δεν έχουν καλή ακοή και όραση) ταλαιπωρούνται κάθε μέρα για να πάρουν χρήματα από το συνταξιοδοτικό τους λογαριασμό και υπομονετικά ακολουθούν τις γραφειοκρατικές διαδικασίες για να προμηθευτούν κάρτα ανάληψης χρημάτων.Αυτή ήταν η συμπεριφορά επεφύλαξαν σε αυτούς τους ανθρώπους η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ. Πρόκειται για συνταξιούχους που δεν κόλλησαν ένα ένσημο στο κράτος, δεν υπήρξαν κρατικοδιαίτοι, δούλεψαν σε υφαντουργία «τρώγοντας» χνούδι, δούλεψαν σε κεραμοποιία, ορυχεία, εργοστάσια και την οικοδομή.
Γυναίκες αγρότισσες που δούλεψαν στη ύπαιθρο με τους άνδρες τους, άπλωσαν σωλήνες 200 και 300 μέτρα για να ποτίσουν τις καλλιέργειες τους, δούλεψαν στο καπνό (υπήρχαν πολλά καπνοχώραφα στο Νομό Σερρών), σκάλισαν, ανακάτευσαν τα χώματα στα χωράφια, καλλιέργησαν σε εποχές που δεν υπήρχαν ανάλογα γεωργικά μηχανήματα και εργαλεία. Αυτοί οι απόμαχοι της ζωής που δημιούργησαν με την εργασία τους, ανέβασαν το βιοτικό επίπεδο της οικογένειας και της κοινωνίας, πολλές φορές ανυπεράσπιστοι ήταν έρμαιο εκμετάλλευσης των εμπόρων πουλώντας την σοδειά τους. Αναφερόμαστε σε μία γενιά στερημένη που ήξερε μόνο να δουλεύει, να αποταμιεύει, να δημιουργεί χωρίς να απολαμβάνει αγροτικές επιδοτήσεις, και χωρίς να έχει στη διάθεση της μετανάστες από την Αλβανία και τη Βουλγαρία για τις δύσκολες αγροτικές εργασίες. Αυτοί οι άνθρωποι που δούλεψαν νυχθημερόν για να αποκτήσει η Ελλάδα ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά και να προοδεύσει βλέπουν τους κόπους τους να γκρεμίζονται, υφίστανται μία απίστευτη αδικία, την αδυναμία του κράτους να τους καταβάλλει έγκαιρα την σύνταξη τους, φοβούνται για το κούρεμα των καταθέσεων τους και την επιστροφή στη δραχμή, Θα έπρεπε σε αυτές τις δύσκολες ώρες οι κεντρικές διοικήσεις των Τραπεζών να μεριμνήσουν ώστε να εξυπηρετούνται με προτεραιότητα όσοι είναι άνω των 70 ετών. Να μην υπάρχει αυτή η εικόνα των στοιβαγμένων ανθρώπων ώστε όποιος μπορεί να κάνει ποιο μεγάλο βήμα να παίρνει την θέση του άλλου στην ουρά της ταλαιπωρίας.
