Σε μια χώρα που κυβερνάται καλά, η φτώχεια είναι κάτι για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς. Σε μια χώρα που κυβερνάται άσχημα, ο πλούτος είναι αυτό για το οποίο πρέπει να ντρέπεται κανείς, έλεγε ο Κομφούκιος. Η Ελλάδα δεν ξέρω καν αν κυβερνάται… Περισσότερο μοιάζει με καράβι που πλέει ακυβέρνητο, μεσοπέλαγα. Χωρίς λύσεις και τόλμη, οι κυβερνώντες το έχουν ρίξει στους φόρους χωρίς τέλος. Οι φορολογικές επιβαρύνσεις «βαπτίζονται» δίκαιη κατανομή των φορολογικών βαρών και όποιος τολμά να θεωρεί ότι εργάζεται σε μια ελεύθερη αγορά με ό,τι αυτό συνεπάγεται, αφού δεν θα διώκεται ποινικά, θα πρέπει να πληρώνει… πολλά. Πολλά, για να μπορεί να συμβάλλει στη μισθοδοσία του Δημοσίου, που ανοίγει και πάλι τις πύλες του για στρατιές… Δυστυχώς η ιστορία, που μας έφερε έως εδώ, επαναλαμβάνεται. Μόνο δεν ξέρω εάν αυτή τη φορά θα είναι τραγωδία ή φάρσα. Μάλλον θα πρόκειται για μια τραγική φάρσα…
