Αυτοκαταστροφική και αδιέξοδη η επιλογή του ΟΧΙ
Του Δημητρίου Γ. Νάτσιου
Να ψηφίσουν «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα της Κυριακής καλεί τους Σερραίους ο πρώην πρόεδρος του Επιμελητηρίου Σερρών Αλέξανδρος Χρυσάφης. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στο «Σ.Θ.» εξηγεί τους λόγους που επιβάλλεται να υπερψηφιστεί η πρόταση του ΝΑΙ, αφού είναι η μόνη που δίνει μία προοπτική και ελπίδα και αποτρεπεί τον οικονομικό όλεθρο που θα επελθεί αν επικρατήσει το ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.
Το τελευταίο διάστημα σθεναρά υπερασπίζεστε την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας ενόψει του δημοψηφίσματος της Κυριακής 5 Ιουλίου. Τι είναι αυτό που σας ώθησε να βγείτε μπροστά και να προβάλλεται με επιχειρήματα τις θέσεις σας;
Πιστεύω ότι η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας είναι άρρηκτα δεμένη με την πορεία της χώρας. Πιστεύω ότι η ενδεχόμενη επιλογή του ΟΧΙ την Κυριακής μας απομακρύνει από αυτή την πορεία και θα έχει καταστρεπτικές συνέπειες τόσο για την οικονομία όσο και για τις επόμενες γενιές. Η επιλογή της Κυριακής δεν έχει να κάνει με ένα σχέδιο νόμου ή μία πρόταση που ουσιαστικά δεν υπάρχει, αλλά για την πορεία που θα ακολουθήσει από εδώ και πέρα η χώρα μας. Από τη στιγμή που δεν επιτυγχάνεται συμφωνία είναι προδιαγεγραμμένο ότι θα υπάρξει μία ασφυξία. Σε λίγες ημέρες δεν θα έχουμε την δυνατότητα να πληρώσουμε μισθούς στο δημόσιο τομέα και το κράτος μη έχοντας την δυνατότητα να πληρώσει σε νόμισμα θα έχει δύο επιλογές. Η πρώτη να μπεί στη διαδικασία δικού του νομίσματος από την στιγμή που δεν θα έχει χρήματα να δώσει ή την δεύτερη επιλογή να κηρύξει στάση πληρωμών προς τις υποχρεώσεις του στους δημοσίους υπαλλήλους, στους μισθούς, τις συντάξεις και γενικότερα προς τους προμηθευτές των βασικών ειδών, που έχουμε ανάγκη ως χώρα στην άμυνα, στη υγεία και βασικά θέματα καθημερινότητας. Αυτό καταλαβαίνει κανείς τι επιπτώσεις έχει. Αυτό θα γίνει αν δεν υπάρξει καμία διαδικασία συμφωνίας κάτι που θα γίνει αν επικρατήσει στο δημοφήφισμα το ΟΧΙ. Για να μην λένε κάποιοι ότι εγώ δεν το ήξερα, ή ότι πίστευα ότι θα μπορούσε να υπάρξει συμφωνία παρά το ΟΧΙ που θα έλεγα θα πρέπει να καταλάβουν ότι ΟΧΙ σημαίνει σταμάτημα των διαπραγματεύσεων, όσο και αν θέλει η κυβέρνηση θέλει να το εξωραϊσει. Ήμουν από αυτούς που πίστευα ότι θα υπήρχε μία έντιμη συμφωνία με την ευρωπαϊκή ένωση και τους πιστωτές της χώρας, αλλά η συμφωνία αυτή να επιτυγχανόταν σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα( το πολύ αρχές Μαϊου) χωρίς τον πανικό των τελευταίων ημερών. Ήμουν υπέρ ενός δημοψηφίσματος με όρους σωστούς, με όρους νηφαλιότητας. Θα μπορούσε η κυβέρνηση χωρίς να καθυστερεί τέσσερις, πέντε μήνες να φέρει ένα δημοψήφισμα το οποίο θα περιγράψει την κατάληξη των διαπραγματεύσεων και ώριμα ο κόσμος χωρίς την πίεση, το άγχος και το χάος που υπάρχει αυτή την στιγμή στην αγορά και θα επικρατήσει στη συνέχεια. Αυτό που ζούμε τώρα θα είναι τίποτε μπροστά σε αυτό που θα επελθεί αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση τις δύο επόμενες εβδομάδες αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Φθάσαμε στο και πέντε με το μαχαίρι στο λαιμό, έρχεται η κυβέρνηση σε έναν απληροφόρητο λαό να ζητήσουν εκβιαστικά τη γνώμη του για να το αν θέλει μία συμφωνία που δεν υφίσταται. Για αυτό η ευρωπαϊκή επιτροπή χαρακτήρισε το συγκεκριμένο δημοψήφισμα ως παράνομο.
Ο κόσμος όμως παγιδεύεται και εγκλωβίζεται επειδή η Ελλάδα ζεί έναν εφιάλτη, ένα βαθύ τούνελ υφεσιακών μέτρων και πιστεύει ότι το ΟΧΙ είναι πράξη αντίστασης
Είμαστε μία χώρα που χρωστά πολλά στους πιστωτές της , μία χώρα που δεν έχουμε καταφέρει τα έξοδα μας να είναι λιγότερα από τα έσοδα μας, τα πρωτογενή έξοδα μας, δεν μιλάω για τόκους. Είμαστε μία χώρα που έχει καταστρέψει το παραγωγικό της ιστό,παράγει πολύ λίγα με σχέση με τον πληθυσμό της και τις δυνατότητες της. Αυτό το κράμα πρέπει να απαντηθεί. Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Για να ορθοποδήσουμε, δηλαδή για να φθάσουμε σε σημείο να πρωτογενών πλεονασμάτων, δηλαδή να παράγουμε περισσότερο από αυτά που ξοδεύουμε, απαιτούνται μέτρα. Τα μέτρα έχουν να κάνει και με διαρθρωτικές αλλαγές οι οποίες δεν έγιναν τα τελευταία 35 χρόνια και αυτό είναι ευθύνη των προηγούμενων κυβερνήσεων αλλά και των αντιπολιτεύσεων που ζητούσαν περισσσότερες παροχές υπέρ ενός διογκωμένου δημόσιου τομέα. Οι σημερινοί κυβερνώντες ως αντιπολίτευση τα προηγούμενα τριάντα χρόνια πλειοδοτούσαν , έλεγαν δώσε παραπάνω από αυτά που δίνεις για να ικανοποιήσουμε τα αιτήματα της κοινωνίας. Αυτή η πλειοδοσία τους βάζει στο ίδιο κάδρο με αυτούς που έπαιρναν τις αποφάσεις. Το κρατικοδίαιτο μοντέλο δημιουργήθηκε από το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Τα διαρθρωτικά μέτρα που έπρεπε να πάρουμε από τότε που ξεκίνησε η κρίση, δεν τα πήραμε, κρυβόμασταν. Δεν τα πήραμε γιατί και η κυβέρνηση δεν ήθελε να τα πάρει, αλλά και όποια ψήγματα μεταρρυθμίσεων επιχειρούσαν να περάσουν έβρισκε αντίθετη τη σημερινή κυβέρνηση από τη θέση της αντιπολίτευσης. Έβγαινε στα «κάγκελα» και ζητούσε να αποσυρθούν. Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν, αν δεν υπάρξουν μεταρρυθμίσεις και αλλαγές. Προφανώς θα υπάρξουν μέτρα που δεν θα είναι ευχάριστα, προφανώς θα πρέπει να υπάρξει μία αύξηση δημοσίων δαπανών. Το θέμα είναι τι κράμα υπάρχει. Το σίγουρο είναι ότι θα πρέπει να γίνει μία σωστή διαπραγμάτευση. Για να γίνει κάτι τέτοιο πρέπει να υπάρξει αμοιβαία εμπιστοσύνη. Αυτή τη στιγμή η εμπιστοσύνη έχει χαθεί. Πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη μεταξύ μας, και αυτό μπορεί να γίνει μέσα από την έκφραση γνώμης του κόσμου που θα λέει ότι ΝΑΙ θέλουμε τη συνέχιση των διαπραγματεύσεων. Ναι θέλουμε την ύπαρξη μίας συμφωνίας ή οποία να μην μας οδηγεί στη ασφυξία αλλά να μας δίνει την δυνατότητα προοπτικής και ανάπτυξης. Αυτή η συμφωνία έχει ένα διαφορετικό κράμα από αυτό που συζητείται ήδη με λιγότερους φόρους και λιγότερα μέτρα διαρθρωτικά, αν έχει όμως τι δύναμη μία κυβέρνηση να υλοποιήσει αυτή την πολιτική. Αυτό είναι το ερώτημα προς τον επαγγελματία, τον άνεργο, τον δημόσιο υπάλληλο, τον συνταξιούχο. Τι θέλουμε; Θέλουμε μία συμφωνία έντιμη σε ένα αναπτυξιακό μοντέλο ή θέλουμε ή μία συμφωνία που να διαφυλλάσει τα προνόμια ολίγων. Αυτή την στιγμή υπάρχουν 56 χιλιάδες συνταξιούχοι που λαμβάνουν σύνταξη πάνω 2500 ευρώ, υπάρχουν συνταξιούχοι που βγαίνουν στη σύνταξη γήρατος στα 50 τους χρόνια. Υπάρχουν ακόμη κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που περνούν κομμάτια του δημοσίου με αδιαφανείς τρόπους. Όλες αυτές τις στρεβλώσεις είμαστε ως πολίτες διαθετειμένοι να τις αποδεχθούμε. Αν είμαστε διαθετειμένοι να τις αποδεχθούμε ψηφίζουμε ένα ΝΑΙ σε ένα άλλο κράμα διαπραγμάτευσης, μεταξύ κυβέρνησης και θεσμών που εμπιστεύεται ο ένας τον άλλον. Αν ψηφίζουμε ΟΧΙ επιλέγουμε μία αδιέξοδη πορεία. Πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε; Θέλουμε να μέτρα που είναι μέν δύσκολα αλλά θα μας βγάλουν σε ένα ξέφωτο σε λίγο καιρό, αν το θέλουμε ψηφίσουμε ΝΑΙ. Αν θέλουμε να μείνουμε σε ιδεοληψίες και δεδομένα που είχαμε προ κρίσης, τότε ψηφίζουμε ΟΧΙ.
Έχει επαρκή ενημέρωση ο κόσμος για να επιλέξει σωστά στο δημοψήφισμα;
Ένα κομμάτι του κόσμου λέει ότι θα ψηφίσει ΟΧΙ γιατί δεν είναι καλά πληροφορημένο, είτε γιατί του κρύβουν την πραγματικότητα. Ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας δεν γνωρίζει τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν αν επικρατήσει το ΟΧΙ. Η προσπάθεια όλων των ανθρώπων θα είναι αυτό το κομμάτι να πληροφορηθεί σωστά και να πάρει ελεύθερα την απόφαση του. Υπάρχουν άλλα δύο κομμάτια της κοινωνίας που δεν πείθονται με τίποτε. Είναι τα κομμάτια που ιδεοληπτικά επιμένουν σε μία ρήξη με την ευρωπαϊκή ένωση, αυτοί ήταν είναι και θα είναι πάντα αντιευρωπαϊστές, διακατέχονται από μία σοσιαλιστική σοβιετικού τύπου νοοτροπία. Υπάρχουν και οι ιδιοτελείς, ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας το οποίο έχει βγάλει τα χρήματα του σε ευρώ και περιμένει σαν το κοράκι την εφαρμογή ενός νέου νομίσματος ώστε να καιροσκοπήσει πάνω στη καταστροφή του ελληνικού λαού. Αυτές οι δύο κατηγορίες δεν πείθονται να επιλέξουν ΝΑΙ. Υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας που πιστεύει ότι με τη ρήξη η ζωή του θα επιστρέψει σε προγενέστερη κατάσταση όπως ήταν με την παλαιά δραχμή, ότι τα δάνεια του θα διαγραφούν, ότι θα έχουμε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης επειδή θα έχουμε φθηνές πρώτες ύλες. Σε όλους αυτούς πρέπει να απαντήσουμε με το τι πραγματικά θα συμβεί, γιατί τους κρύβουν την αλήθεια, ή τους παρουσιάζουν κομμάτια. Οι πέντε μέρες ήταν ελάχιστες για να γίνει αυτή η διαβούλευση. Η κυβέρνηση θέλει ο κόσμος χωρίς σωστή πληροφόρηση και με συναισθηματική φόρτιση να επιλέξει το ΟΧΙ στις κάλπες. Ένας σωστά ενημερωμένος κόσμος είναι σίγουρο ότι θα δώσει την συντριπτική πλειοψηφία στο ΝΑΙ. Για αυτό πρέπει να ενημερώσουμε σωστά τον κόσμο, όχι να τον πείσουμε και ο καθένας στη συνέχεια να πάρει τις αποφάσεις του.
Εσφαλμένα πιστεύει ένα τμήμα του κόσμου ότι το ΟΧΙ δεν σημαίνει έξοδο από το Ευρώ;
Με το ΟΧΙ και την διακοπή των διαπραγματεύσεων η υιοθέτηση ενός δικού σου νομίσματος είναι μονόδρομος. Όταν σταματά η χρηματοδότηση και δεν υφίσταται χρήμα για να πληρωθούν βασικές ανάγκες του δημοσίου είναι μονόδρομος να υιοθετήσεις δικό σου νόμισμα για να πληρωθούν βασικές ανάγκες. Όσοι λένε ότι με ένα ΟΧΙ οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και θα καταλήξουν σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ηθελημένα παραπλανούν τον κόσμο. Θα είναι μονόδρομος η υιοθέτηση δικού μας νομίσματος με δική μας πρωτοβουλία. Δεν μας διώχνει κανείς. Εμείς μόνοι μας φεύγουμε και υιοθετούμε δικό μας νόμισμα. Οι πολιτικές μαγκιές έχουν ένα συγκεκριμένο κόστος, έχουν τεράστιο κόστος για μας και τις επόμενες γενιές που δεν ξέρω αν είναι έτοιμοι να το αναλάβουν κάποιοι.
Η ανεργία πόσο θα εκτοξευτεί αν πάμε σε δικό μας νόμισμα;
Θα σας πω το εξής. Με την επιλογή των capital control ο ιδιωτικός τομέας έχει εντελώς παραλύσει, ήταν που ήταν σε δύσκολη κατάσταση. Ένα κομμάτι των επιχειρήσεων δίνει υποχρεωτικές άδειες στους εργαζομένους, γιατί δεν υφίσταται εργασία και ήδη ένα μεγάλο κομμάτι των ιδιωτικών υπαλλήλων είναι απλήρωτο. Όχι μόνο γιατί οι περισσότερες επιχειρήσεις δεν μπορούν να πιστώσουν μέσω τράπεζας τους μισθούς των υπαλλήλων τους, αλλά γιατί δεν υπάρχουν χρήματα στην αγορά να κυκλοφορήσουν, αλλά γιατί οι προγραμματισμένες εισπράξεις μέσω χρεογράφων, επιταγών, γραμματίων δεν γίνονται. Πως συνεπώς ένας επιχειρηματίας που έχει πέντε, δέκα άτομα προσωπικό να πληρώσει αυτό το προσωπικό όταν την ίδια στιγμή είχε προγραμματίσει ένα ποσό για να πληρώσει τους υπαλλήλους του, αλλά το ποσό αυτό δεν το εισπράττει, άρα τους αφήνει απλήρωτους. Και δεν φταίει αυτός που τους αφήνει απλήρωτους. Αυτή την στιγμή το 80% των ιδιωτικών υπαλλήλων ή είναι απλήρωτοι ή έχουν πάρει μέρος του μισθού τους και αυτό το επόμενο διάστημα θα ενταθεί. Αυτοί οι εργαζόμενοι θα περάσουν πρώτα σε μη πληρωμή και σε δεύτερη φάση εξαιτίας της συρρίκνωσης του τζίρου των επιχειρήσεων θα απολυθούν. Θα υπάρξει εκτίναξη της ανεργίας που αυτή τη στιγμή είναι στο ένα εκατομμύριο εξακόσιες χιλιάδες και αν συνεχιστεί άλλον 1-1,5 μήνα ( αν επικρατήσει το ΟΧΙ) οι άνεργοι θα είναι πάνω από δύο εκατομμύρια πολίτες.Σημειώστε αυτό που σας λέω.
Με τα δάνεια τι θα γίνει αν πάμε σε εθνικό νόμισμα;
Ορισμένοι πιστεύουν ότι με την υιοθέτηση ενός δικού μας νομίσματος θα διαγραφούν τα δάνεια που έχουν πάρει. Αυτό είναι μεγάλη απάτη η οποία διακινείται. Τα δάνεια θα είναι σε ευρώ, σε ξένο νόμισμα, σκληρό συνάλλαγμα, οπότε αυτοί θα πληρώνονται σε δραχμές και θα πληρώνουν σε ευρώ. Για αυτούς που έχουν δάνεια θα είναι εφιαλτική- καταστροφική η επιστροφή μας σε εθνικό νόμισμα. Όπως καταστροφικές θα είναι οι συνέπειες για τα επιχειρηματικά δάνεια.Θα χρεοκοπήσουν μία σειρά από επιχειρήσεις με όλες τις συνέπειες που σας προανέφερα.
