Γράφει ο Θεολόγης Ανδρονίδης
Είναι, άξιο απορίας το ότι δεν συναντάμε στον Βασίλειο τον μήνα και το έτος σαν μανάδες του χρόνου. Πάντως σαν μονάδες χρησιμοποιήθηκαν από παραμεσόγειους λαούς. Και τα δυο είναι φυσικές σταθερές, το έτος προφανώς σαν η πλήρης περιφορά της γης γύρω από τον ήλιο και ο μήνας ως η πλήρης περιφορά της Σελήνης. Την άποψη ότι μαζί με τον χρόνο δημιουργούνται και τα μέτρα του, για πρώτη φορά την συναντάμε στον Τίμαιο όπου εκεί ο Πλάτων αναφέρει σαν τέτοια , την ημέρα , την νύκτα, τους μήνες και τα έτη.
Ο Βασίλειος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο χρόνος και τα μέτρα του δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα, πιθανόν, από κάποιο απόκρυφο βιβλίο της εποχής του , γιατί, όπως προαναφέραμε, στην Βίβλο δεν βρίσκουμε κάτι σχετικό. Η απόκρυφη αυτή παράδοση ,ίσως εξηγούσε και γιατί στο πρώτο κεφάλαιο της Γένεσης γράφει «ἡμέραν μίαν» και όχι πρώτη. Αυτή η λεπτομέρεια απασχολεί τον Βασίλειο. Καταλήγει δε, ότι ο πρώτος και κυριότερος λόγος είναι διότι η Γραφή θέλει να τονίσει την συνδημιουργία χρόνου και μέτρων του. Η πρώτη, λοιπόν, ημέρα της δημιουργίας δίνει το έναυσμα της μέτρησης του χρόνου, και αποτελεί το υφάδι και του χρόνου και της ιστορίας. Και σαν μέτρο του χρόνου που είναι, της αποδίδει μοναδικό και ακοινώνητο χαρακτήρα, δηλαδή να μην έχει κοινά χαρακτηριστικά με άλλα ομοειδή πράγματα. Αυτό , βέβαια , είναι συζητήσιμο, γιατί όντος η πρώτη ημέρα είναι ξεχωριστή από τις άλλες που ακολουθούν αλλά επ ΄ ουδενί η ουσία της διαφέρει αφού η επανάληψή της δημιουργεί τον χρόνο. Θα ήταν σκόπιμο να σημειώσουμε ότι την έκφραση «ἡμέραν μίαν» την συναντάμαι στην μετάφραση των Ο΄ ενώ στο εβραϊκό κείμενο είναι «ἡμέραν πρώτη». Επίσης, στην κοινή Ελληνική, την γλώσσα που Ο΄ χρησιμοποιούν , το «ἡμέραν μίαν» και «ἡμέραν πρώτη» είναι ταυτόσημο , και σε πολλά χωρία της ίδιας της Παλαιάς Διαθήκης , τα δυο αυτά αριθμητικά χρησιμοποιούνται με ακριβώς το ίδιο νόημα.
Γιατί , όμως επιμένει; Αυτό γίνεται γιατί προσπαθεί να συσχετίσει την πρώτη ημέρα με τον αιώνα. Στην ημέρα αυτή αποδίδει συγγενικό χαρακτήρα με τον αιώνα και την θεωρεί , μάλιστα, εικόνα του αιώνα , και όπως αυτή είναι μία, ένας είναι και ο αιώνας.
Δεύτερος λόγος είναι ότι κατά τον Βασίλειο, ο συγγραφέας της Γένεσης με το «ἡμέραν μίαν» θέλει να υποδηλώσει ότι όλο το ημερονύκτιο παίρνει την προσωνυμία , ημέρα. Και αυτό συμβαίνει άσχετα αν η ημέρα , διάρκεια φωτός, είναι μεγαλύτερη ή μικρότερη από τη νύκτα ανάλογα με τις τροπές του ήλιου.
Υποστηρίζει δε, ότι οι ημέρες της δημιουργίας είναι όντος ημέρες 24 ωρών και αποκλείει κάθε άλλο αλληγορικό νόημα. Το συμπέρασμα αυτό είναι φανερό από
α) Την όλη συλλογιστική όπου θεωρεί τις 24 ώρες ως μέτρο της μιας ημέρας , .
β) Το ότι ορίζει την ημέρα σαν μια πλήρη περιστροφή του ουρανού και όχι του ήλιου με σκοπό να ενσωματώσει και τις 3 πρώτες ημέρες μέσα στο σύνολο των μετέπειτα κανονικών ημερών , μιας και ο ήλιος δεν είχε ακόμη δημιουργηθεί .
γ) Το ότι η πρώτη ημέρα της δημιουργίας είναι η απαρχή των κανονικών ημερών και μάλιστα φθάνουν μέχρι σήμερα. Αλλά μας βεβαιώνει ακόμη, ότι η ημέρα εκείνη ήταν Κυριακή .
δ) ότι η ημέρα και η νύκτα δημιουργήθηκαν άπαξ και διατηρούνται αναλλοίωτες μέχρι σήμερα .
(συνεχίζεται)
