Βιομηχανία στις Σέρρες δεν έχουμε – το τελευταίο φουγάρο, αυτό του Ζαχαρουργείου φέτος δε θα βγάλει καπνό. Τουρίστες βλέπουμε με τα κιάλια και οι αγρότες μας έχουν μείνει στις κλασσικές καλλιέργειες του ’80 και του ’90, αποκομμένοι από τις διεθνείς αγορές όπου κυριαρχεί το ποιοτικό τρόφιμο. Για να μην μιλήσω για τον κλάδο της παροχής υπηρεσιών – οι δύο τρεις εξαιρέσεις προφανώς και δεν σώζουν την «παρτίδα».
Το μόνο που έχουμε πλέον εν αφθονία στις Σέρρες είναι πάσης φύσεως καφέ – άνετα θα μπορούσαμε ένα διεκδικήσουμε το βραβείο Γκίνες για την υψηλότερη κατά κεφαλήν κατανάλωση καφεΐνης παγκοσμίως, σε πόλεις κάτω των 100.000 κατοίκων.
Μοιάζουμε να πηγαίνουμε στα τυφλά, χωρίς πυξίδα και χωρίς μία «άγκυρα», χωρίς μία οικονομική δραστηριότητα ακμαία που να έχει προοπτικές, να δημιουργεί υπεραξία, και να στρώνει το δρόμο και για άλλους κλάδους/δραστηριότητες.
