Μπορεί η Ελλάδα να έχει 1,5 εκατ. ανέργους αλλά κατάρρευση δεν υπέστη.
Όπως φυσικά οι μισθοί και οι συντάξεις μειώθηκαν, αλλά μεταρρύθμιση του μοντέλου που χρεοκόπησε δεν έγινε.
Καθώς κάθε οικογένεια περίπου διαθέτει ένα συνταξιούχο και ένα εργαζόμενο που αμείβεται από τον κρατικό προϋπολογισμό, είναι δύσκολο να αρθρωθεί μια πολιτική πλειοψηφία που θα μηδενίσει το κοντέρ και θα αναδιανείμει τα διαθέσιμα, στα πλαίσια ενός βιώσιμου οικονομικού μοντέλου που θα καταφέρει να ανταπεξέλθει των αναγκών της παγκοσμιοποίησης…
Όσο οι Έλληνες θα επαιτούν 450άρια από κάποιο ΕΣΠΑ, εν είδει ταμείου ανεργίας και ανάλογους μισθούς λόγω μειωμένης ανταγωνιστικότητας, θα συντηρούν το πελατειακό πολιτικό σύστημα που εγγυάται μόνο τις φθίνουσες συντάξεις και μισθούς από επιδοτήσεις.
Για να αλλάξει το υπάρχον πολιτικό σύστημα πρέπει να αλλάξει η οικονομική βάση που το στηρίζει.
