Έχω την τύχη, σ’ αυτό το επάγγελμα, να έχω τις καλύτερες σχέσεις με όλους τους συναδέλφους μου.
Ή μάλλον, σχεδόν με όλους…
Και στεναχωριέμαι πραγματικά για την εμμονή που έχει αυτός ο ένας μαζί μου και τη «χολή» που βγάζει (ακόμη κι όταν δεν του δίνεται η ευκαιρία, ο ίδιος τη δημιουργεί…) εναντίον μου.
Μπορώ να δεχθώ ότι με αντιπαθεί, ότι με θεωρεί «ακίνητη», ότι…, ότι…, ότι…
Δικαίωμά του.
Όπως και δικαίωμά μου να μην δίνω σημασία και να μην χαλάω τη «ζαχαρένια» μου για τέτοιου είδους αναίτιες επιθέσεις. (Με απασχολούν, όπως όλους μας άλλωστε, πολύ σοβαρότερα ζητήματα).
Από επιλογή, ό,τι έχω να πω το λέω μέσα από τη δουλειά μου και δεν πρόκειται να δώσω συνέχεια μέσω κοινωνικών δικτύων κλπ.
Γι’ αυτό και, δυστυχώς, πέρα από το να του συστήσω και να τον παρακαλέσω να δεχθεί ιατρική βοήθεια, δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο…
