Τετάρτη, 8 του Οκτώβρη. Μέχρι τώρα από κρύο πάμε καλά. Δόξα τω Θεώ. Άλλωστε, τω καιρώ εκείνω, τη σόμπα – θερμάστρα την «ανάβαμε» «τ’ Αη Δημήτρη», δηλαδή στις 26 του Οκτώβρη.
Μνήμη Πελαγίας οσίας, Πελαγίας παρθενομάρτυρος, Ταϊσίας οσιομάρτυρος. Χρόνια πολλά και καλά απευθύνω στις εορτάζουσες και εορτάζοντες.
Ιδιαιτέρως τα χρόνια μου πολλά απευθύνω στην ερίτιμη κυρία Πελαγία, σύζυγο Φαρμάκη και αδελφή του κουμπάρου μου «Λάκα» – Απόστολου Ζαπάρα, που ευτυχεί στην Μελβούρνη. Ευγνωμονεί την «Ένωση Κέντρου» το 1964, που αποθανών βουλευτής βάλθηκε και το επέτυχε, παρά τις παρακλήσεις μου, να τον εκδιώξει από την Ζαχαροβιομηχανία.
Άλλωστε και η αναξιότητά μου δέχθηκε διωγμούς, προϊόντα συκοφαντίας, όπως και κυνηγητό από κατακάθια της κοινωνίας, αποβράσματα, πολιτικούς βόθρους, της «Αλλαής» του ΟΛΕΤΗΡΑ, αλλά πάντοτε εξήλθον, εξήλθομεν τροπαιούχοι και νικητές, γιατί στην καθαρή βιτρίνα δεν κολλά η λάσπη των λασπολόγων.
ΕΣΣΕΤΑΙ ΗΜΑΡ!
Θεόδωρος Φορτσάκης, πρύτανης του «ΟΘΩΝΕΙΟΥ» Πανεπιστημίου Αθηνών και καθηγητής της έδρας του Συνταγματικού Δικαίου, στη Νομική, του «Καποδιστριακού» μας Πανεπιστημίου.
Εις υμάς κύριε Πρύτανη, που σας τιμώ δεόντως, έλαχε η τιμή και η μεγάλη ευθύνη να βάλητε τάξη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ονειρεύομαι τα Πανεπιστήμιά μας, το «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ», με καθηγητή μου τον αείμνηστο, σοφό συνταγματολόγο και άνθρωπο Αριστόβουλο Μάνεση, κ.α., όπου ημείς ως φοιτητές σεβόμασταν το κτήριο, τους καθηγητές μας παραπάνω απ’ ό,τι τους γονείς μας. Προσωπικώς δε ως φοιτητής θεωρούσα – πίστευα, ότι ο Πρύτανης ήταν κάτι σαν Θεός, ένα πρόσωπο συνήθως άγνωστο εις ημάς φυσιογνωμικώς.
Σας εύχομαι καλή επιτυχία στο δύσκολο έργο σας.
Αρχιεπίσκοπον Αθηνών
και πάσης Ελλάδος κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΝ,
Αθήνας.
Σας άκουσα, στον Αγιασμό της Βουλής των Ελλήνων να ψάλλετε το απολυτίκιον, ως έδει, και να λέτε «Σώσον…. νίκας τοις ευσεβέσι…»(sic).
Τα κείμενα των Αγίων Γραφών τηρούνται αναλλοίωτα. Γιατί όχι «τοις βασιλεύσι»;
Για να μην ενοχληθούν οι … «δημοκρατικές δυνάμεις;» (sic).
Λυπούμαι.
Πολιτικό… καφέ ήπιε το πρωί της Δευτέρας (6/10) ο Αντώνης Σαμαράς, στο καφενείο της Βουλής με τους βουλευτές του κόμματός του.
Ο πρωθυπουργός, μετά τον αγιασμό στη Βουλή, κατέβηκε στα έδρανα, χαιρέτησε έναν-έναν τους βουλευτές δια χειραψίας και στη συνέχεια κατευθύνθηκε προς το καφενείο, όπου απόλαυσε τον καφέ του παρέα με τους βουλευτές του, ενώ όπως φαίνεται και στο στιγμιότυπο, η Σερραία βουλευτής Φωτεινή Αραμπατζή βρέθηκε… «παρά τω πρωθυπουργώ»!
Το Δημοτικό Συμβούλιο και ο φίλος δήμαρχος της Ν. Ζίχνης κ. Ανδρέας Δαϊρετζής, καθώς και το Δημοτικό Συμβούλιο Σερρών ομοφώνως απεφάσισαν να μην διέλθει ο αγωγός του φυσικού αερίου (ΤΑΡ) από το έδαφος της διοικητικής δικαιοδοσίας του. Ομοίως το ίδιο ομοφώνως απεφάσισε και το Δημοτικό Συμβούλιο Καβάλας.
Και το ερώτημα:
– Είναι ακραίες τέτοιες αποφάσεις; Λένε να περάσει από τα βουνά…!
– Μήπως πρέπει να επανεξετάσουν το θέμα και να ζητήσουν κάποια αντισταθμιστικά οφέλη;
Διαφορετικά ο αγωγός ούτως ή άλλως θα περάσει.
Εκ των προτέρων ΜΠΡΑΒΟ και ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ στους είκοσι τέσσερις (24) βουλευτές της ΝΔ.
Σχετικώς εγράφη στην «Καθημερινή» (1-10):
Οι κ.κ. Ηλίας Βλαχογιάννης (Τρικάλων), Ιορδάνης Τζαμτζής (Πέλλας), Θεόδωρος Σολδάτος (Λευκάδος), Παύλος Βογιατζής (Λέσβου), Τιμολέων Κοψαχείλης (Γρεβενών), Δημήτριος Σαμπαζιώτης (Μεσσηνίας), Σάββας Αναστασιάδης (Β΄ Θεσσαλονίκης), Ασημίνα Σκόνδρα (Καρδίτσας), Ανδρέας Μαρίνος (Ηλείας), Γεωργία Μπατσαρά (Ημαθίας), Αθανάσιος Νταβλούρος (Αχαΐας), Δημήτριος Χριστογιάννης (Πιερίας), Κωνσταντίνος Κουτσογιαννακόπουλος (Φθιώτιδος), Άννα Καραμανλή (Β΄ Αθηνών), Ευθύμιος Καρανάσιος (Χαλκιδικής), Γεώργιος Κοντογιάννης (Ηλείας), Άννα Μάνη-Παπαδημητρίου (Πιερίας), Κωνσταντίνος Γκιουλέκας (Α΄ Θεσσαλονίκης), Γεώργιος Γεωργαντάς (Κιλκίς), Παναγιώτα Ιακωβίδου (Β΄ Αθηνών), Φωτεινή Αραμπατζή (Σερρών), Θεόδωρος Καράογλου (Β΄ Θεσσαλονίκης), Ανδρέας Κουτσούμπας (Βοιωτίας) και Ιωάννης Πασχαλίδης (Καβάλας) χαρακτηρίζουν «μη ανεκτή» την ολιγωρία που έχει επιδείξει ο Δήμος Αθηναίων για την τοποθέτηση ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου σε κεντρικό σημείο της πρωτεύουσας.
Δυστυχώς αντί επαίνου οι παραπάνω βουλευτές σχολιάσθηκαν πικρόχολα και θα έλεγα … «ΑΝΤΙΜΑΚΕΔΟΝΙΚΑ» από δύο εγκρίτους δημοσιογράφους της σοβαρής «Καθημερινής».
Πιστεύω ότι εσφαλμένως και κακοπίστως ενήργησαν. Τους περιποιείται όμως δεόντως ο πρόεδρος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών Θεσσαλονίκης, για πολλά χρόνια δημοσιογράφος – συγγραφέας, διευθυντής του «ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΒΟΡΡΑ», δεινός αρθρογράφος και κοινοτάρχης, δήμαρχος, αργότερα, της ιδιαιτέρας του πατρίδος ΝΥΜΦΑΙΟΝ, που το έκανε σκέτη «κούκλα».
Ο ανδριάντας
Κύριε διευθυντά,
Δύο καθημερινοί αρθρογράφοι σας («Κ» 1.10.2014, σελ. 2 και 11) χλευάζουν τους βουλευτές που ερωτούν γιατί επί 22 χρόνια ο Δήμος Αθηναίων κρατάει στις αποθήκες του και δεν τοποθετεί στην πόλη τον έφιππο ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Οι ίδιοι αρθρογραφούν συχνά και –ορθά– ζητούν να επικρατήσει διαφάνεια στο Δημόσιο. Διαφάνεια ζητούν και οι ερωτώντες βουλευτές. Δεν θα υπηρετούσε τη διαφάνεια και το δημοσιογραφικό καθήκον της η «Κ» αν μας ενημέρωνε ποιοι συγκεκριμένοι λόγοι και κανόνες προκαλούν το θέμα; Ή μήπως δεν υπάρχει θέμα ούτε Αλέξανδρος; Μάλλον επιτρέπεται να απορούμε. Συνήγορος του Πολίτη διετέλεσε ο δήμαρχος Αθηναίων. Πολίτες, έστω β΄ κατηγορίας λόγω επαρχίας, εκπροσωπούν οι ερωτώντες βουλευτές. Τον ανδριάντα δεν χρειάζονται ο Αλέξανδρος ούτε η Μακεδονία. Η Ιστορία μίλησε. Μιλάει διά παραλείψεως και η Αθήνα ως πρωτεύουσα όλων των Ελλήνων. Γκέγκε;
Νικολαος Ι. Μερτζος
Πρόεδρος της Εταιρείας
Μακεδονικών Σπουδών –
Θεσσαλονίκη
Αλλά μου προξενεί εντύπωση, δεν θα έγραφα αλγεινή, γιατί σιωπούν, εσιώπησαν ο αντιπεριφερειάρχης μας, οι άλλοι βουλευτές, οι κ.κ. Δήμαρχοι, οι πρόεδροι των επιστημονικών συλλόγων της πόλεώς μας, οι σύλλογοι των Καθηγητών – Δασκάλων, άλλοι φορείς, Επιμελητήριο, Εμπορικός Σύλλογος, Εργατικό Κέντρο, κομματικές παρατάξεις, εφημερίδες, δημοσιογράφοι, ραδιόφωνα κ.λ.π., «κανάλια»;
Ε ρε αυτό και αν συνέβαινε στα Σκόπια τι θα εγένετο;
Οι επαναλαμβανόμενες από τα ΜΜΕ «νουθεσίες» του Ηλία Ψινάκη ως δημάρχου προς τους υπαλλήλους, ενδυναμώνει τη γνώμη που είχα ανέκαθεν πως μία από τις αιτίες της κακοδαιμονίας της δημόσιας διοίκησης είναι η έλλειψη του θάρρους της γνώμης, η επιλογή του στρουθοκαμηλισμού και τελικά του «ωχαδερφισμού». Ανάμεσα στους υπαλλήλους δεν βρέθηκε ένας ή μία που να προσεβλήθη, όταν του/της είπε ότι «βρωμάει», που ενοχλήθηκε από τη φρασεολογία, με επιστέγασμα τη φράση «το/τα ξύνετε» που προκάλεσε και τον προβληματισμό στην πρωινή ενημερωτική εκπομπή του ΣΚΑΪ ως προς αν το αντικείμενο του ρήματος είναι στον ενικό ή τον πληθυντικό, το απαράδεκτο λεξιλόγιο; Και, που τουλάχιστον να ρώτησε, αν αυτό το λεξιλόγιο θα πρέπει να χρησιμοποιούν, όταν υποδέχονται και εξυπηρετούν τους πολίτες;
Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να προσέχουμε και κάποιες λεπτομέρειες, οι οποίες μπορεί να έχουν μεγαλύτερη σημασία απ’ ό,τι νομίζουμε και οι οποίες έχουν κατεβάσει τον δημόσιο διάλογο σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα;
