Αν θέλουμε να πάρει μπροστά η χώρα πρέπει να σκύψουμε το κεφάλι και να ασχοληθούμε σοβαρά με τους παρακάτω τρεις άξονες: την αναδιάρθρωση της οικονομίας μας, την αύξηση της εξωστρέφειας και της ανταγωνιστικότητας αλλά και τη σφικτή δημοσιονομική πολιτική, χωρίς ελλείμματα.
Κατά τη γνώμη μου, εκεί που πραγματικά χωλαίνουμε (και δε βλέπω ουσιαστικά βήματα προόδου) είναι στο σκέλος «εξωστρέφεια» – «ανταγωνιστικότητα».
Αρκούμαστε να καταναλώνουμε λιγότερα από το παρελθόν, ελλείψει χρημάτων, αρνούμενοι πεισματικά να μπούμε στη λογική του να παράγουμε περισσότερα, καλύτερα προϊόντα και υπηρεσίες που να έχουν ζήτηση στη διεθνή αγορά.
Θεωρώ ότι τα χρόνια της παρασιτικής προσοδοθηρίας είναι τόσα πολλά που δεν έχουμε ιδέα πώς να γίνουμε ανταγωνιστικοί και εξωστρεφείς. Χώρια που η σκέψη ότι θα πρέπει να εκτεθούμε σε διεθνές επίπεδο μας φοβίζει όσο τίποτα.
Έλα όμως που αν δεν το πράξουμε θα φτωχαίνουμε διαρκώς…
