Ένα κράτος όταν επανειλημμένα για να εισπράξει π.χ. 50 δισ. ευρώ βάζει φόρους 65 δισ. ευρώ για να μην εισπράξει τα 15 δισ. ευρώ λόγω αδυναμίας ή ιδιοτελείας, αναγκάζει αυτούς που είναι συνεπείς να πληρώνουν το μερίδιο φόρων και αυτών που είναι ασυνεπείς.
Πρόκειται για ένα κράτος στο οποίο κυριαρχεί η κλοπή της περιουσίας του μειούμενου λόγω ανάλογων κινήτρων εργατικών, έντιμων και συνεπών πολιτών. Πρόκειται για ένα κράτος που πριονίζει το κλαδί πάνω στο οποίο στηρίζεται.
Επί της ουσίας αυτό που κάνει το ελληνικό κράτος είναι να εξανεμίζει τις τραπεζικές καταθέσεις όσων έχουν καταφέρει να διατηρήσουν κάποιες. Οι καταθέσεις όμως είναι οικονομικοί πόροι. Αντί αυτοί να κατευθυνθούν προς την ιδιωτική οικονομία που μπορεί να παράγει παραγωγικές και βιώσιμες θέσεις εργασίας, κατευθύνονται στο δημόσιο ταμείο, για εφάπαξ, πρόωρες συνταξιοδοτήσεις κλπ. Αντί οι πόροι να ενδυναμώσουν τον κορμό και το κλαδί, αυξάνουν το βάρος αυτού που κρέμεται από το κλαδί…
