Κυβέρνηση και αντιπολίτευση στην Ελλάδα αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος, του συστήματος που χρεοκόπησε την χώρα για χάρη μιας κρατικοδίαιτης επιχειρηματικής ολιγαρχίας με τη συναίνεση μεγάλης μερίδας του πληθυσμού (σε κάθε περίπτωση: της πλειοψηφίας) έναντι πελατειακών ανταλλαγμάτων όπως αργομισθίες, πρόωρες συντάξεις και μερίδιο στη γενικευμένη διαφθορά.
Κατά συνέπεια, αυτοί που μας χρεοκόπησαν δεν μπορούν να μας επαναφέρουν στην κανονικότητα γιατί είναι δέσμιοι των ίδιων κοινωνικών στρωμάτων που επιβιώνουν χάρη των συνθηκών που οδήγησαν στη χρεοκοπία.
Το μοντέλο αυτό δεν είναι βιώσιμο πλέον γιατί καταναλώνει περισσότερα απ’ όσα παράγει και η μοναδική του στήριξη είναι η αλληλεγγύη των ευρωπαίων φορολογουμένων, η οποία ούτε χωρίς ανταλλάγματα δίδεται όταν για πάντα θα υπάρχει.
Υπάρχουν σποραδικά σημάδια ωρίμανσης της κοινωνίας, αλλά αυτά ακόμη δεν έχουν βρει ουσιαστική έκφραση στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Ας μην απορούμε λοιπόν που πάμε από το κακό στο χειρότερο.
